اعتدال آمریکایی و التقاط در مصاف حق و باطل

از نظر اسلام ، در مسائل سیاسی و فرهنگی دو راه و طریق ( حق و باطل) وجود دارد و بین اینها حد وسط و اعتدالی نیست ! جامعه بشری یا باید طرفدار حق و در مسیر حق باشد و یا اینکه به ذلت طرفداری از باطل گرفتار خواهد شد! در دنیا و در میان این همه مکاتب و نظام ها و بلوک های قدرت و احزاب و …. نیز فقط یک مسیر حق وجود دارد و باقی همه در جبهه باطل قرار می گیرند !

امااعتدال آمریکایی در صدد ایجاد مصالحه و توازن در رابطه با جریان حق و باطل وسازش و تعادل بین این دو است!! در واقع در صدد این است بتواند در مصاف تاریخی بین حق و باطل ، با التقاط و انحطاط عافیت و راحت طلبی اختیار کرده و جریان حق را به پای مذاکره و همراهی و مجالست با باطل بکشاند!! در حالی که جریان تاریخ به سمت مصاف و نزاع پایانی حق و باطل می رود ، اعتدال آمریکایی به دنبال خنثی سازی فعالیت ها و حرکت های حق طلبانه و ایجاد مانع در تقویت جبهه حق می باشد ! امروز علایم و نشانه های اوج گرفتن جبهه حق در تمام دنیا، برای یاری رساندن به رهبر جبهه حق دیده می شود . با توجّه به وعده قرآن، نقطه پایانی «تضادّ» حق و باطل ، غلبه و پیروزی ایمان و حقّ و نابودی کفر و باطل است؛ بدین صورت که در عصری، «حقّ» به اوج قدرت و کمال خود می رسد و زمینه برای فتح و پیروزی آن به وجود می آید. باطل نیز به نهایت قدرت و انحطاط و فساد کشیده می شود و وقتی هر دو به نهایت خود رسیدند، حقّ با امداد خداوند و آگاهی و توانایی مؤمنان و صالحان بر باطل غلبه می کند و کافران و مفسدان را از میان برمی دارد و قدرت و سلطه شیطان از بین می رود.

از دیدگاه اسلام، تاریخ صحنه حضورو نزاع دو گروه حقّ وباطل و دو ایده سلطه گرایی و حقّ گرایی است؛ یعنی، عرصه پویش‌ها و کوشش‌های حقّ پرستان و باطل گرایان برای رسیدن به آرمان‌ها و اهداف خود. برخی از انسان‌ها در صحنه جامعه، طرفدار و پیرو حقّ و عده ای دیگر به دنبال و مطیع باطل هستند. برخی از آنان، راه حقّ و خیر و خوبی را می‌روند که راه پیامبران و صالحان است و عده‌ای دیگر، راه شیطان را می‌پیماند و به دعوت رسولان الهی، کفر می‌ورزند و با آنان مخالفت می‌کنند. حقّ خواهان، درصدد گسترش فضایل اخلاقی، تحقق عدالت، ایمان به خدا، عبادت و عبودیت حقّ و دوری از زر و زور و تزویر هستند؛ ولی باطل گرایان به دنبال ثروت اندوزی، ظلم و ستمگری، کفر،فسادگری، تباهی، عدالت گریزی، شهوت پرستی و… می‌باشند و اعتدالآمریکایی امروز دقیقا در حال ایجاد توازن و تعادل و مصالحه بین این دو است !!

در رأس گروه حق، پیامبران و جانشینان آنان و اولیای الهی و در رأس گروه باطل،شیطان، فراعنه، جباران و امپراتوران قرار داشته و دارند و به جهت تضادّ منافعی که دارند، همواره در حال ستیزه‌جویی، نبرد و نزاع با هم هستند. این دو گروه امکان سازش و هم زیستی با هم را ندارند و نخواهند داشت. باطل به شکل‌های گوناگون و چهره‌های مختلف، در صحنه‌های متعدّد، خودنمایی می‌کند. البته در تاریخ، خصلت‌ها و شیوه‌های زشتی برای باطل و طرفداران آن بر شمرده شده است؛ از جمله: استکبار گری، برتری جویی (علوّ)، استبعاد (و به اسارت کشیدن توده ها)، استضعاف (و بهره کشی از دیگران)، طغیان و ارتجاع طلبی، اسراف کاری، فساد و ولنگاری، اتراف (و کام جویی)، انکار حقّ، انحصار گری، استبداد به رأی، تفرقه افکنی، تظاهر به دینداری، تحمیق و تطمیع، ادعاهای پوچ و… . پیامبر (ص) فرمود : «یا اَیُّهَا النّاسُ اِنَّما هُوَ اللّه وَ الشَّیطانُ وَ الحَقُّ وَ الباطِلُ وَالهُدى وَ الضَّلالَةُ وَ الرُّشدُ وَ الغَىُّ وَ العاجِلَةُ وَ الآجِلَةُ وَ العاقِبَةُ وَ الحَسَناتُ وَ السَّیِّئاتُ فَما کانَ مِن حَسَناتٍ فَلِلّهِ وَ ما کانَ مِن سَیِّئاتٍ فَلِلشَّیطانِ لَعَنَهُ اللّه ؛ اى مردم! جز این نیست که خداست و شیطان، حق است و باطل، هدایت است و ضلالت، رشد است و گمراهى، دنیاست و آخرت، خوبى هاست و بدى ها. هر چه خوبى است از آنِ خداست و هر چه بدى است از آنِ شیطان ملعون است».(کافى ، ج 2، ص 16)

