فارسی این گیاه شنگ است، در شیراز و اصفهان به شنگ آلاله و در خراسان ریش بز خالدار خطاب می ‌کنند. به این گیاه قندرون، سنسفیل، تسلسفیل، اسپلنج و اسفلنج هم می‌ گویند. در عربی نوع چمنی این گیاه که برگ های آن باریک ‌تر از شنگ می ‌باشد، لحبه النبس و زنب الخیل است. ولی در عراق و شامات به آن اذناب الخیل می‌ گویند.

شنگ در چمنزارهای نمناک شمال ایران، عمارلو، بین کبوترچای و زردچین، ایسپیلی ییلاق دامنه البرز، مخصوصا افجه و نارون می ‌روید و نوع چمنی این گیاه در مغرب ایران، تفرش، اراک، کوه شاهو و کردستان زیاد است، و در اروپا به علت زیبایی گل این گیاه، شنگ پرورش می‌ دهند. گیاه‌ شناسان قدیم نوع حقیقی شنگ را نر و نوع چمنی را ماده می ‌دانستند، و در زبان فرانسه به شنگ یارب دوشوو گویند و در فاصله اردیبهشت تا تیرماه ظاهر می‌ شود.
 
گیاه شنگ برای معده مقوی است و مصرف موضعی ریشه این گیاه در درمان عفونت و از بین بردن ترشحات گوش موثر است. برگ های گیاه شنگ از خونریزی معده جلوگیری می‌ کند. اگر مسموم شدید از ریشه‌ این گیاه استفاده کنید. برای رماتیسم مفید است و آب ریشه خام شنگ زگیل را از بین می ‌برد. برای مسلولین (گرفتاران بیماری سل) نفع بسیار دارد. گل این گیاه را بر روی محل سوختگی قرار دهید تا از قدرت التیام آن برای سوختگی پی ببرید!

خواص ریشه گیاه شنگ

ریشه گیاه شنگ دارای لعاب بوده و کمی تلخ است و خوردن آن اشتها را فوق‌ العاده زیاد می ‌کند. ریشه شنگ خلط ‌آور و نرم‌ کنده سینه و التیام دهنده زخم ها می باشد. از برگ های شنگ در سالاد استفاده می ‌کنند و ایرانیان آن را مانند کاهو و کاسنی با سرکه و بدون آن می ‌خورند، چون بسیار خنک می ‌باشد خوردن برگ های شنگ اسهال و خون ریزی معده را بند می‌ آورد همچنین از خون ریزی سینه جلوگیری می ‌کند و برای مسلولین (گرفتاران بیماری سل) نافع است.1

گیاه شنگ  موثر در درمان کولیت و بیماری التهابی روده

بر اساس مطالعات فارماکولوژیک، گیاه “شنگ” دارای اثرات شاخص در درمان کولیت و بیماری التهابی روده بوده که از برخی داروهای شیمیایی مورد استفاده در درمان کولیت موثرتر است.

در طب سنتی ایران، گیاه “شنگ” به نام “لحیهٔ‌التیس” شناخته می‌شود، گفت: بر اساس متون طب سنتی این گیاه دارای خواص متعدد درمانی در بسیاری از بیماری‌ها از جمله زخم‌های گوارشی، التهابات روده و اسهال‌های گوارشی بوده و تقویت‌کننده و محافظت‌کننده کبد در برابر سموم است. همچنین گیاه شنگ التیام دهنده زخم‌ها و سوختگی‌ها و بند آورنده خونریزی‌های داخلی است.

در حال حاضر به صورت بومی و محلی در غرب ایران از ساقه‌های تازه گیاه جهت درمان انگل‌های گوارشی استفاده می‌شود. در مطالعات علمی انجام شده بر روی این گیاه، اثرات ضدالتهابی، محافظت‌کننده از مخاط معده و روده و همچنین خواص ضدمیکروبی آن به اثبات رسیده است. همچنین بر اساس مطالعات صورت گرفته اثرات تقویت‌کننده و محافظت‌کننده از کبد این گیاه نیز به اثبات رسیده است.

