خانه » همه » مذهبی » حرمت آرایش-پوشش زینت-حرمت خودآرایی

حرمت آرایش-پوشش زینت-حرمت خودآرایی


حرمت آرایش-پوشش زینت-حرمت خودآرایی

۱۳۹۴/۱۰/۲۸


۱۶۱ بازدید

خودآرایى و زیبایى خواهى براى انسان ها، فطرى است. پس چرا اسلام با خودآرایى و آشکار کردن زینت ها مخالفت کرده است؟

در پاسخ باید گفت : حکم کلّى آن است که خودآرایى جایز و خودنمایى در مقابل نامحرم ممنوع است . 1 توضیح آنکه : آرایش امرى فطرى و طبیعى است و حسّ زیبایى دوستى ، سرچشمه پیدایش انواع هنرها در زندگى بشر شمرده مى شود علامه طباطبایى در تفسیر آیه 32 سوره اعراف مى فرماید : « خداى متعال در این آیه ، زینت هایى را معرفى مى کند که براى بندگان ایجاد کرده و گرایش فطرى انسان را به سوى آن قرار داده است و روشن است که فطرت جز به چیزهایى که وجود و بقاى انسان نیازمند آن است ، الهام نمى کند » 2 .
این گرایش طبیعى ، افزون بر آنکه آثار مثبت روانى در دیگران پدید مى آورد ، به تحقّق آثار گران بهاى روانى در شخص آراسته نیز مى انجامد . آراستن خود و پرهیز از آشفتگى و پریشانى ، در نظام فکرى و ذوق سلیم انسان ریشه دارد . ظاهر ژولیده و آشفته و عدم مراعات تمیزى و نظافت ظاهرى ، خود به خود فرد را در نگاه دیگران خوار مى سازد و زبان طعن و توهین را به سوى انسان مى گشاید . بر این اساس ، پوشیدن جامه زیبا 3 ، بهره گیرى از مسواک و شانه ، معطّر بودن ، انگشتر به دست کردن و آراستن خویش هنگام عبادت و معاشرت با مردم از مستحبات مؤکّد و برنامه هاى روزانه مسلمانان است 4 .
حضرت امام حسن مجتبى علیه السلام بهترین جامه هاى خود را در نماز مى پوشید و در پاسخ کسانى که سبب این کار را مى پرسیدند ، مى فرمود : H « اِنَّ اللّهَ جَمیلْ و یُحبُّ الجَمالَ فَاَتَجمّلُ لِرَبّى » E 5 « خداوند زیباست و زیبایى را دوست دارد . پس خود را براى پروردگارم زیبا مى سازم » .
چون انسان به طور فطرى زیبایى را دوست دارد ، طبیعى است که دنبال زیبایى باشد ، چه زیبایى جسمانى و مادى و چه زیبایى معنوى و روحانى . آنچه در اسلام سفارش شده آن است که :
اولاً ، این تمایل ، انسان را از حدود مقرّر در شریعت الهى خارج نکند و از این رو ، دستور داده است که از نگاه خیره به نامحرم چشم بپوشند .
ثانیاً ، این میل فقط در مادیات و زیبایى طلبى جسمانى و مادى منحصر نگردد ، بلکه افق فکرى خود را تعالى بخشند ، به زیبایى هاى معنوى نیز توجه داشته باشند و هنگام تعارض ، زیبایى معنوى مقدّم باشد چنان که در روایات وارد شده است براى ازدواج و انتخاب همسر ، همسر زیباروى برگزینید ، ولى در عین حال ، از ازدواج با « خضراء الدمن » زنان خوش صورت ولى بدسیرت ، نهى شده است ، بلکه در صورت تعارض صورت خوب ( زیبایى ظاهرى ) با سیرت نیکو ( زیبایى معنوى ) ، سیرت نیکو اولویت دارد .
قرآن کریم با صراحت تمام مى فرماید : « وَ لاَ تنکِحوا المُشرکینَ حتّى یُؤمِنوا و لَعبدٌ مُؤمنٌ خَیرٌ مِن مشرکٍ وَ لَو أَعجَبَکُم اولئِکَ یَدعونَ اِلى النَّارِ وَ اللّهُ یَدعُو اِلى الجنّهِ و المغفرهِ بِأذنِه و یُبیِّنُ آیاتِه لِلنّاسِ لَعَلَّهُم یَتَذَکَروُن » 6 « و با زنان مشرک ازدواج مکنید ، تا ایمان بیاورند . قطعاً کنیز با ایمان بهتر از زن مشرک است ، هر چند ( – ( زیبایى ) – ) او شما را به شگفت آورد . و به مردان مشرک زن مدهید تا ایمان بیاورند . قطعاً برده با ایمان بهتر از مرد آزاد مشرک است ، هر چند شما را به شگفت آورد . آنان ( – ( شما را ) – ) به سوى آتش فرا مى خوانند ، و خدا به فرمان خود ، ( – ( شما را ) – ) به سوى بهشت و آمرزش مى خواند ، و آیات خود را براى مردم روشن مى گرداند ، باشد که متذکر شوند » .
