حکومت مهدوی امتداد قیام حسینی علیهماسلام

1- حضرت مهدی (عج) فرزند امام حسین و از تبار او

احادیث بسیاری در نسب امام مهدی (عج) وارد شده که مشخص می‌گردد ایشان قطعاً از نسل امام حسین(ع) و نهمین فرزند وی است. شیعه معتقد است که حضرت مهدی(عج) متولد شده، نامش محمد و کنیه‌اش ابا عبدالله و فرزند امام حسن عسگری و نهمین فرزند از نسل امام حسین(ع) است.

امام محمد باقر(ع) می‌فرمایند: «نه امام پس از حسین بن علی(ع) وجود دارند که نهمین آنها قائم شان خواهد بود» (1)

رسول اکرم(ص) در آخرین روزهای زندگی، با دست مبارک به شانه امام حسین(ع) زد و خطاب به حضرت زهرا(س) فرمود: «مهدی امت از نسل اوست دنیا سپری نمی‌شود جز اینکه مردی از اولاد حسین(ع) به پا خیزد و جهان را پر از عدل کند (2). در حالی که با دست مبارکشان به سوی امام حسن و امام حسین(ع) اشاره می‌کرد، فرمود مهدی امت از آنهاست» (3).

نظر به اینکه مادر امام باقر(ع)، دختر امام حسن مجتبی(ع) است، از این رهگذر امامان بعدی حسنی و حسینی هستند و حضرت مهدی (عج) نوه پسری امام حسین(ع) و نوه دختری امام حسن مجتبی(ع) است (4)

2- یاد امام حسین (ع) نخستین کلام حضرت مهدی (عج)

در کتاب‌های شیعه، در روایاتی چند به نخستین سخنان امام مهدی(عج) پس از ظهور اشاره شده است. از جمله محدث بزرگوار شیخ علی یزدی حائری(ره) روایتی را نقل می‌کند که می‌گوید:

«زمانی که حضرت مهدی(عج) ظهور می‌کند، مابین رکن و مقام می ایستد و پنج ندا می دهد و در این پنج ندا، خود را به جهانیان معرفی می‌کند. حضرت ندا می‌دهد:

آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده، بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین علیه السلام را تشنه کام کشتند، بیدار باشید که جد من حسین علیه السلام را عریان روی خاک افکندند. آگاه باشید ای اهل عالم جد من حسین را از روی کینه توزی پایمال کردند».

حضرت در این سخنان، از امام حسین(ع) سخن گفته و یکی از دلایل قیام خود راگرفتن انتقام خون امام حسین علیه السلام می‌داند.

3- امام حسین (ع) اولین رجعت کننده بعد از ظهور حضرت مهدی (عج)

نخستین کسی که در جریان رجعت به دنیا باز می‌گردد امام حسین(ع) است با 75 هزار تن (5)

امام حسین علیه السلام در روز عاشورا، از «رجعت» خود سخن گفته، می‌فرماید: «من اولین کسی خواهم بود که زمین شکافته می‌شود و رجعت می‌کنم» . (6)

امام صادق(ع) فرمود: «اولین کسی که به دنیا باز می‌گردد امام حسین(ع) و اصحاب با وفای ایشان‌اند، آنگاه یزید و یارانش نیز برمی‌گردند. امام حسین(ع) همه آنها را می‌کشد، دقیقاً برای هر ضربتی یک ضربت می‌زند.» ( 7)

امام صادق (ع) در تفسیر آیه «یوم ترجف الراجفه، تتبعها الرادفه» (8) فرمود: منظور از «راجفه» امام حسین (ع) و منظور از «رادفه» حضرت علی(ع) است. (9)

4- خونخواهی امام حسین (ع) توسط حضرت مهدی (عج)

خونخواهی، طلب خون کسی را کردن و به تعبیری انتقام خونی است. امام حسین(ع) انسان ممتازی است که مظلوم کشته شده و تاکنون انتقام خون به ناحق ریخته وی گرفته نشده است.