پیروزی نهایی نیروهای حق و صلح و عدالت، اندیشه ای قرآنی است که با قاطعیت اعلام می دارد: پیروزی نهایی با دین حق و ایمان و غلبه قطعی صالحان و متقیان، کوتاه شدن دست ظالمان و مستکبران و آینده روشن و سعادتمندانه بشر است.نقطه اوج و متعالی این حرکت با قیام و ظهور منجی موعود – و از دیدگاه اسلام مهدی(عج) – تحقّق می یابد و او رهبری گروه حقّ را به دست می گیرد و با تمام توان، به جنگ نهایی با جبهه کفر و باطل می پردازد و در تحقّق وعده های حتمی الهی، پیروز می شود و تاریخ به شکوه مندترین فرجام خود می رسد و این نیاز به ثبات و پایداری و استقامت دارد! بر این اساس ثبات و پایداری بر حق ، افراطی گری نیست که نیاز به اعتدال داشته باشد بلکه پافشاری بر حق عین اعتدال و تعادل و درستی است. اصلا این تنها راه نجات ماست و غیر این ، انحطاط و التقاط و اعوجاج است! امام على علیه السلام فرمود : « ثَلاثٌ فیهِنَّ النَّجاةُ: لُزومُ الْحَقِّ وَ تَجَنُّبُ الْباطِلِ وَ رُکوبُ الْجِدِّ؛نجات و رستگارى در سه چیز است: پایبندى به حق، دورى از باطل و سوار شدنبر مرکب جدّیت ».(غررالحکم، ح ۴۶۶۱)

بر این اساس امروزه وظایف سنگینی بر دوش حق طلبان عالم – بخصوص باورمندان منجی موعود – قرار دارد که نباید با مسائل دروغینی چون اسلام آمریکایی و اعتدال آمریکایی و… از این مسیر خارج شده و از آن فرجام نهایی ، دور گردند!! باید یقیین کنیم که قرآن ، بشر را خوش فرجام و عاقبت به خیر دانسته و فرجام تاریخ بشر را که با ظهور منجی جهانی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف قرین است، آخرین نزاع حق و باطل می‌دانند که در این نزاع و مبارزه جبهه حق و حق پویان به رهبری منجی جهانی پیروز شده و بساط ظلم، ستم و باطل به طور کلی و فراگیر برچیده می‌شود و بشر برای اولین و آخرین بار به آرزوی دیرینه خود نایل می‌آید. برای اینکه بتوانیم در مسیر حق و همراه با حق باشیم و از مسیر باطل و جریانات انحرافی به دور باشیم ، باید به مسوولیت های بزرگ خود عمل کنیم و وظایف زیر پایبند باشیم:

1.لزوم صبر و پایداری بر سختی های حق خواهی

امام على (ع) فرمود:« اِصْبِرْ عَلى مَرارَةِ الْحَقِّ وَ ایّاکَ اَنْ تَنْخَدِعَ لِحَلاوَةِ الباطِلِ؛ تلخى حق را تحمل کن، و مبادا که فریب شیرینى باطل را بخورى» (غررالحکم، ح ۲۴۷۲)

2.لزوم انتخاب میان حق و باطل

پیامبر (ص) فرمود:« یا اَیُّهَا النّاسُ اِنَّما هُوَ اللّه ُ وَ الشَّیْطانُ وَ الْحَقُّ وَ الْباطِلُ وَالْهُدى وَالضَّلالَةُ وَ الرُّشْدُ وَ الْغَىُّ وَ الْعاجِلَةُ وَ الآجِلَةُ وَ الْعاقِبَةُ وَ الْحَسَناتُ وَ السَّیِّئاتُ فَما کانَمِنْ حَسَناتٍ فَلِلّهِ وَ ما کانَ مِنْ سَیِّئاتٍ فَلِلشَّیْطانِ لَعَنَهُ اللّه ُ؛اى مردم! جز این نیست که خداست و شیطان، حق است و باطل، هدایت است وضلالت، رشد است و گمراهى، دنیاست و آخرت، خوبى هاست و بدى ها. هر چه خوبىاست از آنِ خداست و هر چه بدى است از آنِ شیطان ملعون است.»(کافى، ج ۲، ص ۱۶، ح ۲)

