در یکی از بیانات نورانی حضرت علی علیه السلام ( وصیت نامه- 47-) آمده است : اللَّه اللَّه فى الصلاه فانها عمود دینکم خدا را خدا را در باره نماز، چرا که ستون دین شما است. در این بیان, ضمن تشبیه ظریفی که بین نماز و « عمود = ستون » , برقرار شده , فرموده است : نماز ,ستون دین است ؛ در اینکه نماز ستون باشد , نکنه این است که : ستون برای هر شیئی اصل واساس ومحل اتکاء است و محافظت از آن شرط اساسی برای محافظت از « کل » است. اگر عمود خیمه در هم بشکند یا سقوط کند هر قدر طنابها و میخهاى اطراف محکم باشد، اثرى در حفظ وسر پا ماندن خیمه ، ندارد. نماز برای سرپایی دین شخص ، وایمان انسان به منزله عمود خیمه است؛ هنگامى که ارتباط بندگان با خدا از طریق نماز از میان برود، اعمال دیگر اثر خود را از دست خواهد داد. نماز، ستون دین و روح ایمان و وسیله نزدیک شدن به خدا به شمار مى رود. و اقامه دین موقوف است بر آن چنانکه درحدیث مشهور نبوى صلّى اللّه علیه و آله و سلّم آمده است : الصّلوه عمود الدّین، ان قبلت قبل ما سواها و ان ردّت ردّ ما سواها. نماز ستون دین است ،اگر قبول شود ، بقیه اعمال نیز قبول می شود واگر پذیرفته نشود، بقیه اعمال نیز قبول نمی شود. ویژگی هایی که موجب شده ستون دین و عمود خیمه آن گردد ، بعضى از آنها عبارت است از: 1- نماز ؛ اصلی ترین نشانه دینداری فرد است ،( ان قبلت قبل ما سواها … ) 2-نماز ؛ بهترین میزان تشخیص دین است.( الصلاه خیر میزان ) 3 –نماز ؛ یاد و ذکر خدااست، زیرا انسان موجود فراموش کارى است. بنابر این هر چند ساعت یک بار، با خواندن نماز خداى سبحان را یاد کرده و متذکر وجود لایتناهاى او مى شود. 4- وقتى انسان متذکر خدا بود و خدا را مراقب خویش دید، قهراً از انجام گناه و منکرات شرم و حیا مى کند. بنابر این یکى از اهداف نماز جلوگیرى از فحشا و منکرات است: «ان الصلوه تنهى عن الفحشاء و المنکر». 5- هدف دیگر نماز عبودیت و خشوع و خضوع در پیشگاه مقام ربوبیت است. به طور مؤدب ایستادن، رکوع کردن، جبین به خاک ساییدن، سجده و نشستن دو زانو و… همه نشانه هاى خضوع است. و این حقى است از خداى سبحان که هر انسانى موظف به اداى آن است. توجه داشته باشید که همین خشوع و خضوع، به تدریج در روح و جان ما اثر گذاشته و انسان را در برابر سایر افراد متواضع مى کند. امام على(ع) مى فرماید: «ومن تعفیر عتاق الوجوه بالتراب تواضعا ؛ خداى سبحان نماز را مقرر داشت تا پیشانى از روى تواضع به خاک مالیده شود» ، (نهج البلاغه). حضرت فاطمه(س) نیز مى فرماید: «جعل اللّه الصلاه تنزیها لکم من الکبر؛خداوند نماز را مقرّر داشت تا دامن انسان را از کبر و منیت پاک گرداند». 6- حضرت علی بن أبی طالب علیه السّلام در کلمات قصار نهج البلاغه شماره- 152- در باره ثمره و فلسفه نماز مى فرماید: خداى سبحان، ایمان را وسیله تطهیر از شرک به خدا قرار داده و نماز را براى تنزیه و پاکى از تکبر مقرر فرموده است. 7- حضرت صادق آل محمّد صلّى اللّه علیه و اله و سلّم مى فرماید: کسى که دوست دارد بداند: نمازش قبول شده، یا نه باید بنگرد: آیا نمازش او را از کارهاى زشت و منکرات، جلو گیرى مى کند یا نه؟ نمازش به همان اندازه اى قبول مى شود که وى را از کارهاى زشت جلو گیرى مى نماید.