خداوند، حضرت مهدی(عج) را که از فرزندان آن حضرت و وارث خون آن شهید مظلوم است، خون‌خواه حضرتش قرار داده و به وی قدرت و سلطنت عطا فرموده، و او را «منصور» نام نهاده، تا هنگامی که امر ظهور از طرف پروردگار امضاء شود، با قوت و قدرت و تائید خداوند قیام کند و همه جباران و ستمگران را طعمه شمشیر سازد.

در قرآن آمده است: «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً»(10) و آن کس که مظلوم کشته شده، ما به ولی او حکومت دادیم که در کشتن اسراف و زیاده روی نکند، که او از جانب ما منصور و مورد حمایت است.

در «ینابیع الموده» در تفسیر این آیه مبارکه آمده است که این آیه در باره امام حسین (ع) و حضرت مهدی (عج) نازل شده است.

از امام محمد باقر (ع) روایت است که آن حضرت فرمود: حسین(ع) مظلوم کشته شد و ما اولیاء و وارث خون او هستیم، و قائم ما خون خواهی حسین(ع) خواهد کرد. پس هر کس که به کشتن آن حضرت راضی بوده است به قتل می‌رساند تا آنجا که خواهند گفت: او در کشتار اسراف می‌کند.(11)

و نقل شده است که آن حضرت فرمود: منظور از «و من قتل مظلوماً» حسین بن علی(ع) است که مظلوم کشته شد …. و سپس فرمود: و اما منظور از اسراف در کشتار، این است که اشخاص دیگری غیر از قاتل اصلی او کشته شود. و اما مقصود از «انه کان منصورا» این است که حضرت قائم، که ولی حقیقی حسین(ع) و مردی از دودمان رسول خدا(ص) است، از دنیا نمی‌رود تا اینکه به پیروزی کامل برسد. (12)

مردی از تفسیر آن آیه شریفه (سوره اسراء آیه 33) از امام صادق(ع) سئوال کرد. حضرت فرمود: «منصور، قائم آل محمد است که ولی خون حسین(ع) است و چون ظهور نماید، اقدام به خون‌خواهی حسین کند و دشمنا ن را بکشد و اگر همه اهل زمین را به قتل برساند اسراف نکرده است. و معنای «فلا یسرف فی القتل» این است که او هرگز به کاری که اسراف محسوب شود دست نمی‌آلاید. سپس فرمود: به خدا سوگند که حضرت قائم، بازماندگان و ذراری کشندگان حضرت حسین(ع) را به واسطه کردار پدران و اجدادشان خواهد کشت. (13)

در کتاب «عیون الاخبار» از عبدالسلام بن صالح هروی روایت کرده است که گفت: به امام رضا (ع) عرض کردم که نظرتان در باره این حدیث که از امام صادق(ع) روایت شده است، چه می‌باشد؟ حضرت فرمود: «درست است» گفتم: پس معنای این آیه که می‌فرماید «و لا تزر وازره اخری»(14) (هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نخواهد کشید) چه می‌شود؟

فرمود «خداوند در تمام گفتارهایش راست و درست فرموده است، لکن فرزندان قاتلان حسین(ع) کسانی هستند که از کردار پدرانشان راضی هستند و به آن افتخار می‌کنند و هر کس که از کاری راضی باشد ، مثل آن است که آن را انجام داده است، و اگر کسی در شرق عالم کشته شود و دیگری در غرب عالم، به این قتل راضی و خشنود باشد، نزد خدای تعالی با قاتل شریک خواهد بود. از این رو حضرت قائم(عج) آنها را به قتل می‌رساند. (15)

5- «یا لثارات الحسین» شعار یاران مهدی (عج)

ندای خونخواهی امام حسین(ع) است. این جمله، شعار یاوران حسین(ع) و شعار فرشتگانی است که کنار قبر او تا ظهور امام زمان(عج) می‌مانند. نیز شعار حضرت مهدی است؛ هنگامی قیام برای انتقام خون شهدای کربلا . در قیام مختار هم این شعار مطرح بود. (16)

6- فرشتگان یاور حسین (ع) از یاران حضرت مهدی (عج) خواهند بود

ابوجعفر محمد بن حسن طوسی از امام جعفر صادق(ع) روایت کرده است:

که چون کار حسین(ع) به آنجا کشید فرشتگان سوی خداوند عزو جل زاری کردند و گفتند: ای پروردگار آیا این آزار را با حسین(ع) برگزیده تو و فرزند پیغمبرت مرتکب می‌شوند؟ امام فرمود: پس خداوند سایه قائم را برای ایشان برپای داشت و گفت: به وسیله ایشان انتقام می‌کشم از ستمکاران بر وی.

