با سلام و احترام خدمت جنابعالی ، آنچه در این کتاب آمده است ، برداشت های آقای کامران غنضفریان نسبت به این مسأله است و نمی توان به صرف این گونه مطالب ، مسئولان نظام را به کوتاهی و مسامحه در این خصوص متهم نمود ، برای تحلیل قضایا باید به فضا و شرایط آن دوره ، موانع و مشکلات این موضوع و نگاه کلان به مسایل کشور توجه داشت . نباید فراموش کنیم که یک سر این موضوع رژیم صهیونیستی است که به هیچ یک از اصول و قواعد بین المللی پایبند نبوده و دشمنی آن با جمهوری اسلامی بر کسی پوشیده نیست از سوی دیگر سازمان ملل نیز تحت سیطره آمریکا و قدرتهای بزرگ قرار داشته و همین موضوع به پیچیده تر شدن این مسأله می افزاید .از این رو نمی توان به نتیجه بخش بودن اقدامات دیپلماتیک و مجامع بین المللی امیدوار بود و پیگیری اقدامات دیگر نیز باید با تدابیری انجام شود که بهانه ای در اختیار رژیم صهیونیستی و کشورهای حامی آن قرار ندهد و موجودیت حزب الله و محور مقاومت به خطر نیفتد . گرچه آزادی این عزیزان برای ما در جای خود بسیار ارزشمند است ، اما حفظ محور مقاومت و حزب الله مسأله ای به مراتب مهمتر است که جانهای بسیار زیادی در این راه تقدیم شده است . در ادامه به گوشه ای از اقدامات و پیگیریهای انجام شده برای آزادی این سردار غیور و همراهانش اشاره می کنیم . «اقدامات و پیگیریهای انجام شده برای آزادی حاج احمد و همراهانش» طبق آنچه در مطبوعات لبنان به چاپ رسید؛ از همان ساعات اول، تماسهای رسمی و حزبی مقامات لبنانی برای آزادی دیپلماتهای ایرانی صورت گرفت که نتیجه ای در پی نداشت. سه روز پس از ربوده شدن دیپلماتهای ایرانی؛ ایران مسئولیت ربوده شدن دیپلماتهایش در بیروت را متوجه دولت لبنان دانست زیرا نیروی ویژه حفاظت از جان دیپلماتها این هیات را همراهی می کرده است. دستور نخست وزیر وقت لبنان برای یافتن دیپلمات‌ های ‌ایرانی نبیه بری رئیس شورای ‌رهبری ‌جنبش‌ امل (حزب شیعه در لبنان که امام موسی صدر بنیانگذار آن بود) به اتفاق حسن هاشم رئیس این جنبش، در 19 تیر 1361 با شفیق وزان نخست ‌وزیر ‌لبنان ملاقات ‌کرد. وزان که درعین ‌حال وزیر کشور لبنان نیز بود، به تمامی دستگاه ‌های امنیتی ‌لبنان دستور داد نهایت کوشش خود را برای روشن ‌شدن مسئله ناپیدایی دیپلمات ‌های ‌ایرانی به‌ عمل آورند. وزان در یک اظهارنظر مطبوعاتی گفت: «ما این حادثه اسف‌ بار را که هیچ مجوز قانونی و انسانی ندارد، محکوم می ‌کنیم و از همه می ‌خواهیم که برای بازگرداندن کاردار سفارت جمهوری ‌اسلامی ‌ایران و همراهانش، با ما همکاری ‌کنند. بویژه که ما در شرایط حساسی هستیم که باید از بروز چنین‌ مشکلاتی جلوگیری‌ کنیم.» نامه وزیر خارجه ایران به نخست وزیر لبنان دکتر علی‌ اکبر ولایتی وزیر خارجه‌ وقت ‌ایران، در 26 تیر 1361 با ارسال نامه ‌ای برای شفیق وزان نخست ‌وزیر وقت ‌لبنان، مسئولیت ربوده ‌شدن و اسارت هیأت‌ دیپلماتیک ایران توسط فالانژیست ‌ها را متوجه دولت لبنان دانست و خواستار انجام اقدامات جدی و پیگیر در این رابطه شد. اعلام آمادگی اسقف اعظم ‌کانتربری برای یافتن دیپلماتهای ربوده شده ایرانی در لبنان اسقف اعظم کلیسای کانتربری در اسفند ماه 1365 طی نامه‌ ای به رئیس مجلس‌ شورای ‌اسلامی وقت، ضمن درخواست تلاش ایران برای یافتن تری ویت‌ (فرستاده کلیسای کانتربری به لبنان که ربوده شده بود)، اعلام آمادگی کرده است که برای یافتن چهار ایرانی ربوده‌ شده در لبنان تلاش کند. بیانیه نمایندگان مجلس در خصوص ربوده شدن دیپلماتها در 28 اسفند 1368، بیش از 170 تن از نمایندگان‌ مجلس‌ شورای ‌اسلامی طی بیانیه‌ ای با اشاره به گزارش ‌های برخی از دستگاه‌ های ‌خبری استکبار مبنی بر کشته ‌شدن احتمالی چهار دیپلمات ‌گروگان ‌ایرانی در لبنان، اعلام‌ کردند: «مسئولیت هرگونه اتفاقی برای گروگان‌ های‌ مذکور برعهده آمریکا و عوامل آن می ‌باشد.» درخواست نماینده دائمی ایران در سازمان ملل برای آزادی 4 دیپلمات ایرانی در اردیبهشت 1369 کمال خرازی نماینده دائمی ایران در سازمان ‌ملل خواستار فشار کشورهای عربی بر فالانژیست‌ ها جهت آزادی گروگان‌ های ‌ایرانی، لبنانی و فلسطینی شد. همچنین دکتر خرازی در یک مصاحبه تلویزیونی ‌گفت: «بر اساس شواهد به دست آمده از اظهارات اخیر سمیر جعجع (رئیس حزب نیروهای لبنانی) و میشل عون (رئیس جریان ملی آزاد) و دیگر عوامل فالانژیست، چهار گروگان‌ ایرانی هنوز زنده‌ اند. جمهوری ‌اسلامی ‌ایران به دلایل انسانی، همه تلاش‌ های خود را برای آزادی همه گروگان‌ ها، صرف ‌نظر از ملیت آنها، به ‌کار برده است.» دیدار خانواده ‌دیپلماتهای ربوده شده با مقامات لبنانی در آبان 1369 خانواده‌ های گروگان‌ های ‌ایرانی به لبنان سفر کردند تا وضعیت بستگان خود را مشخص کنند. در این سفر با الیاس هراوی رئیس ‌جمهور وقت لبنان، دکتر سلیم الحص نخست‌ وزیر ‌لبنان، نصرالله سفیر سر اسقف‌ وقت مارونی لبنان، نبیه بری رئیس وقت جنبش ‌امل، شیخ‌ محمد رشید قبانی قائم ‌مقام اهل تسنن لبنان، حسین حسینی رئیس پارلمان وقت‌ لبنان و شیخ ‌محمد مهدی شمس‌ الدین نائب ‌رئیس مجلس ‌اعلای ‌شیعیان لبنان دیدار داشتند و از آنها پی‌گیری سرنوشت بستگان خویش را خواستار شدند. متهم شدن سمیر جعجع به قتل 4 دیپلمات ایرانی با پیگیریها و اقدامات انجام شده در سال 1369 ایلی حبیقه فرمانده سابق نیروهای‌ فالانژ، در واکنشی علیه سمیرجعجع، فرمانده وقت نیروهای ‌فالانژ مبنی بر رد اتهام خود در قتل چهار دیپلمات‌ گروگان ‌ایرانی، جعجع را مسئول کشتار آنان خواند. در واکنش به این ادعاها خانواده‌ های گروگان ‌های ‌ایرانی اعلامیه‌ ای تحت عنوان «چه ‌زمانی اولین گروگان‌های خارجی در لبنان آزاد خواهند شد؟» را در بیروت منتشرکردند. ابراز امیدواری کاردار ایران در لبنان نسبت به آزادی