مایکروسافت اخیرا پلتفرم واقعیت ترکیبی جدیدی با عنوان مش (Microsoft Mesh) معرفی کرده است که قابلیتهای آیندهنگرانهای به ما ارائه میدهد. به گزارش ExtremeTech، سال گذشته به دلیل دنیاگیری ویروس کرونا شرکتها تعطیل شدند و دورکاری کارمندان بهشدت افزایش پیدا کرد. در همین راستا شاهد افزایش استفاده از پلتفرمهای ارتباطی مثل زوم بودیم. بعضی از مردم عاشق پلتفرمهایی مثل زوم هستند و بعضی دیگر هیچ علاقهای به آنها ندارند؛ اما میدانند بدون این سرویسهای ارتباطی نمیتوانند زندگی کنند.
سرویسهایی مثل زوم هرگز نمیتوانند جایگزین ملاقات حضوری شوند؛ اما دو کار را بسیار خوب انجام میدهند. نخست، سرویسهای ارتباطی تصویری عالی از فردی که مشغول حرف زدن با او هستیم ارائه میدهند (البته اگر طرف مقابل وبکم را روشن کند). دوم، این سرویسها به ما امکان میدهند افراد را در محیطی واقعی ببینیم؛ البته اگر طرف مقابل چنین اجازهای به ما بدهد.
اما متأسفانه سرویسهای ارتباطی امروزی نمیتوانند این حس را القا کنند که طرف مقابل واقعا روبهروی ما نشسته است. پلتفرم واقعیت ترکیبی مایکروسافت مش تلاش میکند همهچیز را واقعگرایانهتر کند. در این سرویس صرفا آواتاری از طرف مقابل میبینید (قطعا کسی تمایل ندارد طرف مقابل را در حالی ببیند که هدستی بزرگ روی صورتش قرار داده است). این آواتار به اتاقی که شما حضور دارید منتقل میشود.
شماری از کارشناسان موفق شدهاند نسخهی فعلی مش را از طریق هدست هولولنز 2 آزمایش کنند و بر اساس نوشتهی آنها، تجربهی ارائهشده توسط مش فعلا مشکلات فنی متعددی دارد که باعث میشوند کاربر در محیط مجازی غوطهور نشود.
گوگل مدتی است فعالیت در حوزهی واقعیت مجازی را تعطیل کرده است؛ اما به نظر میرسد مایکروسافت همچنان خود را به این حوزه متعهد میداند. بااینحال احتمالا سه تا پنج سال طول میکشد تا مایکروسافت بتواند دستگاهی بسازد که استفاده از آن منطقی باشد و قیمتش فراتر از کامپیوتری که کاربران هر روز استفاده میکنند نرود. در آن شرایط، دستِ کاربران برای انتخاب روشی به منظور برقراری ارتباط مجازی بازتر میشود.
تا به امروز فضاهای مجازی اشتراکی مثل Altspace VR نتوانستهاند توجه زیادی جلب کنند و دلایل متعددی برای این موضوع میتوان مطرح کرد. مایکروسافت اخیرا نسخهی ویژهای از Altspace VR را که با مش سازگاری دارد، معرفی و اعلام کرده است که آن را به بخشی از آیندهی مایکروسافت تیمز تبدیل میکند.
متأسفانه به نظر میرسد با گذر هر سال، ایجاد فضایی اشتراکی که با استانداردها سازگار باشد و کاربران را راضی نگه دارد، سختتر میشود. اما این نوع فناوری در حوزههایی خاص مثل مراقبتهای بهداشتی، مهندسی مکانیک، معماری و … کاربردهای مشخصی دارد و به همین دلیل همچنان تأمین مالی میشود تا فرایند توسعه را طی کند.
یکی از مشکلات جلسههای واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، این است که در جریان برگزاری آنها شرایطی پیش میآید که تجربهی دستوپنجه نرم کردن با آنها را نداریم. برای مثال فرض کنید در اتاق با آواتار فردی دیگر مشغول صحبت کردن هستید و در همین حین میخواهید سندی که تهیه کردهاید به طرف مقابل نشان بدهید. در این شرایط طرف مقابل نمیتواند سند را ببیند؛ مگر اینکه آن سند را بهصورت دیجیتال ساخته باشید یا به هر نحوی آن را وارد دنیای دیجیتال کنید.
احتمالا مایکروسافت مش قصد دارد از طریق آواتارها به بقیه امکان بدهد که از دید شما محیط را ببینند. در نسخهی اولیهی گوگل گلس چنین قابلیتی وجود داشت؛ اما در نهایت گوگل آن را برای مشتریان خاموش کرد. پیادهسازی این ایده از طریق آواتار، متقاعدکنندهتر به نظر میرسد.
خبر خوب این است که فناوریهای تحسینبرانگیزی برای اسکن سهبعدی اشیاء بزرگ و کوچک در حال ظهور هستند. در مقیاس بزرگ، پهپادهای Skydio میتوانند پس از نشانهگذاری گوشههای ساختمان توسط کنترلکننده، بهصورت خودکار مدل سهبعدی ساختمان را تهیه کنند. در مقیاس کوچک، حسگرهای عمقسنج به شکل روزافزون به تعداد بیشتری از دستگاههای دیجیتال اضافه میشوند. حتی گوشیهایی که حسگر عمقسنج مستقل ندارند میتوانند با بهرهگیری از پیکسلهای دوگانه، عمق صحنهها را به شکلی مناسب تشخیص بدهند. پیشرفت در نرمافزارهای مدلسازی و بصریسازی بدین معنی است که تعداد بیشتری از طراحیها به شکل دیجیتال خلق میشوند و بهراحتی میتوان آنها را به محیطهای واقعیت افزوده یا واقعیت مجازی فرستاد.
نسخهی اولیهی مایکروسافت مش صرفا برای هدست هولولنز منتشر شد؛ اما در نهایت روی دیگر پلتفرمهای بزرگ واقعیت مجازی مثل محصولاتی که وایو و آکیولس تولید میکنند در دسترس قرار میگیرد. در حال حاضر بخش Back-End ماجرا کاملا در اختیار مایکروسافت است. مش روی سرورهای پلتفرم آژور میزبانی میشود و به سرویسهای دیگر مایکروسافت وابستگی زیادی دارد. مایکروسافت صراحتا میخواهد مش به «ویندوزِ دنیای مجازی» تبدیل شود و برای عملی کردن این هدف در پی کنترل کردن دستگاه کاربران نیست؛ بلکه روی کنترل معماری سیستم و سرویسهای Back-End متمرکز میشود.
سالها است دموهای مختلفی از دنیاهای واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و اخیرا واقعیت ترکیبی به ما نشان داده میشوند که شماری از آنها هرگز به بازار نمیآیند. شماری دیگر توجه توسعهدهندگان را جلب میکنند و به نظر میرسد شرکتهای بزرگی مثل گوگل علاقهشان را به این حوزه از دست دادهاند. محصولاتی که در نهایت به بازار میآیند عموما با استقبال زیادی مواجه نمیشوند. هر بار دلیلی برای شکست محصولات مطرح میشود؛ از هزینه، پیچیدگی سیستم، قابل حمل نبودن و لگ گرفته تا محدود بودن اپلیکیشنها و موارد دیگر. بااینحال فعالان این حوزه ناامید نمیشوند و مایکروسافت قطعا منابع مالی و فنی لازم را در اختیار دارد تا به دستاوردهای جدیدی برسد.
دارندگان هدست هولولنز میتوانند هماکنون نسخهی پیشنمایش مش را تجربه کنند.