فرض کنیم خدایی مرکّب از اجراء، وجود داشته باشد.
می دانیم که موجود مرکّب، برای موجود شدن نیازمند اجزاء خود است؛ یعنی باید اجزاء باشند تا از ترکیب آنها، شیء مرکّب درست شود. پس اگر خدا جزء داشته باشد ، لازم می آید که اجزاء خدا قبل از خودش وجود داشته باشند. در این صورت، آنکه حقیقتاً خداست اجزاء خدا هستند. و این خلاف فرض است.
از این گذشته، خود آن اجزاء هم اگر مرکّب باشند. باز اجزائشان خدا خواهد بود نه خودشان. و این سلسله تا بی نهایت ادامه می یابد. پس در نهایت باید به خدایی برسیم که جزء نداشته باشد.