دیپلماتهای ربوده شده به گزارش خبرگزاری‌ فرانسه از بیروت در مرداد 1370، محمد زمانیان کاردار وقت ایران در لبنان، در پی ملاقات با فارس بوئز وزیر امور خارجه‌ وقت لبنان، به خبرنگاران گفت: «ما امیدواریم که چهار ایرانی ناپدید شده که همگی دیپلمات هستند آزاد شوند. ما در انتظار خبرهای خوبی دراین باره هستیم.» تأیید حضور دیپلماتهای ایرانی در زندانهای اسرائیل توسط مقامات لبنان در سال 1373 در تیر ماه 1373 مقام‌ های ‌ارشد دولت‌ لبنان تایید کردند: «چهار دیپلمات ‌ربوده ‌شده ‌ایرانی زنده هستند و هم ‌اکنون در زندان‌ های رژیم ‌صهیونیستی به ‌سر می ‌برند.» خانواده‌ های چهار دیپلمات ‌ربوده ‌شده‌ ایرانی که برای پی‌ گیری سرنوشت آنان بار دیگر به لبنان سفر کرده بودند از مجامع ‌بین‌ المللی از جمله سازمان ‌ملل ‌متحد، صلیب‌ سرخ ‌جهانی، سازمان ‌دفاع ‌از حقوق ‌بشر خواستند اقدام‌ های جدی برای آزادی این دیپلمات‌ ها انجام دهند. همسر محسن موسوی کاردار ربوده‌ شده ‌ایرانی ‌در لبنان، در این زمینه گفت: «در گفت‌ و گو با مقام‌ های لبنان، آنها اطمینان دادند که بر اساس اعترافات سمیر جعجع رهبر فالانژیست‌ های ‌لبنان، چهار دیپلمات ‌ربوده ‌شده ‌ایرانی درسال 1987 ازطریق دریا به اسرائیل منتقل شدند و درچنگال رژیم‌ صهیونیستی زندانی هستند.» تکذیب خبر کشته شدن دیپلماتها از سوی سید حسن نصرالله در سال 1387 پیگیریها برای آزاد سازی دیپلماتها سالها از طرف دولت و خانواده گروگانها ادامه پیدا کرد ولی نتیجه ای در پی نداشت. در سال 1383 روزنامه یدیعوت‌ آحارونوت، به‌ نقل از فرمانده‌ محافظان ایلی حبیقه رهبر نیروهای ‌فالانژیست سابق ‌لبنان، ادعا کرد: «تمام دیپلمات‌ های ربوده‌ شده ایرانی کشته ‌شده‌ اند و اجساد آنها در دره‌ای در کوه بسکنتا پرت‌ شدند که به ‌آن دره‌ جمجمه‌ها هم گفته‌ می‌شود.» در حالیکه این خبر در سال 1387 توسط سید حسن نصرالله نقض شد. -اخبار حاکی از زنده بودن دیپلماتها و اسارت در زندانهای اسرائیل تأیید خبر زنده بودن دیپلماتها از سوی سخنگوی وزارت ‌امورخارجه ایران در سال 69 10 خرداد سال 1369 به ‌دنبال پی ‌گیری‌ های جمهوری ‌اسلامی ‌ایران در مورد سرنوشت گروگان‌ های ایرانی در لبنان، از سوی منابع معتبر کسب اطلاع شد که گروگان‌ های ایرانی زنده ‌اند. مرتضی سرمدی، سخنگوی وقت وزارت ‌امور خارجه کشورمان، ضمن تایید این خبر، گفت: «این خبر مایه خوشحالی ماست و جمهوری ‌اسلامی‌ ایران به تلاش‌ های خود برای دست ‌یابی به اطلاعات دقیق ‌تر درمورد وضعیت گروگان‌ ها ادامه خواهد داد.» دریافت نامه از سوی یکی از دیپلماتها دو سال بعد از ربوده شدن در شهریور 1370 خبرگزاری ‌‌فرانسه از بیروت گزارش داد، محمد کاظم خوانساری رئیس وقت بخش‌ خاورمیانه ‌و ‌آفریقای ‌شمالی وزارت‌ خارجه ‌جمهوری ‌اسلامی ‌ایران، در پایان ملاقات و گفت ‌و گو با عمر کرامی نخست وزیر وقت