با سلام و احترام، پرسشگر و فرهیخته گرامی، درخصوص حمله به سفارت انگلیس توسط عده ای از دانشجویان در سال 1390 گفتنی است: قبل از حمله به سفارت انگلیس، مجلس شورای اسلامی در برخورد با دولت انگلستان قانون کاهش رابطه با دولت انگلیس را تصویب و رییس مجلس نیز آن را به دولت ابلاغ کرد. همزمان با همین ابلاغیه که به منزله نظر رسمی و به حق ایران در خصوص ارتباط با دولت خبیث انگلیس می باشد، گروهی از جوانان و دانشجویان دانشگاهها به مقابل سفارت انگلیس رفتند و برای ورود به داخل سفارت به گونه ای غیر متعارف اقدام نمودند، اقدامی که در هر صورت و با هر انگیزه ای انجام شده باشد، غیر معقول و خلاف سیاستهای کلی نظام می باشد. مقام معظم رهبری چند ماه پس از حمله به سفارت انگلیس در جمع دانشجویان به صورت غیر مستقیم در این خصوص فرمودند: … من این تشکر را از تشکلهای دانشجوئی بکنم. من پارسال یا پیرارسال بود که در همین جلسه به دانشجوها خطاب کردم، گفتم چرا در مسائل اجتماعی موضع نمیگیرید و وارد نمیشوید؟ من خوشبختانه میبینم در این دو سه سال اخیر موضعگیری در مسائل گوناگون، در محیطهای دانشجوئی و جوانهای دانشجو، خیلی بارز است؛ خب، این خوب است؛ این را من تقدیر میکنم و تشکر میکنم؛ منتها یک وقت مثلاً فرض کنید قضیه‌ی غزه پیش میآید، یک مشت جوان دانشجو میگویند این فلان فلان شده‌ها، این صهیونیستهای خبیث سر بچه‌های غزه دارند بمب میریزند، فلان میکنند؛ برویم پدرشان را دربیاوریم؛ راه میافتند، میروند فرودگاه! خب، این احساسات، احساسات مقدس و پاکی است…. این احساس، احساس باارزشی است؛ اما رفتن، غلط است. احساس، خوب است؛ اما این احساس نباید موجب شود که ما حالا راه بیفتیم برویم غزه. رفتن به غزه، آن وقت نه ممکن بود، نه جایز بود؛ اگر ممکن هم بود، جایز نبود…..فرض بفرمائید از لحاظ موضع نظام، نسبت به فلان حرکت سیاسی بلوک مثلاً طاغوت و مجموعه‌های استبدادىِ دیکتاتوری، معلوم است که ما مخالفیم، همراهی هم نمیکنیم، کمک هم نمیکنیم – «قد کانت لکم اسوة حسنة فی ابراهیم و الّذین معه اذ قالوا لقومهم انّا برءاء منکم و ممّا تعبدون من دون اللّه کفرنا بکم و بدا بیننا و بینکم العداوة و البغضاء ابدا حتّی تؤمنوا باللّه وحده» – معلوم است که موضع ما نسبت به برخی از جهات سیاسی ای که امروز در دنیا وجود دارند یا در منطقه وجود دارند، موضع روشنی است؛ اما این به هیچ وجه به معنای نفی کار دیپلماسىِ سنتىِ متعارف نیست؛ این را توجه داشته باشید. یعنی کار دیپلماسی به جای خودش باید انجام بگیرد، منتها جهتگیری، این جهتگیری است. کمااینکه دشمنان ما هم همین جور عمل میکنند. دشمنان ما هم در عمل دشمنیشان را میکنند، اما تعارفات دیپلماسی را هم انجام میدهند. البته ما هم به آن تعارف دیپلماسی گول نمیخوریم؛ میفهمیم پشتش چیست. بنابراین باید به معنا و عمق آرمان‌گرائی توجه شود. پس به طور خلاصه، آرمان‌گرائی یعنی پایبندی به ارزشها و اصول و آرمانها و تأثیرگذاری و تأثیرناپذیری از جهت مخالف و جبهه‌ی مخالف. نکته‌ دیگر، حضور