3.جدا کردن صفوف و مقدم داشتن حق بر باطل در هر صورت

امام صادق علیه السلام:«اِنَّ مِنْ حَقیقَةِ الاْیمانِ اَنْ تُؤْثِرَ الْحَقَّ وَ اِنْ ضَرَّکَ عَلَى الْباطِلِ وَ اِنْنَفَعَکَ وَ اَنْ لا یَجوزَ مَنْطِقُکَ عِلْمَکَ؛از حقیقت ایمان این است که حق را بر باطل مقدم دارى، هر چند حق به ضرر تو وباطل به نفع تو باشد و نیز از حقیقت ایمان آن است که گفتار تو از دانشت بیشتر نباشد».(محاسن، ج ۱، ص ۲۰۵)

4.خوار کردن اهل باطل همانند کاری که آنها انجام می دهند

امام صادق علیه السلام فرمود: ا«ِنَّ لِلْحقِّ دَوْلَةً وَ لِلْباطِلِ دَوْلَةً وَ کُلُّ واحِدٍ مِنْهُما فى دَوْلَةِصاحِبِهِ ذَلیلٌ؛براستى که حق را دولتى است و باطل را دولتى، و هر یک از این دو، در دولت دیگرىذلیل است».(کافى، ج ۲، ص ۴۴۷، ح ۱۲)

5. دوری از آمیختگی حق با باطل

قرآن کریم : وَ لا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَـکْـتُمُوا الْحَقَّ وَ اَ نْتُمْ تَعْلَمونَ؛(سوره بقره، آیه ۴۲) حق را با باطل مخلوط نکنید، و حقیقت را با این که مى دانید، پنهان نکنید.

امام على علیه السلام فرمود: فَلَوْ اَنَّ الْباطِلَ خَلَصَ مِنْ مِزاجِ الْحَقِّ لَمْ یَخْفَ عَلى المُرتادینَ وَ لَوْ اَنَّالْحَقَّ خَلَصَ مِنْ لَبْسِ الْباطِلِ انْقَطَعَتْ عَنْهُ اَلْسُنُ الْمُعانِدینَ وَلکِنْ یُوْخَذُ مِنْ هذا ضِغْثٌوَ مِنْ هذا ضِغْثٌ؛ اگر باطل با حق درنیامیزد، بر حقیقت جویان پوشیده نمى مانَد و اگر حق با باطلآمیخته نشود، زبان دشمنان آن بریده مى شود، لیکن مشتى از آن برداشته مى شود ومشتى از این. (و بدین ترتیب حق و باطل درهم آمیخته مى شود و شبهه پیش مى آید).( نهج البلاغه، خطبه ۵۰)

6.لزوم تمییز رفتارها و گفتارها

امام على علیه السلام فرمود: لا یُؤنِسَنَّکَ اِلاَّ الْحَقُّ وَ لا یوحِشَنَّکَ اِلاَّ الْباطِلُ؛مبادا جز حق، با تو اُنس بگیرد و جز باطل، از تو بهراسد.(نهج البلاغه، از خطبه ۱۳۰)

7.لزوم دوری از باطل در هر حال

امام کاظم علیه السلام فرمود : قُلِ الْحَقَّ وَ اِنْ کانَ فیهِ هَلاکُکَ فَاِنَّ فیهِ نَجاتَکَ… اِتَّقِ اللّه َ وَ دَعِ الْباطِلَوَ اِنْ کانَ فیهِ نَجاتُکَ فَاِنَّ فیهِ هَلاکَکَ؛حق را بگو اگر چه نابودى تو در آن باشد، زیرا که نجات تو در آن است… تقواى الهىپیشه کن و باطل را فرو گذار هر چند [به ظاهر] نجات تو در آن باشد، زیرا که نابودى تو درآن است.(تحف العقول، ص ۴۰۸)

8.شناخت راه ها و مسیرهای حرکت به سوی باطل

امام على علیه السلام فرمود: اَلْحَقُّ طَریقُ الْجَنَّةِ وَ الْباطِلُ طَریقُ النّارِ وَ عَلى کُلِّ طَریقٍ داعٍ؛ حق، راه بهشت است و باطل، راه جهنم و بر سر هر راهى دعوت کننده اى است. (نهج السعادة، ج ۳، ص ۲۹۱)

