به عقیده جینها رستگاری بر دو اصل استوار است: یکی ریاضت کشی و دیگری اَهیمسا یا پرهیز از آزار جانداران که تا نباتات و جمادات پیش می رود و کندن زمین برای کشاورزی ممنوع شمرده می شود. با آنکه خوردن میوه درختان مجاز است، استفاده از محصولات زیر زمین مانند چغندر، هویج، شلغم و سیب زمینی که کندن زمین را همراه دارد، حرام است. پیروان این آیین بیمارستانهای بزرگی برای معالجه حیوانات اهلی و وحشی دایر کرده اند و معمولاً پارچه ای بر دهان می بندند، که مبادا حیوان ریزی ناخواسته به دهانشان وارد شود و نابود گردد. آنان آب را قبل از نوشیدن صاف می کنند که مبادا کرمی وارد دهان شود و جان بدهد. همچنین جاروبی از پر طاووس در دست می گیرند و حشرات ریز را از مسیر خود دور می کنند. خودکشی از طریق ترک طعام و شراب فضیلتی بسیار بزرگ به شمار می آید و مهاویرا ( بنیانگذار این آیین) نیز به این شیوه درگذشته است. بر اساس دانشنامه بریتانیکا، هم اکنون حدود چهار میلیون پیرو آیین جین در هندوستان وجود دارد که به جای گدایی سرگرم تجارت هستند و وضع اقتصادی خوبی دارند. آنان آیین خود را نوسازی کرده اند و تنها قدیسان و اندکی از ایشان در زندگی به آن روش های عجیب و غریب روی می آورند. منبع: آشنایی با ادیان بزرگ، نوشته آقای حسین توفیقی.