کفران نعمت(ناشکری) آن است که شخص در مواجهه با نعمات الهی، یا نعمت را در قلب خود بی اهمیت بشمارد یا با زبان سخنی بگوید که نشانه بی اعتنایی نسبت به نعمت و بی ارزش نمودن آن است و یا گاهی در عمل به آن اهمیت ندهد و بجای استفاده نیکو و بجا از آن، نعمت های الهی را در مسیر سوء و نابجا استفاده کند وشکرنکردن آن است که انسان عملی درمقابل نعمت(به جهت غفلت یا جهل) انجام نمی دهد مثل این که خداوند نعمتهای بسیاری(اکسیژن،چشم،گوش،سلامتی و…)که قابل شمارش نیست رابرای ماقرارداده است که ماازروی غفلت یا جهل شکر آنهارا به جا نمی آوریم، لذافرق این دو دراین است که درناشکری انسان به صورت قلبی یازبانی یاعملی به ناسپاسی در مقابل نعمت می پردازدولی درشکرنکردن انسان به جهت غفلت یاجهل شکری درمقابل نعمت انجام نمی دهد. .
چندروایت دررابطه باکفران نعمت(ناشکری):
َقَالَ علی علیه السلام: مَنِ اسْتَعَانَ بِالنِّعْمَةِ عَلَی الْمَعْصِیَةِ فَهُوَ الْکَفُورُ
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: کسی که با نعمت خدا گناه می کند، کفران نعمت و ناسپاسی می کند. (مستدرک الوسائل ج11 ص3 35)
در روایت دیگر، ضمن تاکید بر اهمیت شاکر بودن و تحسین آن و مذمت شدید ناسپاسی، به بیان شکر و نا شکری عملی می پردازد.
عَنْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ أَحَبُّ النَّاسِ إِلَی اللَّهِ سُبْحَانَهُ الْعَامِلُ فِیمَا أَنْعَمَ بِهِ عَلَیْهِ بِالشُّکْرِ و َأَبْغَضُهُمْ إِلَیْهِ الْعَامِلُ فِی نِعَمِهِ بِالْکُفْرِ
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: محبوب ترین مردم نزد خداوند، بندگان شاکری هستند که با استفاده درست و خداپسندانه از نعمت های خدا، شکر آن را به جا می آورند، و مبغوض ترین مردم نزد خدا، مردمی هستند که با استفاده نامشروع از نعمت های خدا، کفران نعمت و ناسپاسی می کنند.(مستدرک الوسائل ج11 ص353)
یکی دیگر ازموارد ناشکری، به حساب نیاوردن نعمت های ارزشمند خداوند است که در اختیار ما قرار داده و ادعا کردن این که خدا به من نعمتی نداده. قرآن کریم برای بیدار کردن ما می فرماید:
وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللّهِ لا تُحْصُوها
و اگر بخواهید که نعمت های خدا را بشمارید، نمی توانید. (سوره نحل آیه 18)