9.پیروی از علما و دانشمندان حق شناس

امام صادق علیه السلام فرمود: لَنْ تَبْقَى الاَرْضُ اِلاّ وَ فیها عالِمٌ یَعْرِفُ الْحَقَّ مِنَ الباطِلِ؛ هرگز زمین باقى نمى ماند مگر آن که در آن دانشمندى وجود دارد که حق را ازباطل مى شناسد.(محاسن، ج ۱، ص ۲۳۴)

10.لزوم قاطع بودن در برابر سلطه و مظاهر باطل

امام على علیه السلام فرمود: اَلْحَقُّ سَیْفٌ قاطِعٌ عَلى اَهْلِ الْباطِلِ؛ حق، شمشیر بُرَّنده اى است بر ضد اهل باطل.(عیون الحکم والمواعظ، ص ۲۸)

11. پرهیز از یاری و نصرت جریان باطل و لزوم یاری حق

امام على علیه السلام فرمود : ظَـلَمَ الْحَقَّ مَنْ نَصَرَ الْباطِلَ؛هر کس باطل را یارى کند، به حق ستم کرده است. (غررالحکم، ح ۶۰۴۱)

و نیز فرمود: اَ یُّهَا النّاسُ لَوْ لَمْ تَـتَخاذَلوا عَنْ نَصْرِ الْحَقِّ وَ لَمْ تَهِنوا عَنْ تَوْهینِالْباطِلِ، لَمْ یَطْمَعْ فیکُمْ مَنْ لَیْسَ مِثْلَکُمْ وَ لَمْ یَقْوَ مَنْ قَوىَ عَلَیْکُمْ… ؛اى مردم! اگر در یارى حق کوتاهى نمى کردید و در خوار ساختن باطل سستىنمى نمودید، کسانى که همپایه شما نیستند، در شما طمع نمى کردند و هیچ قدرتى برشما مسلط نمى شد.(نهج البلاغه، از خطبه ۱۶۵)

12.وجوب نهراسیدن از باطل و باور به پیروزی حق

امام على علیه السلام فرمود: قَلیلُ الْحَقِّ یَدْفَعُ کَثیرَ الباطِلِ کَما اَنَّ الْقَلیلَ مِنَ النّارِ یُحْرِقُکَثیرَ الْحَطَبِ؛اندکى حقّ، بسیارى باطل را نابود مى کند، همچنان که اندکى آتش، هیزم هاىفراوانى را مى سوزاند.(غررالحکم، ح ۶۷۳۵)

امام صادق علیه السلام فرمود: لَیْسَ مِنْ باطِلٍ یَقومُ بِاِزاءِ الْحَقِّ اِلاّ غَلَبَ الْحَقُّ الْباطِلَ وَ ذلِکَ قَولُهُ:«بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الباطِلِ فَیَدْمَغُهُ…»؛هیچ باطلى نیست که در برابر حق بایستد مگر آن که حق بر باطل چیره مى شود واین سخن خداوند است: «بلکه حق را بر سر باطل مى زنیم که آن را در هم مى کوبد…»(کافى، ج ۸ ، ص۲۴۲)

13.پرهیز از اتکا به باطل

امام على علیه السلام فرمود: مَنْ رَکِبَ الْباطِلَ اَذَلَّهُ مَرْکَبُهُ. مَن تَعَدَّى الحَقَّ ضاقَ مَذْهَبُهُ؛کسى که بر باطل سوار شود، مَرکبش او را ذلیل خواهد کرد. کسى که از راه حقمنحرف شود راه بر او تنگ خواهد شد.(عیون الحکم والمواعظ، ص ۴۴۴)

14.پرهیز از تلون و چند رنگی و چند پارگی

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: ایّاکُمْ وَ التَّلَوُّنَ فى دینِ اللّه ِ فَاِنَّ جَماعَةً فیما تَـکْرَهونَ مِنَ الْحَقِّ خَیْرٌمِنْ فُرْقَةٍ فیما تُحِبّونَ مِنَ الْباطِلِ وَ اِنَّ اللّه َ سُبْحانَهُ لَمْ یُعْطِ اَحَدا بِفُرْقَةٍ خَیْرا مِمَّنْمَضى وَ لا مِمَّنْ بَقىَ ؛از چند رنگى و اختلاف در دین خدا بپرهیزید، زیرا یکپارچگى در آنچه حق استولى شما آن را ناخوش مى دارید، از پراکندگى در آنچه باطل است اما خوشایند شمامى باشد، بهتر است. خداى سبحان به هیچ یک از گذشتگان و باقى ماندگان بر اثر تفرقهو جدایى خیر و خوبى عطا نکرده است.(نهج البلاغه، از خطبه ۱۷۶)

یادداشت اختصاصی سایت : پرسمان مهدویت

دکتر رحیم کارگر