شیخ صدوق از ابان بن تغلب روایت کرده است از ابی عبدالله صادق(ع) که گفت:

چهار هزار ملک به یاری حسین (ع) فرود آمدند آنان را اذن جنگ ندادند، بازگشتند باز رخصت طلبیدند و فرود آمدند دیدند که حسین(ع) به شهادت رسیده است گفتند: پروردگارا ما را رخصت دادی فرود آئیم و او را یاری کنیم ولی او به شهادت رسیده است؟ وحی رسید که ملازم بارگاه او باشید تا هنگام رجعت و بر او زاری کنید و بر آنچه از دست شما رفت افسوس خورید زیرا که اختصاص به او یافته‌اید پس چهار هزار ملک که رئیس آنان فرشته‌ای است نامش منصور، نزدیک مرقد او بر او گریه و زاری می‌کنند تا هنگام رجعت یار او باشند.

و در بعضی از احادیث است که هیچ زائری به زیارت نرود مگر آن فرشتگان به پیشواز او بروند و بیمار نگردد مگر عیادت او کنند و هیچ یک نمیرد مگر بر جنازه او نماز گزارند و پس از مردن از خداوند برای او طلب استغفار و آمرزش کنند.

7- زیارت ناحیه مقدسه ، خونگریه و سوگنامه نامه حضرت مهدی (عج) در مصائب امام حسین (ع)

زیارت ناحیه مقدسه خونگریه و سوگنامه حضرت مهدی(عج) و مرثیه بلند آن بزرگوار بر مصائب و رنج‌های جدش ابا عبدالله الحسین(ع) در عاشورا است. این زیارت ترسیم و توصیف لحظه‌های شهادت امام حسین(ع) ، غربت و مظلومیت اهل بیت(ع) ، معتبرترین، مستندترین و بلندترین روضه‌ائی است که از زبان معصوم منتقم و خونخواه سید الشهداء به ما رسیده است.

این مرثیه از زبان کسی است که صحنه‌ها و لحظه‌های عاشورا، هر روز مقابل نگاه اوست و او از پس پرده‌های اشک، حنجره‌ای عطش زده در آزمندی خنجر قساوت و خیمه‌هائی در آستانه آتش و شیون را نظاره می‌کند. زیارت ناحیه مقدسه، گزارش عاشورا است گزارشی که در آن دقائق و صحنه‌های جزئی نیز توصیف شده است.

8- زیارت عاشورا و یاد حضرت مهدی (عج)

زیارت عاشورا که از سوی امام محمد باقر علیه السلام به شیعیان و شیفتگان تعلیم داده شده، مضامین والایی دارد. و در دو قسمت از آن، از خونخواهی حسین(ع) در رکاب حضرت مهدی(عج) خبر می‌دهد:

«ان یرزقنی طلب ثارک مع امام منصور من اهل بیت محمد(ص)» و «ان یرزقنی طلب ثاری امام هدی ظاهر ناطق بالحق منکم»

مقصود از امام منصور، حضرت ولی عصر(عج) است. علت نامگذاری حضرت به منصور این است که ایشان در طلب خون جدشان یاری می شود. امام باقر علیه السلام در شرح آیه شریفه، «و من قُتل مظلوما» فرمودند: «مهدی(عج) منصور نامیده شد، همان طور که احمد به محمد صلی الله علیه و آله و عیسی به مسیح علیه السلام نام گذاری شده است».

