پاسخ:

خوب است از این نکته غافل نشویم که اگر امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف ظهور فرمایند تمام ناملایمات و ناامنی ها و ناپسندی ها، ظلم ها، بی عدالتی ها و هر عمل زشتی که انسان های پاک سیرت را می رنجاند از بین می رود و حکومت الهی که بخاطر ظالمان، روی زمین محقق نگردید؛ به دست ایشان تحقق می یابد و قدرت درک و فهم بشر بیشتر شده معارف دین را درک کرده حقایق برای همگان روشن می گردد. و این را هم بدانید که حکومت امام زمان علیه السلام یک حکومت جهانی است و انشاء الله وقتی که ایشان ظهور کنند دنیا را متحول می سازند و جهان را پر از عدل و داد می کنند.

شما امروز به وضع خود نگاه نکنید که بحمدلله در آسایش به سر می برید بلکه به وضع مظلومان جهان بنگرید که از دست ظالمان، جانها ، مالها و نوامیسشان مورد تجاوز و ظلم قرار می گیرد. حتی شما که می فرمائید مشغول زندگیتان هستید و احساس نیاز به امام زمان علیه السلام نمی کنید (که البته می دانیم این سوال را مطرح فرموده اید تا مجهولی برایتان معلوم شود و الا هر کسی که بداند هدف از ظهور چیست؛ هیچ گاه احساس بی نیاز نمی کند.) اما همین شما که در آسایش هستید؛ چقدر از حقایق عالم باخبرید، حقایقی که سرنوشت شما را رقم می زند و در عاقبت به خیریتان تأثیر غیر قابل اغماضی دارد. قطعا زمانی که امام زمان علیه السلام ظهور بفرمایند تمام پرده های ابهام کنار رفته و حقایق روشن شده و چراغ هدایت منور می گردد. خلاصه در یک کلام، امام زمان علیه السلام می آیند تا حکومت اسلامی تشکیل دهند. لازم است در این خصوص با مراجعه به کتاب حاکمیت دینی به برخی از مهمترین اهدافی تشکیل حکومت اسلامی اشاره نمائیم تا مطلب روشن تر گردد:

1. استقرار توحید و خداپرستی در زمین، و رهانیدن مردم از بندگی و فرمانبرداری غیر خدا:

چنان که شعار آغازین همه پیامبران، به ویژه رسول خاتم صلّی الله علیه و آله این بود که «قُولُوا لا الهَ الَّا اللَّهُ تُفْلِحُوا».

قرآن کریم نیز می فرماید: «وَ لَقَدْ بَعَثْنا فی کُلِّ امَّةٍ رَسُولًا انِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ…؛ ما در هر امتی پیامبری فرستادیم که خدای یکتا را بپرستید، و از طاغوت اجتناب کنید.»1

روشن است تحقق این هدف بسیار خطیر و بزرگ نیازمند سازمان و قدرت سیاسی- اجتماعی است.

2. رشد و تعالی علمی، فرهنگی و تربیتی انسانها و آگاهی دادن و رهایی آنها از نادانی و جهل:

چنان که قرآن کریم می فرماید: «هُوَ الَّذی بَعَثَ فِی الْامّیینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَالْحِکْمَةَ وَ انْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفی ضَلالٍ مُبینٍ؛ او خدایی است که در میان توده مردم درس نخوانده پیامبری از خودشان برانگیخت، تا آیاتش را بر آنها بخواند و آنها را تزکیه (و تربیت) کند، و به آنان کتاب (قرآن) و حکمت بیاموزد، هر چند که پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند!»2

3.آزادسازی و رهایی توده های مردم و انسانهای مستضعف از چنگال ظالمان و ستمگران، و از زنجیرهای اسارت و بردگی:

چنان که قرآن کریم می فرماید: «…وَ یَضَعُ عَنْهُمْ اصْرَهُمْ وَالْاغْلالَ الَّتی کانَتْ عَلَیْهِمْ …؛ و بارهای سنگین (یوغ بندگی و بردگی و اسارت) و زنجیرهایی را که بر (دوش و گردن) آنها بود برمی دارد.»3

4. برپایی جامعه نمونه و مدینه فاضله آرمانی از راه اقامه قسط و عدل اسلامی:

چنان که قرآن کریم می فرماید: «لَقَدْ ارْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ انْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَالْمیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ …؛ ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حق از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم، تا مردم به برپایی عدل و قسط قیام کنند.»4

5. اجرای کامل قوانین آسمانی اسلام با تمام ابعاد آن:

چنان که قرآن کریم می فرماید: «هُوَ الَّذی ارْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدّینِ کُلِّهِ …؛ او خدایی است که رسولش را با هدایت و دین حق فرستاده تا آن را بر همه ادیان پیروز گرداند (و با همه ابعاد وسیع و جامعیت فراگیرش در زمین حاکم گرداند.»5

با مروری هر چند اجمالی و گذرا بر احکام و قوانین مترقّی اسلام، و آمیختگی و ارتباط منطقی که میان همه اجزای آن وجود دارد، و نیز گستره آن که همه ابعاد زندگی انسانی را در برمی گیرد، از دستورات عبادی گرفته تا قوانین اقتصادی، حقوقی، اجتماعی، سیاسی، نظامی و غیر آن، براحتی درمی یابیم که تعالیم آسمانی اسلام برخلاف دیگر ادیان کنونی به ویژه آیین مسیحیت، تنها در برخی احکام عبادی و دستورات اخلاقی خلاصه نمی شود، تا فقط درصدد ایجاد رابطه انسان با خدا و گرایشهای فردی به خداپرستی و امور اخلاقی باشد و بس. بلکه تنوّع و حجم احکام و قوانین آن به حدی است که برای اجرا شدن نیازمند تشکیل حکومت اسلامی است.6 و این امر انشاء الله به دست امام زمان علیه السلام محقق می گردد.

پی نوشتها:

1. نحل، آیه 36.

2. جمعه، آیه 2.

3. اعراف، آیه 157.

4. حدید، آیه 25.

5. فتح، آیه 28.

6. حاکمیت دینی، صص 62-60.