در روایات نقل شده است که وقتى پیامبر اسلام براى باز کردن درب خانه مى رفتند ، موى خود را مرتب مى کردند و خود حضرت در توضیح این کار مى فرمودند : « مردم حق دارند ما را زیبا ببینند » 7 .
از لحاظ معنوى نیز قرآن در توصیف رسول اکرم صلى الله علیه وآله مى فرماید : « اِنَّکَ لَعلى خُلُقٍ عَظیمٍ » 8 .
بنابراین ، خداوند زینت و خودآرایى را نهى نمى کند . آنچه در شرع مقدّس ممنوع شده ، تبرّج و خودنمایى و تحریک و تهییج به وسیله آشکار ساختن زینت در محافل اجتماعى است چنان که مى فرماید : « وَ لا تَبَرَّجنَ تَبَرُّجَ الجاهلیّهِ الأولى » 9 .
« تبرّج » برگرفته از « برج » و مقصود از آن ابراز کردن زر و زیور و موارد زینت و زیبایى خود است 10 .
مرحوم علاّمه طباطبایى در تفسیر المیزان مى نویسد : « کلمه تبرّج به معناى ظاهر شدن در برابر مردم است همان گونه که برج قلعه براى همه هویداست » 11 .
از آنچه گفته شد ، روشن مى شود که خودآرایى جایز است اما خودنمایى و آشکار کردن زینت در برابر نامحرم ممنوع مى باشد ، چرا که قرآن از ظاهر ساختن زینت هاى پنهان مانند جواهرات سینه بند و گردن بند و لباس هاى نازک که معمولاً زیر چادر از آنها استفاده مى شود ، نهى کرده است : « وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها » 12 « زنان نباید زینت خود را آشکار کنند مگر آن مقدار که به طور متعارف پیداست » .
زنى که خود را آرایش مى کند و زینت خود را در معرض تماشاى نامحرمان قرار مى دهد ، در واقع عفت اش را به مخاطره انداخته و بیگانگان را به تماشاى خود دعوت مى کند .
سقراط دانشمند معروف ، به زنى که زینت مى کرد که به تماشاى شهر رود ، گفت : « گمان من این است که تو به تماشاى شهر نمى روى بلکه مى روى که شهر تو را تماشا کند » . 13
بدین ترتیب مى بینیم که اسلام از طرفى با دستور الزامى زنان به رعایت حجاب و پوشش و از طرف دیگر با تشویق آنان به استفاده از زیورآلات و زینت ها به شرط عدم تبرح و نمایش زینت ها به نامحرمان ، جلوى سوء استفاده را گرفته است تا از این طریق زمینه سلامت روحى و روانى افراد جامعه فراهم گردیده و نظام خانواده مستحکم و پایدار بماند .
( 1 ) مرتضى مطهرى ، پیشین ، ص . 131 ( 2 ) سید محمدحسین طباطبایى ، المیزان ، ج 8 ، ص . 79 ( 3 ) احمد صبور ارودبادى ، آیین بهزیستى در اسلام ، ج 1 ، جنس پوشاک ، ص . 57 ( 4 ) محمدباقر مجلسى ، حلیه‌المتقین ، صص 91 و . 107 ( 5 ) فضل بن حسن طبرسى ، پیشین ، ج 3 و 4 ، ص . 673 ( 6 ) بقره ( 2 ) ، آیه . 221 ( 7 ) مهدى مهریزى ، آسیب شناسى حجاب ، ص . 19 ( 8 ) قلم ( 68 ) ، آیه . 4 ( 9 ) فضل بن حسن طبرسى ، پیشین ، ج 3 و 4 ، ص . 673 ( 10 ) همان ، ج 7 و 8 ، ص . 557 ( 11 ) سید محمدحسین طباطبایى ، پیشین ، ج 16 ، ص . 335 ( 12 ) نور ( 24 ) ، آیه . 31 ( 13 ) به نقل از : احمد محسنى گرگانى ، زیباترین الگوى پوشش در اسلام ، اراک ، دفتر نماینده مقام معظم رهبرى ، 1380 ، ص . 162

ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد:

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد