در ابتداء باید دانست؛ در فرهنگ اسلامى، «کفر» به دو گونه است:1. کفرِ اعتقادىبه معناى انکار توحید، نبوت و معاد و آنچه به عنوان اصل دین و ضرورى دین مى باشد.2. کفرِ عملىبه معناى ترک دستورات خدا و عدم التزام به احکام الهى است مانند ترک نماز و یا ترک حج، در حالى که اعتقاد دارد این دستورات از سوى خداوند مى باشد اما از نظر عملى پاى بند نیست از آنجا که زن به جهت «غیرت» خاص خودش نسبت به تعدّد زوجات شوهرش حساسیت دارد و یکى از دستورات دینى را نادیده مى گیرد؛ در حقیقت به نوعى انکار حکم الهى در مقام عمل از سوى زن اتفاق مى افتد. البته درباره ریشه غیرت ورزى زن، از امام صادق علیه السلامسؤال شد: زن بر شوهرش غیرت مى ورزد، آیا این کار او را آزار مى دهد؟ امام علیه السلامفرمودند: «این غیرت ناشى از عشق و علاقه است».«عن إسحاق بن عمار قال: قلت لابى عبدالله علیه السلام: المرأة تغار على الرجل تؤیه، قال: ذلک من الحب»(1)به عبارت دیگر «معناى این سخن (غیرة المرأة کفر)، آن نیست که این کار کفر واقعى باشد، بلکه این کار به بعضى از حالات و زمینه هاى کفر کشیده مى شود و آن تحریم حلال خدا است؛ زیرا گاهى زن به سبب ازدواج شوهرش با زنى دیگر، احساسات منفى اش به افراط مى کشد! آن گاه طورى برخورد مى کند که گویى این کار حرام بوده، یا شوهرش مرتکب زنا شده است. این مسئله چنان براى او بزرگ مى شود که او را در معرض اعتراض، به قوانین الهى قرار مى دهد؛ زیرا برخى از زنان بدون توجه به مجوز شرعى اى که ازدواج مجدّد مرد دارد، آن را ستمى در حق خود مى پندارند»(2)
خلاصه کلام اینکه در اسلام تعدّد زوجات براى مردان جایز دانسته شده و حتى در بعضى موارد لازم و ضرورى تلقّى گشته است و غیرت زن و مخالفت او با این حکم، طبق بیان امام على علیه السلام کفر است. البته کفر عملى که به معناى مخالفت با انجام یک کار مشروع و یا جلوگیرى از انجام آن است.
از سوى دیگر «غیرت» مرد به معناى حساسیت نسبت به حفظ حریم همسرش است که نشانه ایمان است و شایسته ثواب و اجر نیز خواهد بود.
پی نوشت ها:
(1) کافى، ج 5، ص 506.
(2) سید محمدحسین فضل الله، اسلام، زن و جستارى تازه، ص164.