برنامه دفاعی و موشکی ایران بی شک برنامه ای مشروع و مطابق با موازین بین المللی و عرفی بوده و به همین دلیل رفتارهایی که امروزه برخی قدرتها در قبال این برنامه انجام می دهند نامشروع و صرفا بهانه گیری است، چرا که:اولا دفاع مشروع یکی از موضوعاتی است که در موازین حقوق بین الملل به رسمیت شناخته شده است از جمله اصل 51 منشور ملل متحد، این حق را به عنوان «حق ذاتی» توصیف کرده است، در زمینه مبانی مشروعیت این دفاع نیز حقوقدانان و فلاسفه حقوق دیدگاه های متعددی ارائه کرده اند که در مجموع حاکی از این است که در مشروعیت حق دفاع و ذاتی بودن آن، در جهان جای هیچ شک و شبهه ای وجود ندارد و این اصل، همچون حقوق بشر یک امر ذاتی محسوب می شود، هر چند در مصادیق و شرایط آن ممکن است اختلافاتی وجود داشته باشد(رک: ترور و دفاع مشروع، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، نشر زمزم هدایت، ص89، نقل از سایت راسخون، دفاع مشروع در حقوق بین الملل)از طرفی وقتی دفاع مشروع در قوانین حقوقی و عرفی به رسمیت شناخته می شود به صورت منطقی و طبیعی و بدون نیاز به متن حقوقی دیگری، باید ابزارهایی که به تحقق دفاع مشروع یاری می رساند نیز مجاز باشند و حداقل این است که اصل امکان تهیه و استفاده ابزارهای دفاعی (فارغ از نوع آن) باید مجاز باشد و گرنه منطقی نخواهد بود اصل دفاع مشروع به رسمیت شناخته شود اما ابزار آن همچون تهیه سلاح ممنوع باشد، بنابر این اصل برنامه دفاعی جمهوری اسلامی ایران در راستای حقوق بین الملل و موازین عرفی بوده و مجاز می باشد، به ویژه اینکه کشور ما با توجه به موقعیت ژئوپلتیک خاصی که دارد و نیز ظرفیت های تهدید کننده ای که به دلیل زیاده خواهی های موجود برخی کشورها، در منطقه و جهان با آن مواجه است بیش از کشورهای دیگر نیاز به تامین ابزارهای دفاعی دارد و این یعنی مجوز بهره برداری از حداکثر ابزارهای دفاعی مورد نیاز مشروع برای تامین امنیت.
ثانیا در زمینه موضوعات دفاعی یکی از مسائلی که مورد بحث قرار می گیرد بحث سلاح هایی است که در راستای دفاع مشروع و یا حتی تجاوز نامشروع مورد استفاده قرار می گیرد و بر این اساس سلاح ها به دو نوع متعارف و غیر متعارف تقسیم بندی می شود به طوری که کشورها حق داشتن سلاح های متعارف را دارا هستند اما حق داشتن سلاح های غیر متعارف را نداشته و حتی اگر به صورت قانونی یا غیر قانونی سلاح های غیر متعارفی را هم داشته باشند حق استفاده از آن را بر علیه کشورهای دیگر ندارند و اگر چنین استفاده ای را و لو در جریان دفاع مشروع بنمایند مورد مواخذه نهادهای قضایی بین المللی قرار خواهند گرفت، البته قوانین و قواعد حقوقی از دهه های قبل تلاش هایی را در راستای کنترل و خلع سلاح صورت داده که گاه شامل برخی سلاح های متعارف نیز شده است(به عنوان مثال رک: سلاح های متعارف ممنوعی، سایت همشهری حقوق شهروندی) اما این محدودیت ها و ممنوعیت ها یا شامل برنامه های دفاعی جمهوری اسلامی ایران از جمله برنامه موشکی نبوده است و یا اینکه برنامه های دفاعی جمهوری اسلامی ایران تحت محدودیت های الزام آور حقوقی نبوده است چرا که برخی از محدودیت هایی که در راستای خلع سلاح های متعارف مطرح می شود به گونه ای هستند که اگر واقعا عملیاتی شوند کشورها از داشتن برخی سلاح های معمولی در جهت دفاع از خود نیز محروم خواهند بود و به همین دلیل فعلا در حد توصیه های غیر الزام آور بر مبنای دیدگاه های آرمانگرایانه می باشند که با گسترش فضای تهدید در جهان در اثر زیاده خواهی قدرت های جهانی و نیز تقویت گروه های تروریستی توسط این کشورها عملیاتی شدن این توصیه ها فعلا بی معنی می باشد. از این روی می توان گفت در برنامه دفاعی جمهوری اسلامی به صورت کلی و برنامه موشکی به صورت خاص به دلیل اینکه موضوع اصلی بهره برداری از سلاح های متعارف مشروع در راستای دفاع مشروع می باشد لذا باز هم این برنامه نمی تواند مغایر با نظم و امنیت جهانی و یا نقض کننده معاهدات بین المللی تلقی گردد.