گیاه “شنگ” اثرات آنتی‌اکسیدانی قابل توجهی دارد که بسیاری از خواص درمانی آن را تأیید می‌کند، گفت: بر اساس مطالعات فارماکولوژیک انجام شده گیاه “شنگ” دارای اثرات شاخص در درمان کولیت و بیماری التهابی روده است که از برخی داروهای شیمیایی مورد استفاده در درمان کولیت موثرتر است.

افرادی که دچار خونریزی‌های گوارشی هستند و همچنین مبتلا به کولیت اولسروز می‌باشند باید این گیاه را به صورت پخته یا جوشانده مصرف کرده و از مصرف آن به صورت خام اجتناب کنند.

در تحقیقات در مدل حیوانی، عصاره این گیاه به عنوان یک فرآورده مکمل در بهبود کبد چرب اثرات خوبی از خود نشان داده و تاکنون هیچ‌گونه عارضه جانبی خاصی از این گیاه مشاهده نشده است.

افرادی که دچار خونریزی‌های گوارشی هستند و همچنین مبتلا به کولیت اولسروز می‌باشند باید این گیاه را به صورت پخته یا جوشانده مصرف کرده و از مصرف آن به صورت خام اجتناب کنند.

مصرف این گیاه به‌صورت یک سبزی خوراکی یا در بسیاری از غذاهای محلی مانند آش می‌تواند به‌عنوان یک فرآورده طبیعی مکمل در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها مفید باشد.2

فواید دیگر گیاه شنگ (طبیعت و خواص درمانی)

طبیعت گیاه شنگ سرد و خشک است. برخی از مهمترین خواص دارویی این گیاه عبارتند از:

شنگ برای زخم معده نقش محافظتی دارد و دیواره معده را تقویت می کند و همچنین در سم زدایی بدن از این گیاه استفاده میشود.

ضماد گل شنگ ترکیب شده با موم برای درمان سوختگی ناشی از آتش مفید است.

عصاره گیاه شنگ به عنوان یک فرآورده مکمل دربهبود کبد چرباثرات خوبی از خود نشان داده و تاکنون هیچ گونه عارضه جانبی خاصی از این گیاه مشاهده نشده است.

کمک به درمان کچلی و زخم های پوستی از خواص شنگ در طب سنتی است. از ضماد برگهای این گیاه در ساخت کرم استفاده شده به منظور التیام زخمهای سطحی استفاده میشود.

حکیم محمد ابن زکریای رازی خوردن ریشه گیاه شنگ را پادزهر سموم میدانست.

آب ریشه خام گیاه دارویی شنگ زگیل را از بین میبرد و برای مسلولین بسیار مفید است.

ضماد تهیه شده با گیاه شنگ برای التیام عصب قطع شده مفید است.

کمک به درمان روماتیسم از دیگر خواص شنگ است. به این منظور 60 گرم ریشه شنگ را در یک لیتر آب بجوشانید و روزی سه فنجان مصرف کنید.

در طب سنتی خوردن خیسانده ریشه شنگ در آب انگور برای جلوگیری از خونریزی رحم تجویز میشود.

گیاه شنگ دارای اثرات شاخص در درمان کولیت و بیماری التهابی روده است و از برخی داروهای شیمیایی مورد استفاده در درمان کولیت، موثرتر است.

ریشه گیاه شـنگ دارای لعاب بوده و کمی تلخ است، خاصیت خلط آور و نرم کننده سینه از دیگر خواص شنگ و مصارف دارویی ریشه این گیاه است.3

طرز مصرف این گیاه

میتوان آن را مانند سبزی به صورت خام، مصرف کرد.

استفاده در سالاد

استفاده در سوپ، آش و کوکو

می توانید آن را بجوشانید و سپس صاف کرده و هم گیاه پخته شده را مصرف کنید و هم آب آن را که سرشار از مواد مغذی است.

میتوان آنرا مانند کاهو با سرکه یا سکنجبین خورد.

میتوان آن را مانند سبزی پلو، به همراه برنج مصرف کرد.

چه کسانی نباید گیاه شنگ را مصرف کنند؟

افرادی که به بیماری های کلیوی مبتلا هستند.

کسانی که صفرا مزاج هستند.4

پی نوشت:
1.www.beytoote.com
2.www.hamshahrionline.ir
3.www.saednews.com
4.www.hidoctor.ir