امام، خامنه اى و نورى: اگر کسى نمى تواند وارد آن مکان شود و آنها بترسند که به حرام بیفتند، ماندنشان در آنجا حرام است.[ توضیح المسائل مراجع، م 2445؛ نورى، توضیح المسائل، م 2441 و خامنه اى، استفتاء، س639 و 627.]
آیات عظام بهجت، سیستانى و وحید: اگر احتمال فساد برود، ماندنشان در آنجا حرام است؛ هر چند طورى باشد که کس دیگر بتواند وارد شود.[ همان، م 2445 و وحید، توضیح المسائل، م 2590.]
آیات عظام تبریزى و فاضل: اگر کسى نمى تواند وارد آن مکان شود – در صورتى که احتمال فساد برود – ماندنشان در آنجا حرام است.[ توضیح المسائل مراجع، م 2445.]
آیت اللّه صافى: اگر کسى نمى تواند وارد آن مکان شود، ماندنشان در آنجا حرام است؛ هر چند احتمال فساد ندهند و به گفت و گوهاى علمى و ضرورى بپردازند[ همان.].
آیت اللّه مکارم: اگر کسى نمى تواند وارد آن مکان شود، بنابر احتیاط واجب ماندنشان در آنجا حرام است؛ هر چند احتمال فساد ندهند و به گفت و گوهاى علمى و ضرورى مانند آن بپردازند[ همان، م 2445.].