از ظاهر برخي روايات اين گونه استفاده ميشود كه امام مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ هنگام ظهور و آغاز حركت جهاني تنها هستند و ليكن پس از اعلام قيام طيّ مدت بسيار اندكي ياران ويژه حضرت به ايشان ميپيوندند.
امام باقر ـ عليه السّلام ـ در اين زمينه ميفرمايد: « حضرت مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ در مكه به هنگام نماز عشاء ظهور ميكند، در حالي كه پرچم، پيراهن و شمشير پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ را همراه دارد و چون نماز عشاء را خواند، فرياد بر ميآورد: اي مردم! شما را به ذكر خدا و ايستادنتان در برابر خدا (روز قيامت) متذكر ميشوم، در حالي كه حجتش را بر شما در دنيا تمام كرده است … من شما را به سوي خدا و رسولش و عمل به كتاب او و نابودي باطل و زنده ساختن سيره پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ دعوت ميكنم. آن گاه است كه سيصد و سيزده نفر از يارانش ظهور ميكنند.[1]از ظاهر اين حديث واحاديث ديگري استفاده ميشود كه هنگام ظهور حضرت تنها ميباشد و پس از اعلام دعوت ياران نزد ايشان حاضر ميشوند .البته حقيقت امر نزد خدا است.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. نجم الثاقب، طبرسي نوري.
2. چشم انداز حكومت مهدي ـ عليه السّلام ـ ، نجم الدّين طبسي.
3. مهدي موعود، علامه مجلسي.
پي نوشت:
[1] . زين الدّين ابو محمد، صراط المستقيم، تهران، انتشارات كتاب فروشي مرتضويه، ج2، ص262.