در رابطه با تجدید نبوّت ها در دوران قبل از خاتمیت، علل متفاوتی ذکر گردیده است؛ از جمله این که:

الف) پیش از عصر خاتمیت، بشریت به حدی از بلوغ فکری نرسیده بود که بتواند تمام برنامه تکاملی برای همه ادوار تاریخی را یک جا دریافت کند؛ لیکن در دوران خاتمیت بلوغ لازم در این رابطه حاصل گردید.

ب ) در عصر قبل از خاتمیت، بشریت قادر به حفظ کامل کتاب آسمانی و مصون داشتن آن از تحریف نبوده است؛ ولی در دوران خاتمیت بشر چنین بلوغ و توانایی را یافته است. تاریخ کتاب های آسمانی، بهترین شاهد بر این مدعا است.

دلایل دیگری نیز در این رابطه وجود دارد که با توجه به آنها به خوبی می توان دریافت که تجدید نبوت پس از بعثت حضرت ختمی مرتبت، هیچ لزومی نداشته است؛ زیرا دین کامل با ابزارهای لازم جهت صیانت و بلوغ فکری آمد و زمینه برای پیدایش عالمان و مجتهدانی فراهم گردید تا در هر عصری بر تبیین و تفسیر دین و استنباط احکام آن توانا باشند. با چنین شرایطی نه تنها تجدید نبوت سودی نمی بخشد که چه بسا زیانبار و موجب اختلاف و پراکندگی بیشتر ارباب ادیان می شود.

برای آگاهی بیشتر ر.ک: ختم نبوت، شهید مطهری(ره).