غالب ترکمن های ایران مسلمان های سنی حنفی مذهب هستند (پیروان امام ابو حنیفه) و از میان فرقه های مذهبی به فرقه ی نقشبندیه تمایل بیشتری دارند که به وسیله ی خواجه بهاءالدین محمد نقشبندی بخارایی پایه گذاری شد. نقشبندی ها پیروان خود را «صوفی»، مبلغان خود را «مرشد» و تعالیم مربوط به آن را «علم باطن» می دانند این فرقه در قرن های هشتم ونهم در شبه قاره هند ایجاد شده است و تأثیر چشمگیری در این شبه قاره و آسیای میانه داشته است. بر اثر انشعاباتی که در قرون بعد در تصوف پیدا شد و رشته ها و فرقه های متعددی بوجود آمد. هر دسته و فرقه در صدد حفظ موقعیت خود در برابر فرقه های دیگر و گروه متشرعین برآمده و هر کدام سلسله مشایخ خود را به نحوی به اصحاب پیامبر(ص) و یا به یکی از ائمه اهلبیت (ع) رسانیدند چنان که فرقه نقشبندیه توسط ابراهیم ادهم به امام زین العابدین(ع) خود را نسبت دادند. به طور کلی، اهل سنت امامان معصوم شیعه را به عنوان امام قبول ندارند. فقط امیرالمؤمنین علی(ع) را خلیفه چهارم می دانند ولی محبت اهلبیت را لازم می دانند و همین طور فضایل علمی امامان را قبول دارند.جهت آگاهی از چگونگی باور آنها به امیرالمومنین علی(ع) می توانید به مقاله نیم نگاه و تحلیلی از صوفیه نعمت اللهیه و گنابادی که در سایت همین مرکز به آدرس زیر می باشد مراجعه نمایید: http://adyan.porsemani.ir/