نزدیک بودن ظهور امری است که همه باید نسبت به آن امیدوار باشند . در دعاهای مربوط به حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف آمده است: « انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا؛ دشمنان ظهور فرج را دور می بینند ولی ما(شیعیان) آن را نزدیک می بینیم» و نیز در روایتی سفارش شده است که هر صبح و شام منتظر ظهور آن حضرت باشید. بنابراین همه امیدواریم که روزی شاهد ظهور حضرت باشیم. اما با این حال هیچ کس نمی تواند به طور دقیق از زمان ظهور حضرت سخن بگوید.زیرا غیر از خداوند هیچ کس نسبت به آن آگاهی ندارد. آنچه در برخی از روایات درباره زمان ظهور امام زمان علیه السلام آمده است، نشانهها و علایمی است که بر اساس آنها برخی از علما و صاحب نظران اظهار نظرهایی نسبت به نزدیک بودن و یا نزدیک نبودن زمان ظهور کردهاند . بعضی از این بشارتها می تواند شاهد و قرینه ای بر نزدیک بودن ظهور و ایجاد امید در دلها باشد. اما با این حال به طور قاطع نمی توان وقتی برای ظهور تعیین نمود .
ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به اراده الهی بستگی دارد که در صورت فراهم بودن شرایط، به دستور خداوند تحقق می یابد. بنابراین، تاریخِ دقیق آن را فقط خداوند می داند و هیچ کس نمی تواند تاریخ دقیق آن را پیش بینی کند. در روایات بیان شده که هر کس وقتی را برای ظهور مشخص کند، دروغ گوست.
مردم جهان برای اجرای اصولی عدالت مهدوی باید تشنه و آماده گردند. تا زمانی که در مردم جهان تقاضایی نباشد، «عرضه» هر نوع برنامه مادّی و معنوی مؤثر نخواهد بود. قانون عرضه و تقاضا نه تنها در نظام زندگی اقتصادی حکمفرماست، بلکه مشابه این نظام در عرضه برنامههای معنوی و اصول اخلاقی و مکتبهای سیاسی و انقلابی نیز حاکم میباشد و تا در اعماق دل مردم ـ برای این نوع امور ـ تقاضا و درخواستی نباشد، عرضه آن با شکست رو به رو شده و کاری از پیش نخواهد رفت.
نشانه های ظهور را نباید با شرط ظهور اشتباه گرفت. آنی بودن ظهور را همیشه باید مد نظر داشت
ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به اراده الهی بستگی دارد که در صورت فراهم بودن شرایط، به دستور خداوند تحقق می یابد. بنابراین، تاریخِ دقیق آن را فقط خداوند می داند و هیچ کس نمی تواند تاریخ دقیق آن را پیش بینی کند. در روایات بیان شده که هر کس وقتی را برای ظهور مشخص کند، دروغ گوست.
مردم جهان برای اجرای اصولی عدالت مهدوی باید تشنه و آماده گردند. تا زمانی که در مردم جهان تقاضایی نباشد، «عرضه» هر نوع برنامه مادّی و معنوی مؤثر نخواهد بود. قانون عرضه و تقاضا نه تنها در نظام زندگی اقتصادی حکمفرماست، بلکه مشابه این نظام در عرضه برنامههای معنوی و اصول اخلاقی و مکتبهای سیاسی و انقلابی نیز حاکم میباشد و تا در اعماق دل مردم ـ برای این نوع امور ـ تقاضا و درخواستی نباشد، عرضه آن با شکست رو به رو شده و کاری از پیش نخواهد رفت.
نشانه های ظهور را نباید با شرط ظهور اشتباه گرفت. آنی بودن ظهور را همیشه باید مد نظر داشت