اشاره فرمانده معظم کل قوا به خلیج خوک‌ها کنایه‌ای به ضعف ارتش آمریکا و عملیات ناموفق «خلیج خوک‌ها»در کوبا بود.این خلیج در 17 آوریل 1961 شاهد عملیات موسوم به خلیج خوک‌ها به‌منظور براندازی دولت فیدل کاسترو در کوبا بود.ما فیدل کاسترو از نقشه عملیات مطلع شد و نیروهای طرفدار او با غافلگیر کردن ضدانقلابیون کوبایی،ظرف 48 ساعت، نیروهای شرکت کننده در عملیات خلیج خوک‌ها را دستگیر،زندانی و اعدام کردند.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با معلمان سراسر کشور در خصوص طرحی که در کنگره آمریکا علیه رزمایش‌های دریایی ایران در جریان است،فرمودند:امروز دشمنان حرف‌هایی می‌زنند که بزرگ‌تر از دهانشان است و مثلاً طراحی می‌کنند که«ایران در خلیج‌ فارس نباید رزمایش نظامی داشته باشد»درحالی که این سخنان،غلط اضافی است.ایشان افزودند:ما باید در این منطقه رزمایش و اظهار قدرت داشته باشیم و این آمریکایی‌ها هستند که باید بگویند چرا از آن سوی دنیا به اینجا آمده و رزمایش به‌ راه می‌اندازند؟ خب! بروید همان خلیج خوک‌ها .

اما خلیج خوک ها که رهبر معظم انقلاب اسلامی، آمریکایی ها را به آنجا حواله دادند کجاست؟

اشاره فرمانده معظم کل قوا به خلیج خوک‌ها کنایه‌ای به ضعف ارتش آمریکا و عملیات ناموفق «خلیج خوک‌ها» در کوبا بود.

خلیج خوک‌ها بخش کوچکی از دریای کارائیب در جنوب کوباست که در 30کیلومتری جنوب خاگوئی گرانده، 70 کیلومتری غرب سینفوئگوس و 150 کیلومتری جنوب شرقی هاوانا، پایتخت کوبا، قرار دارد.

این خلیج در 17 آوریل 1961 شاهد عملیات موسوم به خلیج خوک‌ها به‌منظور براندازی دولت فیدل کاسترو در کوبا بود.

در آن زمان حدود 1500 تبعیدی کوبایی که توسط آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) سازمان‌یافته و مسلح شده‌ بودند در این منطقه فرود آمدند.

اما فیدل کاسترو از نقشه عملیات مطلع شد و نیروهای طرفدار او با غافلگیر کردن ضدانقلابیون کوبایی، ظرف 48 ساعت، نیروهای شرکت کننده در عملیات خلیج خوک‌ها را دستگیر، زندانی و اعدام کردند.

به نظر می رسد کنایه رهبر معظم انقلاب اسلامی به آمریکایی برای بازگشت به ” خلیج خوک ها” به این معنا باشد که آمریکایی ها نه تنها در خلیج فارس موفقیتی بدست نخواهند آورد بلکه در منطقه خودشان نیز به اهدافشان نمی رسند.(صبح زاگرس، 1395/2/15 )

از این رو ماجرای خلیج خوک ها از نظر آمریکایی ها یک تراژدی- کمدی برآمده از اشتباهات بود. جان اف کندی، رییس جمهوری آمریکا که نمی خواست از چشم ماموران پنتاگون و سیا ضعیف به نظر بیاید مجبور شد عملیات براندازی رژیم فیدل کاسترو را تایید کند؛ اما او در عمل حاضر نشد برای موفقیت این عملیات منابع و امکانات ضروری را تمام و کمال در اختیار مهاجمان بگذارد.

قرار بود نیروی 1500 نفره مهاجمان که اغلب کوبایی های تبعیدی ضدکاسترویی بودند نقش اصلی را در براندازی رژیم کوبا برعهده داشته باشند. کندی صراحتا گفته بود نیروهای نظامی آمریکا مجاز به دخالت مستقیم نظامی در کوبا نیستند.

فیدل بلافاصله ارتش 20 هزار نفری و میلیشیای 200 هزار نفری خود را به پل یاگیرون «خلیج خوک ها» آورد و در عرض فقط دو روز موفق به نابودی ارتش مهاجمان شد.

در این نبرد دو روزه 161 نفر از نیروهای کوبایی و 107 نفر از نیروهای مهاجم کشته شدند. کاسترو همچنین موفق شد 1189 نفر از نیروهای مهاجم را که نام «بریگاد 2506» را روی خود گذاشته بودند، به اسارت بگیرد.

فیدل بعدها 1169 اسیر را در ازای دریافت 25 میلیون دلار، غذا و دارو تحویل حکومت آمریکا داد. نقشه آمریکایی ها برای براندازی کاسترو نسبتا ساده و مسخره بود. این نقشه متکی به مجموعه ای از تجزیه و تحلیل های نادرست و متعصبانه بود. در این تجزیه و تحلیل ها تاکید شده بود مردم کوبا از سرکوبگری های حکومتی و کمبودهای اقتصادی به تنگ آمده اند؛ بنابراین از یک نیروی مهاجم آزادی بخش استقبال خواهند کرد.

خبرچینان سیا گزارش داده بودند نیروهای مسلح کوبا دچار تفرقه هستند و آنها در پیوستن به قیام عمومی علیه حکومت کوبا هیچ تردیدی نخواهند کرد، اما این اطلاعات نادرست بود. در واقع خلیج خوک ها از چشم آمریکایی ها چیزی نبود جز مجموعه ای از سوءتفاهم ها.

سیا با متقاعد ساختن کندی به اینکه مردم کوبا علیه رژیم دست به قیام مسلحانه خواهند زد، او را ترغیب به موافقت با این نقشه کرد و کندی هم به نوبه خودش سیا را فریفت. ماموران آمریکایی حاضر در صحنه نبرد هرگز باور نمی کردند که رییس جمهورشان کناری بایستد و بی تفاوت شاهد نابودی نیروی 1500 نفره مهاجمان باشد: نیرویی که خود حکومت آمریکا آنها را تعلیم داده و مسلح کرده بود، اما کندی این کار را کرد.

ماجرای خلیج خوک ها اثبات کننده دو چیز بود: حمایت شدید مردم کوبا از انقلاب و شم بالای سیاسی فیدل کاسترو. رهبری کوبا از مدتی قبل از توطئه آمریکایی ها برای براندازی رژیم کوبا اطلاع پیدا کرده بود و عوامل اطلاعاتی و امنیت کوبا موفق به نفوذ در داخل جمع توطئه گران در میامی آمریکا و اردوگاه های ویژه تبعیدیان کوبایی در گوآتمالاشده بودند. کوبا آماده مقاومت بود و از مدتی قبل موفق به دریافت محموله های تسلیحاتی پر و پیمانی از کشورهای سوسیالیستی شده بود. کوبایی ها به این ترتیب موفق به نابودی مهاجمان شده بودند. (خبرگزاری میزان، 13 اردیبهشت 1395)