ثالثا امروزه قدرتهایی که خود مدعیان رهبری جهان و پیشگامی صلح و امنیت جهانی بوده و حتی در این راستا علاوه بر تشکیل مجامع بین المللی مهمی همچون سازمان ملل متحد، دهها کنوانسیون و معاهده در زمینه کنترل تسلیحات و خلع سلاح داشته و حتی به بهانه خلع سلاح برخی کشورها به آنها حمله نموده اند، نه تنها تولید کننده و دارنده اصلی و نیز متهم ردیف یک گسترش سلاح های متعارف محسوب می شوند بلکه علاوه بر سلاح های متعارف، دارنده سلاح های کشتار جمعی و نامتعارف نیز هستند به گونه ای که هر کدام از این کشورها انبار بزرگی از سلاح های کشتار جمعی را در کشور های خود تهیه کرده اند که تنها بخش اندکی از آنها می تواند کل حیات بر روی کره زمین را نابود سازد، به عنوان مثال آمریکا به تنهایی بیش از هفت هزار بمب اتمی در اختیار دارد، در حالی که بنا به برخی محاسبات از جمله یک مقاله در سایت سایت Information is Beautiful تنها هزار بمب برای نابودی کل کره زمین و از بین بردن بشریت کافی است(سایت عصر ایران،کد خبر: ۱۹۷۷۱۹)
از طرفی اصلی ترین کشورهایی که امروزه بر علیه فعالیت های دفاعی و موشکی جمهوری اسلامی ایران اقامه دعوا کرده و جار و جنجال می کنند همین کشورهایی هستند که نه تنها مجهز به انواع سلاح های متعارف و غیر متعارف هستند، بلکه در میان آنها کشورهایی را می توان یافت که جزء معدود کشورهای به کار برنده خطرناکترین سلاح های ضد بشری نیز می باشند به عنوان مثال آمریکا تنها کشوری است که از بمب اتم بر علیه بشریت استفاده کرده است و در سایر کشورها نیز از انواع سلاح های نامتعارف استفاده کرده و می کند، بنابر این با توجه به چنین کارنامه منفی، این کشورها اساسا صلاحیت اظهار نظر در مورد فعالیت های دفاعی جمهوری اسلامی ایران را دارا نیستند اما متاسفانه نه تنها به اظهار نظر در این زمینه می پردازند بلکه با بی شرمی تمام ژست دلسوزی برای صلح و امنیت بشری به خود می گیرند و خواستار نابودی فعالیت های مشروع جمهوری اسلامی ایران می گردند که همین مساله نیز حاکی از این است که فعالیت های دفاعی کشورمان و حتی برنامه موشکی که بر اساس موازین بین المللی صورت می گیرد صرفا بهانه ای برای تداوم کینه توزی ها و دشمنی های قدرتهای جهانی با کشورمان می باشد و گرنه اگر قرار بر برخورد با کشورهای بر هم زننده نظم وامنیت جهانی باشد همین مدعیان باید بر جایگاه متهم و مجرم تکیه زنند.