چرا حضرت مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ با نام صاحب الزمان يا ولي عصر ـ عليه السّلام ـ خوانده مي شود؟

از ديدگاه شيعه اماميه، انسان كامل، فلسفه خلقت، خليفة الله در زمين[1]، وليّ و سرپرست انسان هاست.
در روايات شيعه و اهل سنت ثابت شده است كه آية«إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»[2]: همانا سرپرست شما، خداوند و رسول او و كساني است كه ايمان آوردند كه اقامه نماز مي كنند و زكات مي دهند در حالي كه در ركوعند.» در شأن حضرت علي ـ عليه السّلام ـ نازل شده است كه ولايت امري ايشان رابيان مي فرمايد به اين معنا كه آن حضرت ولايت كامل بر جان و مال، همگان دارد و به تبع آن حضرت ديگر امامان نيز هر كدام چنين ولايتي بر امت عصر خود داشته و ولي و سرپرست امت خود بوده اند و امّا در حال حاضر كه حوزه وجودي امام مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ است و به عقيده شيعه اماميه امام و پيشواي انسان ها در زمين و در اين زمان است آن حضرت وليّ عصر و وليّ و سرپرست و امير اهل زمان به حساب مي آيد و اشراف كامل بر هستي و به اذن الهي احاطه و ولايت براهل زمان داشته و صاحب زمان است. افزون بر اين که در برخي ادعيه وزيارات، حضرت مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ به صاحب الزمان خوانده شده اند به اين بيان كه در دعا آمده است يا مولانا يا صاحب الزمان.

معرفي منبع جهت مطالعه بيشتر:
1. النجم الثاقب، ميرزاي نوري.

پي نوشت ها:
[1] . ر.ك: مجله انتظار، ش7، مقاله آقاي علي رباني گلپايگاني، ص 43 به بعد(فلسفه امامت در قرآن).
[2] . مائده/55.