مرحوم محدث نوری حکایت سید رشتی را چنین نقل می‌کند که حضرت مهدی(عج) به سید دستور خواندن نافله، زیارت جامعه و زیارت عاشورا را می‌دهد و پس از آن می‌فرماید: شما چرا نافله نمی‌خوانید؟ نافله ، نافله، نافله ! شما چرا عاشورا نمی‌خوانید؟ عاشورا ، عاشورا، عاشورا ! شما چرا جامعه نمی‌خوانید؟ جامعه، جامعه، جامعه! ( 17 )

9- گریه و سرخی آسمان در روز عاشورا و هنگام ظهور حضرت مهدی (عج)

پدیدار شدن سرخی در آسمان و گسترش آن در آفاق آسمان از نشانه‌های ظهور حضرت مهدی یاد شده است (18) و این از آثار و نشانه‌های خشم خدا بر زمینیان است که نظیر آن در روز عاشورا پس از شهادت امام حسین (ع) پدیدار شد.

«ابوالعلاء» در این مورد می‌گوید: بر افق آسمان، دو شاهد از خون مقدس علی(ع) و فرزندش موجود است. (19) در روایتی آمده است:

قائم قیام نمی‌کند، جز هنگامی که چشم دنیا در آورده شود و سرخی آسمان پدید آید که آنها اشکهای خونبار حاملان عرش است که برای مردم زمین از چشم آسمان می‌بارد. (20)

زراره از حضرت صادق(ع) روایت می‌کند: آن حضرت فرمود: آسمان بر حسین(ع) چهل روز خون گریست و زمین چهل روز گریه کرد به اینکه سیاه و تاریک شد و خورشید چهل روز گریست و سرخ گشت و فرشتگان چهل روز گریستند و ….(21)

شیخ ابوالقاسم جعفر بن قولویه به استناد از ابی عبدالله (ع) روایت کرده که: هشام بن عبدالملک از خلفای بنی امیه سوی پدر من (امام محمد باقر ع) فرستاد و او را به شام برد و از ایشان سئوال کرد که آن شبی که حضرت علی(ع) کشته شد مردمی که در آن شهر نبودند چگونه آگاه شدند بر قتل وی و به چه نشان دانستند؟ (بلاد دور از کوفه پیش از آنکه چاپار و پیک بتواند خبر رساند)

امام محمد باقر(ع) فرمود: چون آن شب که امیر المومنین حضرت علی(ع) شهید شد هیچ سنگ از زمین برنداشتند مگر زیر آن خون تازه بود و آن شب که حسین بن علی(ع) شهید شد همان علامت پدیدار گشت. (22)

شیخ ابوالقاسم جعفر بن قولویه قمی از زهروی روایت کرده است که: چون حسین بن علی(ع) کشته شد سنگی در بیت المقدس نماند مگر زیر آن خون سرخ تازه یافتند. (23)

10- خاک سپاری حضرت مهدی (عج) توسط امام حسین (ع) با هفت تکبیر

امام صادق(ع) می‌فرمایند:

«چون معرفت و ایمان حضرت مهدی(عج) در دلهای مردم استقرار یافت مرگ حضرت حجت(عج) فرا می‌رسد. پس حضرت امام حسین (ع) متولی غسل و کفن و حنوط و دفن ایشان خواهد شد و هرگز غیر از وصی، وصی را تجهیز و آماده خاک سپاری نمی‌کند» (24)

با هفت تکبیر بر جنازه حضرت علی(ع) نماز خواندند، و این عمل پس از ایشان، فقط بر جنازه حضرت مهدی(عج) جایز است. امیر المومنین(ع) بر امام حسن(ع) وصیت کرد که «پس ازکفن و حنوط و بردن تا موضع قبر شریف، بر من نماز کن و هفت تکبیر بگو. بدان که این عمل برای احدی غیر از من، حلال نیست، مگر بر حضرت قائم(عج) که اسم او مهدی و از فرزندان برادر تو، حسین است». (25)

11- عاشورا روز ظهور حضرت مهدی (عج)

امام باقر(ع) می‌فرمایند: «گویا قائم را می بینم که روز عاشورا، روز شنبه، بین رکن و مقام ایستاده و جبرائیل پیش روی او ندا می‌کند.» (26)