لبنان، گفت: «اطلاعات درمورد چهار ایرانی که در لبنان به گروگان گرفته شدند، ضد و نقیض است، لیکن ما تقریبا مطمئن شده‌ ایم که آنها زنده ‌اند.» خبرگزاری‌ فرانسه یادآور شده است جمهوری ‌اسلامی‌ ایران همیشه در مورد مرگ این دیپلمات‌ ها ابراز تردید کرده است و همسر محسن موسوی، یکی از دیپلمات‌ها؛ تاکید کرده بود در سال 1984 نامه ‌ای از شوهرش که دو سال پیش از آن تاریخ ربوده شده بود، دریافت کرده است. نشانه هایی از حضور دیپلماتها در زندانهای اسرائیل در آذرماه 1376 یک نشریه عرب ‌زبان الوطن‌ العربی چاپ فرانسه نوشت: «چهار ایرانی ربوده‌ شده در سال 1982 در لبنان، هم ‌اینک در یک زندان اسرائیل زنده هستند.» این نشریه نوشت: «در اطلاعاتی که از زبان یکی از اسرای فلسطینی که اسرائیل او را در چارچوب معامله ‌ای با اردن آزاد نمود، نقل شده، آمده است: «ایرانی‌هایی که در زمان تجاوز اسرائیل به لبنان ربوده شدند، در چارچوب تبادل خدمات، در آن تاریخ به مقامات اسرائیلی تحویل داده شدند و آنها پس از 3 سال حبس در زندان صرفند در سال 1992 (1371) به زندان نفحه انتقال یافتند»، زندان نفحه که از دسترس رسانه‌ های محلی و بین‌ المللی و بازدیدهای نمایندگان کمیته ‌صلیب‌ سرخ به‌ دور است، در سال 1980 در زمینی‌ وسیع که اطراف آن را دیوارهایی محکم احاطه کرده است، بنا گردید. اسیر فلسطینی که با موقعیت این زندان به‌خوبی آشناست، می‌گوید: «این زندان با طراحی خاص و با انگیزه جداسازی زندانیان از یکدیگر و تخریب روحی آنها ساخته شده است.» سمیر جعجع فرمانده ‌سابق ‌نیروهای‌ لبنانی که در آن تاریخ مسئول منطقه ‌شمال بود گفت: «دیپلمات ‌ها به دستور اسعد شفتری، معاون‌ رئیس ‌دستگاه‌ امنیتی ‌نیروها، در منطقه ‌برباره بازداشت شدند و به زندان مرکزی نیروهای لبنانی درمحله کرنتینا انتقال یافتند.» تایید اسارت دیپلماتها در زندانهای اسرائیل از سوی سید حسن نصرالله 10 بهمن 1387 سید‌ حسن نصرالله در کنفرانس خبری در بیروت به مناسبت روز آزادی اسرا درباره موضوع پرونده چهار دیپلمات ایرانی گفت: «نشانه‌ هایی وجود دارد مبنی بر اینکه دیپلماتهای ایرانی در زندانهای رژیم صهیونیستی بسر می ‌برند. اسرائیل در گزارش خود ادعا می‌ کند که چهار دیپلمات ایرانی توسط نیروهای لبنانی (فالانژ‌های سابق) ربوده شده، به دست این نیروها کشته شدند و اجساد آنان دفن شده است.» وی با تاکید بر اینکه رژیم صهیونیستی در گزارش خود به مکانهای احتمالی دفن این چهار دیپلمات ایران اشاره می‌کند، گفت: «رژیم صهیونیستی گروه نیروهای لبنانی را (فالانژ‌ها) را مسئول ربودن و قتل دیپلمات ‌های ایرانی می‌ داند. اسرائیل دشمن ماست و ما نمی توانیم به گزارشهای آن اعتماد کنیم. همانطور که اسرائیلی‌ ها در گذشته هم حضور بعضی اسیران در زندانهای خود را تکذیب می‌کردند، اما سپس مشخص شد که این اسیران در زندانهای این رژیم بوده‌ اند. کلید این پرونده در دست نیروهای لبنانی است و آنها باید جواب روشنی به سوالات موجود بدهند…» -آخرین اخبار از وضعیت حاج احمد و 3 دیپلمات ربوده شده سید رائد موسوی، دبیرکل انجمن حمایت از دیپلمات‌های ربوده شده ایرانی و فرزند سید محسن موسوی در تیر ماه 1393 در گفت ‌و گو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در خصوص آخرین وضعیت پرونده ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانی گفت: «پیگیری ‌های متعددی در این خصوص صورت گرفته است. بحث روشن شدن پرونده چهار دیپلمات یکی از مواردی بود که در آخرین تبادل بین رژیم صهیونیستی و حزب الله از طریق سازمان ملل صورت گرفت در سال 2008 بررسی شد. بعد از آن هم بررسی ‌های دیگری صورت گرفته است. جمع بندی این است که این بزرگواران زنده هستند و در زندان‌ های رژیم صهیونیستی به سر می‌ برند. این رژیم به دنبال این است که بر اساس اهداف شوم خود بیشترین استفاده را از آنها ببرد.» وی افزود: « جدی‌ ترین فعالیت در خصوص این پرونده، پیگیری حقوقی است که در کشور لبنان باز شده است، این اتفاق چون در لبنان رویداده است، پیگیری حقوقی آن هم باید از آنجا شکل بگیرد. این پرونده از نظر حقوقی در یک سال اخیر باز شده و دارد روند خود را طی می‌ کند. اگر به خروجی برسیم و سیستم قضایی لبنان اعلام کند که این افراد توسط رژیم صهیونیستی منتقل شده‌اند می‌ توانیم از این مستند در دادگاه‌ های بین المللی استفاده و به آنان فشار مضاعفی بیاوریم. این مساله به خاطر ملاحظات، زمان طولانی و شرایط ویژه لبنان مشکلات خاص خودش را داشته و تا الان پیگیری حقوقی نشده است. الان پرونده باز شده است. باز شدن پرونده حقوقی بعد از گذشت سالیان زیاد، خودش یک موفقیت بود که بحمدلله حاصل شد. وضعیت فعلی این است که قاضی تحقیق روی پرونده وجود دارد. ما افرادی را داریم که به دادگاه معرفی می‌کنیم تا دادگاه اظهارات شهود را بررسی کند.» دبیرکل انجمن حمایت از دیپلمات های ربوده شده ایرانی در ادامه سخنانش افزود: «چون طرف ما رژیم صهیونیستی است اگر بخواهیم دنبال چیزی باشیم که منجر به آزادی باشد با روش حزب الله و روش زور میسر می‌شود که دیده ‌ایم حزب‌الله در تبادل توانسته اسرای خود را با این روش آزاد کند. آن یک راه حلی است که مقدمات خود را می‌خواهد. در پیگیری‌های سیاسی و روشهای بین المللی حلقه مفقوده‌ای که دست ما را بسته است بحث پیگیری حقوقی بود. باید از هر اقدامی که بتواند فشار بیاورد، استفاده کنیم این فشار می ‌تواند یا مقاومتی باشد یا زمینه حقوقی سیاسی داشته باشد. بحث مفقودیت و پیگیری آن یکی از موضوعاتی است که برای ما مطرح است. این موضوع باید یکی از بحث ‌های اصلی ما باشد و زنده بماند. هرلحظه ممکن است خبر جدیدی برسد و اقدامات جدیدی صورت بگیرد. زنده نگه داشتن این موضوع هم در موضوعات آرمانی، هم انسانی و هم شرعی ما جای مخصوصی دارد.»