فیزیکی و فکری در مسائل عمومی کشور از سوی مجموعه‌ی دانشجوئی حتماً لازم است…. گاهی باید در یک اجتماعی شرکت کنید. من به هیچ وجه نفی نمیکنم و رد نمیکنم، بلکه تأیید میکنم برخی از اجتماعات دانشجوئی را که درباره‌ی مسائل گوناگون – فرض کنیم مسئله‌ی بحرین یا چیزهای دیگر – به وجود میآید. البته با تندروی در این اجتماعات مخالفم؛ با عمل نسنجیده‌ی در این اجتماعات مخالفم؛ با تصمیم‌گیریهای غلط که ممکن است از طرف یک چند نفر انجام بگیرد، بعد در آن بحبوحه‌ی احساسات، ناگهان مورد حمایت جمع هم واقع شود، بنده موافق نیستم.(بیانات مقام معظم رهبری در جمع دانشجویان،‌16 مرداد 1391) تایید تسخیر سفارت آمریکا در فضای انقلابی سال 1358 توسط امام خمینی(ره) با نسنجیده خواندن حمله به سفارت انگلیس در سال 1391 توسط مقام معظم رهبری هیچ منافاتی با هم ندارند. در آن زمان امام خمینی به عنوان رهبر انقلاب و ولی فقیه، به تناسب شرایط زمانی و بین المللی، مصلحت نظام اسلامی را در تایید آن حرکت دیدند و امروزه هم مقام معظم رهبری به تناسب موقعیت زمانی و مصالح نظام، در عین تایید اجتماعات مسالمت آمیز دانشجویی، حمله به سفارت را نسنجیده ارزیابی نمودند و هر دو بزرگوار در راستای مصالح نظام اسلامی دیدگاه خود را مطرح فرمودند. ناگفته نماند که امام خمینی در بارنخست اشغال سفارت آمریکا در 24 بهمن سال 57 بعد از مطلع شدن از آن و با توجه به مصالح انقلاب با آن مخالفت نموده و دستور حل و فصل آن را صادر نمودند. هر چند که اشغال سفارت آمریکا و حمله به سفارت انگلیس از ظاهری یکسان برخوردارند ولی در باطن به دلیل اختلاف در شرایط داخلی و بین المللی و مقتضیات زمانی و مکانی، فاقد شرایط لازم برای تناقض هستند. این اختلافات عبارتند از : الف) شرایط بین المللی آمریکا: در اوایل انقلاب، آمریکا در صحنه بین الملل به عنوان یک ابرقدرت مهربان وصلح دوست و مدافع حقوق ملتها قلمداد شده و توانسته بود با اعلام دکترین حقوق بشر کارتر، وجهه بین المللی مناسبی را برای خود درست کند. تسخیر سفارت آمریکا به عنوان مرکز جاسوسی و توطئه علیه نظام و انقلاب ملت ایران، علاوه بر شکستن هیمنه و اقتدار، وجهه آمریکا در طرفداری از دمکراسی و اراده ملتها، خدشه دار شد. حجه الاسلام حاج سید احمد خمینی در تحلیل بیان کرد: «از مهم ترین دستاوردهای داخلی و خارجی انقلاب دوم، شکست ابهت دیرینه ی قدرت افسانه ای آمریکا بود. حقیقت این است که بعد از جنگ ویتنام، آمریکا در هیج صحنه ای به اندازه ی این اقدام انقلابی فرزندان امام، به رسوایی و ضعف و زبونی کشیده نشد. اعترافات مسئولین آمریکا بهترین گواه بر این مدعاست. این اقدام باعث رسوایی چهره و اهداف لیبرال ها شد و انقلاب اسلامی که می رفت به دست آنان مسخ شود و زمینه ی حضور دوباره ی آمریکا در ایران فراهم آید، نجات یافت و حاکمیت جناح انقلابی و پیرو خط امام، در کشور تقویت شد. بعد از پیروزی 22 بهمن، در بی سابقه ترین شکل ممکن وحدت ملی متجلی شد و تمام اقشار مردم یکپارچه به حمایت از این