مستند به مواد ٦٣٧ و بند ٧ ماده٦٧٧ و ماده ٦٥٦ ق.معقود كفالت و رهن جزو عقودي هستند كه از يك طرف الزم و از طرف ديگر جايز هستند.
نكته: درست است كه در حق انتفاع صاحب حق (منتفع) می تواند از حق انتفاعش اعراض كند و عقد انتفاع منحل شود ولی نبايد چنين پنداشت كه عقدانتفاع از طرف منتفع قابل فسخ است.
عقد از طرف منتفع و معطی حق انتفاع در مواردي كه عقد انتفاع لازم است قابل فسخ نيست.
تفاوت فسخ و اعراض از حق توسط منتفع: اعراض از حق از اسباب غيرمستقيم انحلال عقد است، بدين معنا كه با اعراض از حق ، ابتدا حق زايل می شود و عقد انتفاع به تبع فقدان حق، منحل میشود.در واقع عقد به تبع بقاي حق باقيست. در فسخ منتفع به طور مستقيم و به استناد خيارات قانونی عقد را منحل می كند ولی در اعراض ،منتفع عقد را منحل نمی كند بلكه اثر مستقيم آن اسقاط حق انتفاع است ولی عقد نيز به تبع فقدان حق منحل می گردد. نتيجه اينكه: فسخ به طور مستقيم عقد را منحل می كند و اعراض از حق به طور غيرمستقيم عقد را منحل می كند.
برچسبهاپژواک عدالت: نکات وکالت, ازمون وکالت, سجاد حویزاویان, کنکور, نکات طلایی