امام صادق علیه السلام نیز فرمود: «قائم در شب بیست وسوم ماه رمضان به نامش ندا می‌شود و در روز عاشورا، روزی که حسین بن علی در آن کشته شد، قیام خواهد کرد» (27)

• روز عاشورا و یاد کردن حضرت مهدی(عج)

امام باقر علیه السلام می‌فرماید: یکدیگر را در روز عاشورا این گونه تعزیت دهید:

«خداوند اجر ما و شما را در مصیبت حسین علیه السلام بزرگ گرداند و ما و شما را، از کسانی قرار دهد که به همراه ولی‌اش، امام مهدی از آل محمد علیهم السلام، طلب خون آن حضرت کرده، به خون خواهی او برخیزیم». (28)

• روز عاشورا و عزاداری حضرت مهدی(عج) برای امام حسین(ع)

خود حضرت مهدی(عج) نیز در زنده نگه داشتن یاد عاشورا می‌کوشد، گواه آن داستان علامه بحر العلوم است که با آن کهولت سن و موقعیت علمی و اجتماعی، در صف سینه زنان امام حسین(ع) با وضعیتی خاص ظاهر می‌شود. و وقتی از او می‌پرسند چرا چنین عزاداری می‌کنید؟

می‌فرماید: با رسیدن به دسته سوگواران چشمم به امام عصر حضرت مهدی(عج) افتاد و دیدم آن حضرت با سر و پای برهنه در میان انبوه عزاداران، در سوگ پدرش امام حسین(ع) با چشمانی اشک بار به سر و سینه می‌زند‌؛ به همین جهت قرار از کفم رفت و چنین به سوگواری پرداختم. (29)

12 – حسین علیه السلام در کلام حضرت مهدی (عج) در دعاهای ندبه و ناحیه مقدسه

در دعای ندبه آمده است: «این الطالب بدم المقتول بکربلا».

یکی از دعاهای بسیار مهم و با ارزش، دعای ندبه است که عاشقان حضرت مهدی(عج) هر صبح جمعه دور هم گرد آمده و با خواندن آن، با حضرت تجدید عهد و پیمان می‌کنند.

بخش عمده و چشم‌گیر این دعا، پناه بردن به حضرت مهدی(عج) و تأسف از غیبت و دردمندی، از فراق آن بزرگوار است. بخش‌هایی از این دعا هم به جد بزرگوار امام زمان(عج) سالار شهیدان مربوط می شود. ندبه کنندگان مهدی(عج)، منتظران منتقم آل محمدند تا تقاص خون به ناحق ریخته شده فرزند فاطمه علیهاالسلام را بگیرد و موجب شادی رسول خدا صلی الله علیه و آله شود.

صبح جمعه و دعای سوزان ندبه، در فراق امام زمان(عج) و یاد سیدالشهدا علیه السلام است و چه بسا همین یاد امام حسین علیه السلام ، اثری ژرف در صدق و صفای دعاکننده بر جای نهد.

و در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه آمده است: «اگر روزگار وقت زندگی مرا از تو [ای حسین] به تأخیر انداخت و یاری و نصرت تو در کربلا در روز عاشورا نصیب من نشد، اینک من هر آینه صبح و شام به یاد مصیبت‌های تو ندبه می ‌کنم و به جای اشک بر تو خون گریه می کنم… »

13- کوفه، پایگاه مشترک امام حسین (ع) و حضرت مهدی (عج)

امام حسین علیه السلام از مکه به سمت کوفه رفت پایگاهی که زمانی مقر حکومت امیرمؤمنان بود و حضرت مهدی علیه السلام از مکه به سوی کوفه خواهد رفت و مقر حکومت خود را در کوفه قرار خواهد داد، یعنی، راه نیمه سیدالشهدا علیه السلام را به پایان خواهد رساند. (30)

14- پیشگوئی نسبت به شهادت امام حسین (ع) و غیبت و ظهور حضرت مهدی (عج)

نسبت به شهادت امام حسین علیه السلام (31) و غیبت و ظهور حضرت مهدی(عج) پیشگوئی شده است (32)

