۱۳۹۴/۰۲/۲۳
–
۱۰۵۷ بازدید
اگر فشاری که به پیامبر اکرم در اثر نزول آیه وارد میشده فشار معنوی بوده پس چرا هنگام نزول یکی از آیه های قرآن شتر پیامبر به زمین مینشیند؟
پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباط شما با این مرکز1. جسم و روح انسان در یکدیگر تاثیر متقابل دارند و حالات روحی و معنوی انسان در جسم و ظاهر او تاثیر گذار است و بر عکس وضعیت جسمانی او در روح و معنویت او موثر است .2. احساس سنگینی وحی هر چند حالتی روحی و معنوی بوده اما منافاتی با این مطلب ندارد که این سنگینی در جسم پیامبر ع نیز نمود و ظهور داشته باشد و جسم نیز چنان سنگین شود که این سنگینی به شتری که پیامبر در حال نزول وحی بر ان سوار بود نیز منتقل گردد به طوری که بر طبق برخی نقل ها کمر شتر یا اسب پیامبر خم شود و به زمین برسد .3. در هنگام نزول وحی، جان و روح پیامبر(صلی الله علیه و آله) چنان تجلیگاه نور حق میشد که بدن مطهر آن حضرت شروع به لرزش میکرد، و عرق سرد بر پیشانیاش مینشست، به طوری که او را شستوشو میدادند و در پارچهای میپوشاندند. گاهی نیز حالت التهاب و برافروختگی به او دست میداد و رنگ رخسار مبارکش به سرخی و کبودی میگرایید و زمانی هم چنان سنگین میشد که مرکبی که سوار بود، از راه رفتن میایستاد. اگر بر شتری یا اسبی سوار بود، کمر حیوان خم می شد و به نزدیک زمین می رسید .حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: «موقعی که سوره مائده بر پیامبر نازل شد، ایشان بر استری به نام «شهبا» سوار بودند وحی بر ایشان سنگینی کرد، به طوری که حیوان ایستاد و شکمش پایین آمد دیدم که نزدیک بود ناف او به زمین برسد، در آن حال پیامبر از خود رفت و دست خود را بر سر یکی از صحابه نهاد»(1)
عباده بن صامت می گوید: «هنگام نزول وحی گونه های پیامبر(صلی الله علیه و آله) درهم می کشید و رنگ او تغییرمی کرد در آن حال سر خود را فرو می افکند و صحابه نیز چنین می کردند»(2) امام صادق(علیه السلام)در روایتی فرمودند: این حالات برای پیامبر(صلی الله علیه و آله) هنگام وحی مستقیم رخ میداده است.(3)
«عن زرارة قال جعلت فداک الغشیة اللتی تصیب رسولالله(صلی الله علیه و آله) اذا نزل علیه الوحی؟ فقال: ذلک اذا لمیکن بینه و بین الله احد، ذاک اذا تجلی الله له».(4)
زراره نقل میکند: از امام صادق(علیه السلام)سۆال کردم: غشی که بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) عارض میگشت هنگام نزول وحی بود؟ فرمود: این حالت زمانی بود که بین او و خداوند هیچکس واسطه نبود، و خداوند با عظمت و جلال بر او تجلی میکرد.
عباده بن صامت می گوید: «هنگام نزول وحی گونه های پیامبر(صلی الله علیه و آله) درهم می کشید و رنگ او تغییرمی کرد در آن حال سر خود را فرو می افکند و صحابه نیز چنین می کردند»(2) امام صادق(علیه السلام)در روایتی فرمودند: این حالات برای پیامبر(صلی الله علیه و آله) هنگام وحی مستقیم رخ میداده است.(3)
«عن زرارة قال جعلت فداک الغشیة اللتی تصیب رسولالله(صلی الله علیه و آله) اذا نزل علیه الوحی؟ فقال: ذلک اذا لمیکن بینه و بین الله احد، ذاک اذا تجلی الله له».(4)
زراره نقل میکند: از امام صادق(علیه السلام)سۆال کردم: غشی که بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) عارض میگشت هنگام نزول وحی بود؟ فرمود: این حالت زمانی بود که بین او و خداوند هیچکس واسطه نبود، و خداوند با عظمت و جلال بر او تجلی میکرد.
پی نوشتها:
1-تفسیر عیاشی، ج1، ص 388.
2-طبقات ابن سعد، ج1، ص 131.
3-بحارالانوار، ج18، ص270.
4-محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج18، ص256؛ محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج18، ص79.
تبیان – منبع: مقاله تاریخ و علوم قرآن از منظر امام خمینی(ره) و دیگران، حجتالاسلام محمدحسین محمدی ،مجله طلوع، تابستان 1385، شماره 18.
تاریخ قرآن، آیة الله محمدهادی معرفت.