اقدام برخاستند و دوباره شور انقلاب در سطوح مختلف احیا شد. نقشه ها و طرح های سری آمریکا در ایران و جهان برای حفظ آنها سرمایه گذاری زیادی شده بود افشا گردید، مجهزترین مرکز توطئه علیه نظام و انقلاب برچیده شد، به مبارزین مسلمان در کشورهای دیگر و نهضت های آزادیبخش ثابت شد که می توانند با حرکت های ابتکاری مورد حمایت ملت، رودرروی آمریکا بایستند و منافع نامشروع آن را در سطح جهان به خطر اندازند، در پهنه جهانی ثابت کرد که ایران بر سر اصول و آرمانهایش ثابت قدم ایستاده و به حق، پرچمدار نهضت های ضد استعماری است و قاطعیت رهبری امام در مبارزه اش با شرق و غرب بر جهانیان بیش از پیش روشن شد. » (بحران 444 روزه در تهران، موسسه نشر و تحقیقات ذکر سال 1379 .) پس از گذشت نزدیک به چهار دهه از انقلاب اسلامی و وقوع حوادثی از قبیل جنگ ایران و عراق با حمایت کشورهای غربی از متجاوز، جنگ­های اول و دوم خلیج فارس، جنگ بالکان، حمله ناتو به افغانستان و غیره، نه تنها چهره ابرقدرتی کشورهای غربی خصوصاً آمریکا و انگلیس شکسته شده بلکه دیگر افکار عمومی در دنیا، ادعاهای پرطمطراق آنها را در حمایت از ملتها و گسترش آزادی در جهان باور نمی­کند. ب) شرایط داخلی ایران: در آن زمان کشور فاقد مجلس، قانون اساسی و رئیس جمهور بوده و امورات مملکت بدست دولت موقت آن هم با استراتژی مغایر با اهداف و آرمانای انقلاب اسلامی و رهنمودهای حضرت امام خمینی اداره می­شد. از سوی دیگر مردم و نیروهای انقلابی نیز به دلیل وضعیت خاص کشور پذیرای این نوع از اقدامات بوند. آرمان گرایی یکی از ویژگی های اساسی جنبش دانشجویی است و منظور از آن تلاش و اهتمام دانشجو برای دستیابی و تحقق غایات و اهدافی است که در عرصه های مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و … برای جامعه و نظام سیاسی خود مطلوب و لازم می داند. مفاهیمی همانند تحقق نظام و جامعه ای با معیارهای اسلامی، برابری، آزادی، استقلال، عدالت خواهی، تکریم انسانیت، قانون گرایی، مبارزه با استبداد و استکبار و …، از آرمان های جنبش دانشجویی به شمار می روند. مسلما شرط اساسی تداوم انقلاب اسلامی در اینست که همچنان در جهت تداوم آرمان ها، باورها و ارزش های خود گام بردارد. البته این به معنای عدم توجه به واقعیت ها نیست، بلکه منظور «آرمان گرایی واقع بینانه» است. یعنی در عین حفظ آرمان ها و تلاش برای تحقق آنها، به واقعیت های موجود و تلاش برای عملیاتی کردن آن توجه شود. چنانکه مقام معظم رهبری می فرماید: «دنبال آرمان های حقیقی در قالب و لباس عمل آن بگردید، نه باید دنبال ایده آل هایی بود که عمل و اجرایی نیستند، نه باید به کم قانع شد و از آن آرمان ها دور ماند» (دیدار با نمایندگان، 27/3/83) تحقق آرمان ها نیازمند مرحله بندی و استراتژی پردازی است و باید توانایی ها و ظرفیت ها، مد نظر قرار گیرند و از عنصر عقلانیت نیز استفاده کامل بشود. بر این اساس آرمان گرایی واقع بینانه ضمن اینکه با واقع گرایی که به معنای تسلیم شدن در برابر واقعیت هاست تفاوت