در خصوص امامت جمعه، چون این منصب منحصر به اقامه نماز جمعه نمى شود بلکه مستلزم یک سلسله کارهاى اجتماعى و مدیریتى در جامعه است که این امر خود مقتضى فعالیت هاى خارج از منزل و ارتباط با افراد غیرمحرم است و رویکرد دین مبین اسلام براى رعایت عفاف، اجتناب از تماس نامحرمانه بین زن و مرد و حضور بیشتر بانوان در خانواده، و عهده دارى وظائف مقدس مادرى است که مرکز و کانون سعادت است؛ آنچنان که رسول اکرم صلى الله علیه وآله فرمودند: «بهشت زیر پاى مادران است».به هر صورت باید توجه داشت که امامت جماعت یا جمعه، امتیازى نیست که عدم آن نشانه نقص باشد، چنان که بسیارى از مردان نیز چه بسا در تمام دوره زندگى خود امامت جمعه و یا امامت جماعت را برعهده نداشته باشند زیرا همانطور که خداوند متعال فرمود، یگانه ارزش نزد خداوند متعال، در پرتو کسب تقواى الهى است، «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ»؛ حجرات (49)، آیه 13. که براى همگان میسّر است و هیچ پیش شرط جنسیّتى یا قومى و نژادى ندارد و راه کسب آن نیز عبودیت و بندگى خداوند است.علاوه بر اینکه نفى جواز امامت جماعت توسط بانوان، امر مسلّم نزد همه فقهاء نیست، بلکه بعضى از فقهاء از جمله مقام معظم رهبرى معتقدند که امامت جماعت بانوان براى بانوان منعى ندارد. رجوع شود به رساله هاى عملیه مراجع تقلید و نیز: اجوبة الاستفتاآت، مقام معظم رهبرى، ص 167، مسئله 606.
گذشته از همه اینها حفظ عفاف و پاکدامنى زن و مرد، و رعایت حریم در نظام اسلامى یک اصل است، چرا که هر اندازه، روابط بیشتر و تماس ها نزدیک تر باشد، زمینه تحریکات، هیجان ها و وسوسه ها فراهم تر مى شود و خطرات احتمالى دیگرى را در پى دارد. اگر زن امام جماعت شود به طور طبیعى اندام زنانه در جلو مردان و شنیدن صداى زنان تحریک کننده است و با روح عبادت و پرستش الهى که همان ذکر و یاد خداوند و مبارزه با وسوسه شیطان و هواهاى نفسانى باشد، سازگار نیست. از همین رو، رسول گرامى اسلام فرمود: «میان زنان و مردان نامحرم فاصله قرار دهید زیرا بر اثر ملاقات و اختلاط، گرفتار دردى مى شوید که درمان ندارد. بر شما باد که از اختلاط با زنان اجتناب نمایید» مرآة النساء، ص 140..
بنابراین، آموزه هاى دینى توجه ویژه به عفاف و حریم شخصى زنان و مردان دارد و این مسأله با اختلاط زن و مرد و پیش نماز بودن زن سازگار نیست.