1 ـ آیه «اِنِّما یُریْدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ» احزاب/33 به شهادت محتوایش ، و همچنین روایاتی که در شرح و تفسیر آن از پیامبر اکرم (ص) در منابع معروف اسلامی آمده است، مفهومش عامّ است، یعنی علاوه بر علی(ع) سایر ائمّه معصومین ، مخصوصاً امام حسن و امام حسین (ع) را که به نام آنها در این روایات تصریح شده است شامل می شود.

2 ـ آیه «قُلْ لا اَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْراً اِلاَّ الْمَوَدَّهَ فی الْقُرْبی» شوری/23 نیز اشاره اجمالی به همة امامان معصوم دارد و در روایات متعدّدی که از سعید بن جبیر و ابن عبّاس از پیغمبر اکرم(ص) نقل شده است تصریح شده که منظور از «قربی» در این آیه، علی(ع) و فاطمه(س) و فرزندان آنها است، و در بعضی تصریح به نام امام حسن(ع) و امام حسین(ع) نیز شده است.

3 ـ آیه «کُونُوا مَعَ الصّادقینَ» توبه/119 مفهوم عامی دارد که هر عصر و زمان را شامل می شود ، و دلیل بر این است که در هر عصر و زمانی صادق معصومی وجود دارد (زیرا دستور به همراهی و تبعیّت مطلق و بی قید و شرط، جز در مورد معصومین مفهومی ندارد) به علاوه بعضی از روایات که در شرح این آیه وارد شده است ، صادقین را به محمّد و اهل بیت محمّد (ص) تفسیر کرده است . (شواهد التّنزیل 1/262)

پیام قرآن ج 9، حضرت آیت الله مکارم شیرازی و سایر همکاران