اساسی دارد. (محمدرضا دهشیری، امت سازی در پروژه انقلاب، ماهنامه زمانه، شماره 17، بهمن 1382) اما خود نیز به یکسری حدود از جمله لحاظ واقعیت ها،توانایی ها و ظرفیت ها، عقلانیت و … پای بند است. جنبش دانشجویی باید سعی نماید ضمن اهتمام شدید به آرمان های والای انقلاب اسلامی، واقعیات موجود و مصالح نظام اسلامی را نصب العین خود قرار داده و ضمن احترام به قانون، از هر گونه افراط و تفریطی خودداری می کند. ج) قدرت و اقتدار داخلی و بین المللی انقلاب اسلامی: پس از گذشت بیش از سه دهه از برپایی نظام مقدس جمهوری اسلامی طبیعی است که قدرت کشور از هر لحاظ خصوصاً نظامی و سیاسی قابل مقایسه با سالهای اوایل انقلاب نیست. طبیعی است با توجه به توان بین المللی نیروهای نظام، حمله به یک سفارت آن هم در داخل کشور، این واقعیت را زیر سوال می­برد. قدرت امروز انقلاب اسلامی ایران در ابعاد جهانی مورد ارزیابی قرار می­گیرد نه تسخیر یک سفارت. دانشجویان انقلابی باید به فکر تسلط بر جهان و برافراشتن پرچم توحید باشند و به کمتر از آن قانع نباشند. تسخیر سفارت آمریکا (لانه جاسوسی) توسط دانشجویان پیرو خط امام(ره) در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی، در شرایطی کاملا متفاوت با زمان فعلی بود، زیرا در آن زمان شرایط انقلابی بر کشور حاکم بود که این از دیدگاه بین المللی و افکار عمومی جهان تا حدودی قابل پذیرش است و اصولا در آن شرایط در برخی اقدامات باید از شیوه های ا نقلابی استفاده می شد اما در زمان فعلی با توجه به استحکام و نهادینه گی نظام اسلامی، در موارد لزوم می توان از شیوه های قانونی برای حفظ استقلال، منافع و آرمان های انقلاب اسلامی، استفاده نمود و از تحمیل هزینه های غیرلازم و سوء استفاده دشمنان جلوگیری نمود. مقام معظم رهبری به کرات نسبت به هر گونه حرکت خودسرانه و خارج از چارچوب قوانین و مقررات هشدار داده اند و می فرمایند: «بعضی ها گفته اند که ما اقدام می کنیم، مجازات می کنیم؛ ابدا در نظام اسلامی، این کار به مسؤولان مربوط است … اگر کسی احساساتی هم دارد، آن احساسات پیش خدای متعال قطعا اجر خواهد داشت؛ اما اگر عمل و اقدامی بر خلاف موازین باشد _از آحاد مردم_ یقیقنا پیش خدا هم اجری ندارد. من حالا که نهی کردم، غیر از حرمت قانون، حرمت شرعی هم پیدا کرد. مراقب باشید … کسی حق ندارد که یک وقت کار نسنجیده ای انجام بدهد». (روزنامه جمهوری اسلامی، 10 مهر 78، ص 13) و در جای دیگر توصیه می کنند: «… نیرویتان را برای آن روزی که کشور به آن نیازمند است، برای آن روزی که نیروی جوان و مؤمن و حزب اللهی باید در مقابله با دشمن بایستد، حفظ کنید» (همان، 22 تیر، 78، ص 2) . د) تصویب قانون کاهش روابط با انگلیس: زمانی که دانشجویان اقدام به حمله به سفارت انگلیس را انجام دادند، مجلس شورای اسلامی تصمیم به کاهش رابطه با انگلیس گرفته بود. طبیعی است هر نوع حرکتی مغایر با این مصوبه قانونی، نوعی به چالش کشاندن نهادهای قانونی و مردمی مورد تأیید رهبر انقلاب تفسیر خواهد شد.