با سلام، حضور آمریکا در عراق و جنگ با داعش تابعی از متغیرهایی است که تقریبا ربطی به دفاع در برابر داعش و اقدامات خرابکارانه این گروه تکفیری ندارد. در صحنه امروز عراق، آن یکپارچگی لازم برای نبرد با داعش دیده نمی شود و شاید همین مؤلفه باعث فرسایشی شدن جنگ و حتی پیروزی‌های داعش باشد. درست چیزی که در سقوط الرمادی مشاهده شد. در این باره ذکر چند نکته لازم می آید: ۱- حیدر العبادی (نخست وزیر عراق) تحت فشاری چند جانبه قرار دارد. از طرفی بخش زیادی از خاک عراق و شهرهای مهمی در اختیار داعش است. این شرایط در کنار وضعیت نامطلوب امنیتی برای هیچ دولتی قابل قبول نیست. از طرفی دیگر با ادعاهای استقلال طلبانه اقلیم کردستان و نارضایتی عمومی اهل سنت عراق مواجه است و بالاخره فشارهای خارجی بخصوص از طرف آمریکا به منظور کاهش نفوذ ایران. او باید همزمان در جبهه جنگ با داعش درگیر باشد، در جبهه داخلی با عناصر ضد وحدت و در عرصه بین المللی با زیاده خواهی آمریکا. ۲- نخست وزیر عراق به عنوان فرمانده کل قوا با ارتشی روبرو بوده و هست که دو مشکل اساسی دارد. نخست اینکه انگیزه جنگیدن ندارد. بخصوص در جاهایی که داعش دارای پایگاه مردمی است (مانند موصل) و دوم اینکه به هیچ عنوان آموزش لازم برای جنگ شهری و چریکی با داعش را ندیده است. در این شرایط نیروهای داوطلب شیعه با عنوان حشدالشعبی وارد عمل شدند. این نیروها با هماهنگی دولت عراق توسط مستشاران ایرانی آموزش دیده و تجهیز شدند. موفقیت این گروه‌ها در جنگ با داعش باعث شد اجازه حضور نیروها در استان صلاح الدین و بحث آزاد سازی تکریت داده شود. میزان موفقیت این نیرو البته تابع عامل دیگری نیز بود. شیوخ و بزرگان اهل سنت استان صلاح الدین پس از ناامیدی از آمریکا سراغ ایران آمدند و ایرانی ها بر خلاف تصورشان به بهترین شکل از آن ها استقبال کرده و بلافاصله کمک های تسلیحاتی و مستشاری را به سوی این استان روانه کردند. ۳- در شرایطی که ادامه روند حرکت نیروهای حشدالشعبی می توانست ظرف مدت شش ماه کل عراق را از لوث داعش پاکسازی کند، آمریکا برای فرسایشی کردن جنگ در عراق سه راهکار را همزمان دنبال کرد: الف- کمک خود به دولت عراق را منوط به عدم دخالت نیروهای حشدالشعبی در استان الانبار و نینوا کرد. العبادی در سفر خود به آمریکا خواستار اجرای بندهای توافق نامه امنیتی بغداد- واشنگتن بود ولی آمریکایی ها به مانند همیشه برای او شرط و شروط گذاشتند. ب- این بار بر خلاف دفعات قبل به کمک خواهی شیوخ الانبار پاسخ مثبت داد و طرحی در کنگره آمریکا مطرح شد که دولت ایالات متحده بتواند بدون هماهنگی با دولت مرکزی عراق به اهل سنت و کردهای عراق کمک تسلیحاتی و نظامی کند. ج- با تبلیغاتی وسیع سعی کردند بر آتش تفرقه بدمند. نمونه های از این تفرقه افکنی را باید در اخباری جستجو کرد که به بدگویی از نیروهای حشدالشعبی و رفتار بدشان با مردم اهل سنت عراق اشاره می کرد. لازم به ذکر است که تقریبا تمامی این گزارش ها درست عکس واقعیت بود. ۴- این زمینه ها فرصتی شد تا داعش بتواند با اعزام نیرو از سوریه و موصل به سمت الانبار فشار روی شهر الرمادی را روز به روز افزایش دهد. استفاده وسیع داعش از انتحاری و نیز نبود انگیزه، سلاح و عدم قطع خطوط پشتیبانی داعش باعث شد الانبار پس از حدود دو ماه درگیری سقوط کند. از طرفی جغرافیای این شهر عملیات بازپسگیری آن را کند خواهد کرد. این شهر از سه طرف به رودخانه محدود می شود و بین قسمت های مختلف شهر پل هایی وجود دارد که در صورت انفجار از طرف داعش کار را بر رزمندگان شیعه سخت خواهد کرد. ۵- واقعیت میدانی در الانبار حکایت تلخ دیگری نیز دارد. تا زمانی که شیوخ و بزرگان استان نگاهشان نسبت به نیروهای حشدالشعبی تغییر نکند تقریبا موفقیت دور از دسترس خواهد بود. در حال حاضر مردم الانبار خواستار حضور این نیروها در شهرهایشان هستند ولی بزرگان و سیاست مداران الانبار تاکنون مانع این کار شده اند. دستور العبادی مبنی بر حضور حشدالشعبی در صورتی موفیقت آمیز خواهد بود که همزمان بزرگان استان اگر همکاری نمی کنند حداقل علیه این نیروها کاری نکنند. ۶- عراقی ها بار دیگر چوب اعتماد به آمریکا را خوردند. سیاستمدارانی که تبدیل به بوق های اختلاف افکنی در عراق شده بودند حالا شهرهایشان را در کنترل داعش می بینند. کسانی که دلیل مخالفتشان با حضور نیروهای شیعه در الانبار جلوگیری از درگیری شیعه و سنی و جنگ فرقه ای بود حالا می ببیند که آوارگان الانبار در کربلا، نجف و بغداد که شیعه نشین است ساکن می شوند و همین مردم شیعه به آن ها پناه می دهند.(به نقل از وب سایت الف)