(shakhsiatnegar.com) پیگیری این موضوع در زمان ریاست جمهوری مقام معظم رهبری از سوی دولت و نخست وزیرو وزیر امور خارجه وسفارت کشورمان در لبنان و ارتباط با دولت لبنان و حزب الله صورت می گرفت و در زمان ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد نیز پیگیریها ادامه داشت به عنوان نمونه سفارت کشورمان در بیروت در تیرماه سال 88 در بیانیه ای اعلام کرد علی رغم اینکه 27 سال از ربودن چهار دیپلمات ایرانی در لبنان که با کمک برخی گروه های مرتبط با رژیم صهیونیستی صورت گرفت، می گذرد خانواده های این عزیزان همچنان در انتظار آزادی آنها از زندان های سری رژیم صهیونیستی هستند. جمهوری اسلامی ایران و خانواده های چهار دیپلمات طی این 27 سال تلاش های زیادی را برای آزادی این عزیزان در عرصه لبنان و جامعه بین الملل انجام داده اند و ابتکار انسانی و تلاش های سید حسن نصرالله دبیر کل حزب الله لبنان در عملیات رضوان برای آزادی اسرا باعث شد که نور امید در دل خانواده های این دیپلمات ها زنده شود. در بخش دیگر بیانیه از بی توجهی سازمان های بین المللی ذیربط به موضوع چهار دیپلمات ایرانی ربوده شده در لبنان انتقاد شده است. در ادامه گفته شده است که جمهوری اسلامی ایران با کمک دولت دوست و برادر لبنان و نیز سازمان ملل متحد اقدامات مشترکی را برای تعیین سرنوشت چهار دیپلمات ایرانی انجام خواهد داد.(www.asriran.com/fa/news/77948) تلاش های دیپلماتیک در چندین سال اخیر نیز ادامه داشته است . آقای محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و فرمانده اسبق سپاه پاسداران ، با اشاره به خبر وزیر دفاع درباره زنده بودن حاج احمد متوسلیان فرمانده لشکر 27 محمد رسول‌الله و فاتح خرمشهر که در اسارت رژیم صهیونیستی به سر می‌برد، اظهار داشت: برادر عزیزمان آقای احمد متوسلیان را از رژیم صهیونیستی می‌خواهیم چرا که این حادثه (ربوده شدن 4 دیپلمات) در منطقه‌ای که در اختیار طرفداران رژیم اسرائیل بوده، شکل گرفته است. وی تأکید کرد: در هر مبادله‌ای همیشه یکی از شرایط نیروهای حزب‌الله و آقای سید حسن نصرالله برای پیگیری وضعیت اسرا، همین مسئله برادر عزیزمان آقای احمد متوسلیان بوده است. وی درباره اقدامات انجام شده پس از اعلام خبر وزیر دفاع مبنی بر داشتن مدارک و اسنادی پیرامون زنده بودن حاج احمد متوسلیان، گفت:‌ در این خصوص اقداماتی انجام شده و هر جا که لازم باشد وزارت اطلاعات و سپاه اطلاعات تکمیلی را بیان می‌کنند. دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام یادآور شد: البته وزارت خارجه بیشتر کانال‌های رسمی و علنی را پیگیری می‌کند که دیپلماسی آشکار را بر عهده دارد اما هم وزارت اطلاعات و هم خود سپاه کارهای دیگری هم انجام می‌دهند که هر گاه لازم باشد، خواهند گفت. (www.mashreghnews.ir/fa/news/580434)