اهل سنت در ماه رمضان نمازی به نام نماز تراویح می خوانند. خود اهل سنت در مورد نماز تراویح اعتقاد ندارند که خواندن آن سنت پیامبر است ولکن خواندن ان را بدعت حرام نمی دانند ولی شیعیان آن را بدعت حرام میدانند. در صحیح بخاری که از کتابهای مورد اعتماد اهل سنت است در باب «نماز تراویح » نقل می کند : عبد الرحمن عبد القاری می گوید: من با عمربن خطاب در شب ما رمضان به مسجد رفتم . مردم به صورت متفرق نماز میخواندند. عمربن خطاب گفت : من فکر می کنم اگر همگی با یک نفر قاری ( قاری قرآن ) ، نماز بخوانند بهتر است . آن گاه تصمیم گرفت و همگی را جمع کرد که با ابی ابن کعب نماز بخوانند . شب دیگر با عمر بن خطاب رفتم و دیدم مردم به همراه قاری نماز می خوانند .عمربن خطاب : گفت « نعم البدعه هذه » این خوب بدعتی است . در صحیح مسلم نیز مانند این امده است .( صحیح بخاری کتاب صلاة التراویح: ج 1ص 233 ، صحیح مسلم ، باب الترغیب فی قیام رمضان وهو التراویح من کتاب صلاة المسافر وقصرها ج 1ص 283 -284). قسطلانی در کتاب خودش ارشاد الساری که شرحی است بر کتاب «صحیح بخاری» وقتی به این عبارت می رسد که خلیفه دوم گفت :نعم البدعه هذه، در توضیح آن می گوید : عمربن خطاب آن را بدعت نامید چون به جماعت خواندن آن سنت نبود ودر عهد ابوبکر هم نبود ودر اول شب هم نبود وبه این تعداد هم نبود .عبارت او چنین است : «سمّـاها بدعة، لأنه(صلى الله علیه وآله) لم یُسَنّ لهم الاجتماع لها، ولا کانت فی زمن الصدیق، ولا أول اللیل، ولا هذا العدد . (ارشاد الساری فی شرح صحیح البخاری:القسطلانی : 4 / 656 کتاب التراویح، باب فضل من قام رمضان). علامه ابو الولید محمد بن شحنه پس از ذکر وفات عمر بن خطاب در حوادث سال 23 می گوید : او ( عمر بن خطاب ) اول کسی است که مردم را جمع کرد بر این که با امامی نماز تراویح بخوانند . سیوطی نیز در اولیات عمر بن خطاب می گوید : او اول کسی است که سنت کرد قیام در ماه رمضان را به نماز تراویح (الاستیعاب : 3 / 236) . بنا بر این اهل سنت تصریح کرده اند که نماز تراویح وجماعت خواندن از بدعت های عمر بن خطاب است. اهل سنت این بدعت عمر بن خطاب را بدعت خوب می دانند و به آن عمل می کنند ولی شیعه به هر چه که پیامبر یا معصومان دیگر دستور بدهند عمل می کنند. نماز تراویح در شبهای ماه رمضان پس از نماز عشاء به جماعت خوانده می شود. تعداد آن نزد ابوحنیفه و شافعی و ثوری 20 رکعت با 10 تشهد و نزد مالک 36 رکعت است. در این نماز پس از هر 4 رکعت، استراحت کوتاهی دارد و به خاطر آن این نماز را تراویح می گویند. تراویح جمع ترویحه است . ( دائره المعارف تشیع ج 4 ص 203 ، حرف ت ) برخی از روایات شیعه که نماز تراویح را بدعت حرام معرفی می کنند: 1-قال الامام الباقرعلیه السلام: ولا یُصلّى التطوع فی جماعة، وکل بدعة ضلالة، وکل ضلالة فی النار[الخصال 2: 152]. 2 ـ قال الإمام علیّ بن موسى الرضاعلیه السلام فی کتابه الى المأمون: «ولا یجوز أن یصلّى تطوّع فی جماعة، لأن ذلک بدعة»[عیون أخبار الرضا : 266] 3-الإمام الصادق علیه السلام: لما قدم أمیر المؤمنین(علیه السلام)الکوفة أمر الحسن بن علی أن ینادی فی الناس لا صلاة فی شهر رمضان فی المساجد جماعة، فنادى فی الناس الحسن بن علی بما أمره به أمیر المؤمنین، فلمّا سمع الناس مقالة الحسنعلیه السلام صاحوا واعمراه، واعمراه، فلما رجع الحسن الى أمیر المؤمنین علیه السلام قال له: ما هذا الصوت؟ قال: یا أمیر المؤمنین! الناس یصیحون: واعمراه واعمراه، فقال أمیر المؤمنین قل لهم: صلّوا.(التهذیب 2: ح 227).