به دو نمونه از پیشگوئی در باره شهادت امام حسین (ع) اشاره میشود:

به سند متصل از شیخ مفید در ارشاد از ام‌سلمه گفت: رسول خدا شبی از نزد ما بیرون رفت و غیبت او طول کشید آنگاه بیامد ژولیده موی و گرد آلود و مشت او بسته، گفتم یا رسول الله چه می‌شود که تو را گرد آلود و ژولیده موی می‌بینم؟

فرمود: در این وقت شبانه مرا به موضعی از عراق بردند که آن را کربلا گویند و در آنجا کشتارگاه حسین فرزندم و جماعتی از فرزندان و اهل بیت مرا به من نشان دادند و از خونهای آنها برداشتم و اکنون در دست من است و دست بگشود و فرمود: این را بگیر و نگاه دار. پس بگرفتم دیدم چیزی مانند خاک اما سرخ است و آن را در شیشه‌ائی نهادم و سر آن را بستم و نگاه داشتم.

ام‌سلمه گفت: ای رسول خدا از خدا بخواه این شر را از او دفع کند. گفت از خدای خواستم اما به من وحی فرمود که: «او را درجه‌ای است به سبب شهادت که هیچ یک از آفریدگان به آن نمی‌رسد و او را شیعه‌ای است که شفاعت می‌کند و شفاعت آنها پذیرفته می‌شود و مهدی از فرزندان حسین است پس خوشا کسی که از دوستان حسین و شیعه اوست ایشانند والله فائزین در روز قیامت»

چون حسین به جانب عراق بیرون شد شیشه را بیرون می آوردم هر روز و شب می‌بوئیدم و به آن نگاه می‌کردم و می‌گریستم برای مصیبت آن حضرت، پس چون روز دهم محرم شد و آن روزی است که حسین کشته شد آن را اول روز بیرون آوردم چنان بود که بود و چون آخر روز بیرون آوردم ناگهان دیدم خونی تازه سرخ است و در خانه خود فریاد زدم و بگریستم و اندوه خویش پوشیده داشتم مبادا دشمنان در مدینه بشنوند و در شادمانی نمودن شتاب کنند پس آن روز را در خاطر خود نگه می‌داشتم تا خبر مرگ آن حضرت را آوردند و حقیقت آشکار شد. (33)

سعد بن عبدالله قمی می‌گوید: به امام عصر(عج) عرض کردم: ای فرزند رسول خدا ! تاویل آیه «کهیعص» چیست؟ فرمود:

این حروف از اخبار غیبی است که خداوند زکریا را از آن مطلع کرده، و بعد از آن، داستان را به حضرت محمد(ص) باز گفته است … داستان از این قرار است که زکریا از پروردگارش درخواست کرد که «اسماء خمسه طیبه» را به وی بیاموزد خداوند جبرائیل را به سوی او فرو فرستاد و آن اسماء را به او تعلیم داد، زکریا چون نام‌های محمد، علی، فاطمه و حسن را یاد می‌کرد اندوهش برطرف می‌شد و گرفتاریش از بین می‌رفت و چون حسین(ع) را یاد می‌کرد، بغض و غصه، گلویش را می‌گرفت و می‌گریست و مبهوت می‌شد.

روزی گفت بار الها ! چرا وقتی آن چهار نفر را یاد می‌کنم، آرامش می‌یابم و اندوهم برطرف می‌شود؛ اما وقتی حسین را یاد می کنم اشکم جاری می‌شود و ناله‌ام بلند می‌گردد؟ خداوند او را از این داستان آگاه کرد و فرمود: «کهیعص» «کاف» اسم کربلا و «ها» رمز هلاکت عترت طاهره است و «یاء» نام یزید ظالم برحسین(ع) و «عین» اشاره به عطش و «صاد» نشان صبر اوست.

