مهدویت و آینده های دوگانه(۱۴)

احیای غدیر خم در عصر ظهور

خبرگزاری شبستان: چیزی از مشرق و چیزی از مغرب بیاورند(از مرام‌ها و روش‌ها) و امت اسلام را به آن آلوده کنند. ای وای به حال ضعیفان امت از ایشان و ای وای بر ایشان از خدا

به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام رحیم کارگر، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و کارشناس مباحث مهدوی در کانال تلگرامی خود https://telegram.me/IranianForesight

درباره پیشگویی های روایات از وضعیت جهان در آستانه ظهور با عنوان «مهدویت و آینده های دوگانه» می نویسد:

عصر قبل از ظهور، دوران سختی بر مکتب پاک اهل بیت(ع) است. در این زمان به ظاهر اهل دین و مذهب زیاد اند اما در واقع اینان ضد دین و شریعت و تحریف کننده آن به نفع منافع شخصی و گروهی و التقاط کننده در آن هستند.

آئین الهی بیشتر از آنکه از دشمنان و مخالفان صدمه ببیند، از این مدعیان دروغین دیانت صدمه و آسیب می بیند. التقاط فرهنگی و دینی به این صورت است که معارف دینی را با سایر تعالیم و آموزه های ادیان و مکاتب ساختگی می آمیزند و آن را به اسم پیشرفت و روشنفکری بر جامعه تحمیل می کنند، اینها درست برخلاف مشی پیامبر(ص) عمل می کنند که خلوص دینی و فرهنگی را با نصب امیرالمومنین(ع) در غدیرخم به ولایت و تعیین قواعد و ضوابط اصلی دین را تبیین کردند.

در روایات آمده است: «چیزی از مشرق و چیزی از مغرب بیاورند(از مرام‌ها و روش‌ها) و امت اسلام را به آن آلوده کنند. ای وای به حال ضعیفان امت از ایشان و ای وای بر ایشان از خدا»!! و «خود را اهل اسلام بنامند؛ اما دورترین مردم باشند ازآن» ؛ «از دین نماند مگر اسم او‌»؛ «اسلام غریب شود؛ چنان‌که در اول غریب بود‌»، «دین از طرف مردم جا خالی کند، چنان‌که آب از ظرف خالی می‌شود هنگام وارونه کردن» و… (کتاب مهدی موعود(ع) (ترجمه بحارالانوار از علی دوانی)

اما وقتی امام زمان(عج) ظهور می کنند، این وضع را تغییر می دهند و با ایجاد خلوص فرهنگی، همه مرام ها و مکاتب را باطل و همگان را به سیره نبوی و علوی دعوت می کنند. در واقع عصر ظهور، عصر احیای غدیر خم و پاسداشت کامل دین است: «یدعو الناس الی کتاب الله و سنّة نبیّه و الولایة لعلیّ بن ابی طالب…» (تفسیر عیاشی، ج 2، ص 57، ح49)؛ «او مردم را به سوی کتاب خدا، سنت پیامبر و ولایت علی بن ابی طالب … دعوت می کند» .و «یُقیم النّاسَ عَلی مِلّتی و شَریعَتی و یَدْعوهُم اِلی کِتابِ ربّی»(کمال الدین، ج 2، ص 611، ح6)؛ «مردم [جهان را به ملّت و آیین من در می‌آورد و آنان را به کتاب پروردگار من دعوت می‌کند».