قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۵/۰۳/۲۵
–
۱۲۰ بازدید
سلام، آیا پیامبران پیشین هم روزه میگرفتند؟ آیا روزه در زمان همه ای پیامبران پیشین هم به این گیفیت بود که الان هست؟؟
با سلام و آرزوی موفقیت برای شما پرسشگر محترم
یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلىَ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ(بقره، 183)
اى افرادى که ایمان آورده اید! روزه بر شما نوشته شده، همان گونه که بر کسانى که قبل از شما بودند نوشته شد؛ تا پرهیزکار شوید. (183)
از این آیه به روشنی پیداست که روزه در امتهاى پیشین هم واجب بوده است برخی قرائن وجود دارد که روزه آنها متفاوت بوده است:
از تورات و انجیل فعلى نیز بر مى آید که روزه در میان یهود و نصارى بوده و اقوام و ملل دیگر هنگام مواجه شدن با غم و اندوه روزه مى گرفته اند، چنان که در قاموس کتاب مقدس آمده است: روزه در تمام اوقات، در میان هر طائفه و هر ملت و مذهب، در موقع ورود اندوه و زحمت غیر مترقبه، معمول بوده است « قاموس کتاب مقدس صفحه 427».
و نیز از تورات بر مى آید که موسى علیه السلام چهل روز روزه داشته است چنان که مى خوانیم: هنگام بر آمدنم به کوه که لوحهاى سنگى یعنى لوحهاى عهدى که خداوند با شما بست بگیرم آن گاه در کوه چهل روز و چهل شب ماندم نه نان خوردم و نه آب نوشیدم « تورات سفر تثنیه فصل 9 شماره 9».
و همچنین به هنگام توبه و طلب خشنودى خداوند، یهود روزه مى گرفتند:
قوم یهود غالبا در موقعى که فرصت یافته مى خواستند اظهار عجز و تواضع در حضور خدا نمایند روزه مى داشتند تا به گناهان خود اعتراف نموده بواسطه روزه و توبه، رضاى حضرت اقدس الهى را تحصیل نمایند « قاموس کتاب مقدس ص 428».
روزه اعظم با کفاره، محتمل است که فقط روزه یک روز سالیانه مخصوص بود که در میان طائفه یهود مرسوم بود. البته روزه هاى موقتى دیگر نیز از براى یادگارى خرابى اورشلیم و غیره مى داشتند « قاموس کتاب مقدس ص 428».
حضرت مسیح علیه السلام نیز چنان که از انجیل استفاده مى شود چهل روز روزه داشته: آن گاه عیسى علیه السلام از قوت روح به بیابان برده شد تا ابلیس او را امتحان نماید … پس چهل شبانه روز روزه داشته عاقبة الامر گرسنه گردید « انجیل متى باب چهار شماره 1 و 2».
و نیز از انجیل لوقا بر مى آید که حواریون مسیح علیه السلام نیز روزه مى گرفتند « انجیل لوقا باب 5 شماره 33- 35».
باز در قاموس کتاب مقدس آمده است: بنا بر این حیات حواریون و مؤمنین ایام گذشته عمرى مملو از انکار لذات و زحمات بى شمار و روزه دارى بود « قاموس کتاب مقدس ص 428».
گفته شده روزه یهود یک روز بوده و 25 ساعت طول می کشید مصادف با مهرماه پیش از غروب روز نهم شروع می شد و تا غروب روز دهم ادامه پیدا می کرد (راهنمای ادیان زنده جهان، ترجمه عبدالرحیم گواهی)
به این ترتیب اگر قرآن مى گوید کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ (همان گونه که بر پیشینیان نوشته شد) شواهد تاریخى فراوانى دارد که در منابع مذاهب دیگر- حتى بعد از تحریف- به چشم مى خورد. (آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 1، ص: 634 )
یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلىَ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ(بقره، 183)
اى افرادى که ایمان آورده اید! روزه بر شما نوشته شده، همان گونه که بر کسانى که قبل از شما بودند نوشته شد؛ تا پرهیزکار شوید. (183)
از این آیه به روشنی پیداست که روزه در امتهاى پیشین هم واجب بوده است برخی قرائن وجود دارد که روزه آنها متفاوت بوده است:
از تورات و انجیل فعلى نیز بر مى آید که روزه در میان یهود و نصارى بوده و اقوام و ملل دیگر هنگام مواجه شدن با غم و اندوه روزه مى گرفته اند، چنان که در قاموس کتاب مقدس آمده است: روزه در تمام اوقات، در میان هر طائفه و هر ملت و مذهب، در موقع ورود اندوه و زحمت غیر مترقبه، معمول بوده است « قاموس کتاب مقدس صفحه 427».
و نیز از تورات بر مى آید که موسى علیه السلام چهل روز روزه داشته است چنان که مى خوانیم: هنگام بر آمدنم به کوه که لوحهاى سنگى یعنى لوحهاى عهدى که خداوند با شما بست بگیرم آن گاه در کوه چهل روز و چهل شب ماندم نه نان خوردم و نه آب نوشیدم « تورات سفر تثنیه فصل 9 شماره 9».
و همچنین به هنگام توبه و طلب خشنودى خداوند، یهود روزه مى گرفتند:
قوم یهود غالبا در موقعى که فرصت یافته مى خواستند اظهار عجز و تواضع در حضور خدا نمایند روزه مى داشتند تا به گناهان خود اعتراف نموده بواسطه روزه و توبه، رضاى حضرت اقدس الهى را تحصیل نمایند « قاموس کتاب مقدس ص 428».
روزه اعظم با کفاره، محتمل است که فقط روزه یک روز سالیانه مخصوص بود که در میان طائفه یهود مرسوم بود. البته روزه هاى موقتى دیگر نیز از براى یادگارى خرابى اورشلیم و غیره مى داشتند « قاموس کتاب مقدس ص 428».
حضرت مسیح علیه السلام نیز چنان که از انجیل استفاده مى شود چهل روز روزه داشته: آن گاه عیسى علیه السلام از قوت روح به بیابان برده شد تا ابلیس او را امتحان نماید … پس چهل شبانه روز روزه داشته عاقبة الامر گرسنه گردید « انجیل متى باب چهار شماره 1 و 2».
و نیز از انجیل لوقا بر مى آید که حواریون مسیح علیه السلام نیز روزه مى گرفتند « انجیل لوقا باب 5 شماره 33- 35».
باز در قاموس کتاب مقدس آمده است: بنا بر این حیات حواریون و مؤمنین ایام گذشته عمرى مملو از انکار لذات و زحمات بى شمار و روزه دارى بود « قاموس کتاب مقدس ص 428».
گفته شده روزه یهود یک روز بوده و 25 ساعت طول می کشید مصادف با مهرماه پیش از غروب روز نهم شروع می شد و تا غروب روز دهم ادامه پیدا می کرد (راهنمای ادیان زنده جهان، ترجمه عبدالرحیم گواهی)
به این ترتیب اگر قرآن مى گوید کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ (همان گونه که بر پیشینیان نوشته شد) شواهد تاریخى فراوانى دارد که در منابع مذاهب دیگر- حتى بعد از تحریف- به چشم مى خورد. (آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 1، ص: 634 )