زکریا وقتی این مطلب را شنید غمگین شد و تا سه روز از عبادتگاهش بیرون نیامد، و به کسی اجازه نداد که نزد او بیاید. گریه و ناله سر داد و چنین نوحه کرد: بار الها از مصیبتی که برای فرزند بهترین خلایق خود، تقدیر کرده‌ای دردمندم. خدایا آیا این مصیبت را بر آستانه او نازل می‌کنی؟ آیا جامه این مصیبت را بر تن علی و فاطمه می‌پوشانی؟

بعد از آن گفت: بار الها، فرزندی به من عطا کن تا در پیری چشمم به او روشن شود و او را وارث و وصی من قرار بده، آنگاه مرا دردمند او گردان؛ همچنان که حبیبت محمد(ص) را دردمند فرزندش گرداندی.

خداوند یحیی را به او بخشید و او را دردمند وی ساخت و دوره حمل یحیی شش ماه بود و مدت حمل امام حسین (ع) نیز شش ماه بود. قاتل یحیی، ولد الزنا بود و قاتل امام حسین(ع) نیز ولد الزنا بود آسمان نگریست مگر برآن دو . (34)

15- نقش زنان در هر دو قیام امام حسین (ع) و حضرت مهدی (عج)

نقش زنان، در هیچ حرکتی از حرکت‌های اسلامی و شیعی -از صدر اسلام تاکنون- به اهمیت و برجستگی نقش زن در قیام «عاشورا» نبوده است. «عاشورا» تنها صحنه ای است که در آن «زن»، در متن قرارداد و نه حاشیه و نقش زن شیعی در آن، پررنگ و پرحضور است و شاید یکی از رمزهای جاودانگی آن همین باشد. نقش «زینب»، این شیرزن دریا دل کربلا و همسر و دختران امام حسین علیه السلام – به عنوان پیام آوران واقعه عاشورا، از جایگاه خاصی برخوردار است.

مرحوم حاج شیخ ملاسلطان علی تبریزی -که از جمله عابدان و زاهدان بود- در عالم رؤیا خدمت امام زمان علیه السلام رسید و عرض کرد: آیا این که فرمودید: «فلاندبنک صباحا و مساء و لابکین لک بدل الدموع دما» صحیح است؟ فرمود: آری، صحیح است .

عرض کردم: آن کدام مصیبت است که به جای اشک، خون گریه می‌کردید؟ آیا مصیبت حضرت علی اکبر است؟ حضرت فرمود: اگر علی اکبر هم بود، در این مصیبت خون می‌گریست.

– آیا مصیبت حضرت عباس است؟

– اگر عباس هم بود، در این مصیبت خون می گریست .

– آیا مصیبت حضرت سیدالشهدا علیه السلام است؟

– اگر سیدالشهدا علیه السلام هم بود، در این مصیبت خون می گریست .

– پس کدام مصیبت است؟

فرمودند: مصیبت اسیری زینب. (35)

به همین خاطر است که فرموده‌اند: کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود.

16- سازش ناپذیری امام حسین (ع) و حضرت مهدی (عج)

امام حسین علیه السلام در رد درخواست یزید بر بیعت، با قاطعیت می‌گوید: «مثلی لایبایع مثله» ; (36) حضرت مهدی علیه السلام نیز با هیچ کس سر سازش ندارد. امام باقر و صادق علیهما السلام می‌فرمایند: «لیس شانه الا السیف؛ او فقط شمشیر را می‌شناسد» (37) ، «یقتل اعداء الله حتی یرضی الله؛ دشمنان خدا را می‌کشد تا خدا راضی گردد» . (38)

17- طلب یاری امام حسین (ع) و حضرت مهدی (عج)

فریاد استنصار و طلب یاری حسین علیه السلام، هنوز هم از رواق تاریخ به گوش می رسد: «هل من ناصر ینصرنی هل من ذاب یذب عن حرم رسول الله» .

فریاد استنصار مهدی علیه السلام، نیز همواره بلند است. آیا کسی هست که مهدی آل محمد را یاری کند؟ آیا کسی هست عشق مرا در دل‌ها زنده کند؟ و انسان‌های بریده از مرا، با من پیوند زند؟

می‌گویند با شنیدن فریاد «هل من ناصر حسینی»، گهواره علی اصغر تکان خورد! آیا با شنیدن «هل من ناصر مهدوی» نیز، دلی هست که بلرزد و با امامش عهد و پیمانی ببندد و به کمک او برخیزد؟ آن هم در این عصر وانفسا؟!

«او در روز ظهور خود به دیوار کعبه تکیه داده بانگ بر می‌دارد: «ای مردم! ما از خداوند یاری می‌جوییم. هر که می‌خواهد ما را اجابت کند … از شما می‌خواهم که به حق خدا و به حق رسول خدا و به حق خودم بر شما -که حق قرابت رسول الله (ص) می‌باشد- ما را کمک کنید و کسانی را که به ما ظلم می‌کنند، از ما بازدارید که ما را ترسانده و بر ما ظلم کرده‌اند. از شهر و فرزندانمان جدا کرده، بر ما ستم روا داشتند و شوریدند. اهل باطل حقمان را گرفته، بر ما افترا بستند خدا را درباره ما در نظر آورید! ما را تنها نگذاشته، خوارمان نکنید. یاریمان کنید که خداوند شما را یاری می کند». (39)

– علاوه بر موارد مذکور در القاب «ثارالله» «وتر الموتور» و «طرید الشرید» هر دو شریکند ( 40)

– با فضیلت‌ترین اعمال شب ولادت حضرت مهدی(عج) زیارت امام حسین(ع) می‌باشد (41)

– شب قدر که شب امام زمان‌(عج) می‌باشد و ملائکه و روح بر او وارد می‌شوند و تقدیر و مقدرات یک سال را نزد ولی مطلق می‌آورند یکی از اعمال آن زیارت امام حسین(ع) می‌باشد. (42)

یا رب الحسین ، بحق الحسین ، اشف صدر الحسین ، بظهور الحجه(عج)

منابع و مآخذ:

1-کافی ج 1 ص 533

3-بحار الانوار ج51ص78

4-روزگار رهائی ج1ص73

5-بحارالانوارج53ص 39،63،106 – تفسیر برهان ج4ص101

6- بحارالانوارج53ص62

7-تفسیر صافی ج3ص179- تفسیر عیاشی ج2ص282- نورالثقلین ج3ص140

8-سوره نازعات آیه 6

9-بحارالانوارج53ص106- تفسیر برهان ج4ص424

10-سوره اسراء آیه 33

11-ینابیع الموده ج3ص343- المحجه ص128

12-تفسیر عیاشی ج2ص313- تفسیر برهان ج2ص419- بحارالانوار ج44ص218

13-کامل الزیارات ص63

14-سوره انعام آیه 164

15-عیون اخبارالرضا ص212- الزام الناصب ج1ص72

16-فرهنگ عاشورا ، جواد محدثی ص510

17- النجم الثاقب ص 60 – مفاتیح الجنان بعد از زیارت جامعه

18-ارشاد مفید ص356- بحارالانوار ج52ص220

19-امام مهدی از ولادت تا ظهور ، سید محمد کاظم قزوینی ص415

20-غیبه النعمانی ص74- بحارالانوار ج52 ص 226- الزام الناصب ص179

21-دمع السجود ترجمه نفس المهموم ص 454

22- دمع السجود ترجمه نفس المهموم ص 449

23- دمع السجود ترجمه نفس المهموم ص 453

24-بحارالنوار ج53ص13و ج51ص56- کافی ج8ص206

25-نجم الثاقب باب سوم

26-الغیبه ،شیخ طوسی ص274

27- الغیبه ،شیخ طوسی ص274

28-مصباح المتهجد- مفاتیح الجنان

29-عاشورا و انتظار ،پور سید آقائی ص27

30-مجله انتظار ش2ص178

31-بحارالانوار ج41ص295

32-منتخب الاثر ص629

33- دمع السجود ترجمه نفس المهموم ص 44

34- کمال الدین ج2ص420

35-العبقری الاحسان ج1ص98

36- بحارالانوار ج44 ص325

37- کمال الدین ج1ص331

38- الغیبه ،شیخ طوسی ص32

39- بحارالانوار ج52 ص238

40- کمال الدین ج1ص318

41- مفاتیح الجنان

42- مفاتیح الجنان