آيا با گذشت زمان سن حضرت مهدي ـ عليه السلام ـ افزايش پيدا مي کند و حضرت پير مي شود؟

امام عصر و ولي زمان آن شخصيت کاملي است که همه هستي به طفيل هستي او وابسته است، او هم چون گلي است بر درخت هستي که باغبان باغ وجود ميلياردها خار را فقط براي بقا و شادابي او آب ياري مي کند، شخصيتي برگزيده که مأموريت الهي دارد تا زحمات يکصد و بيست و چهار هزار پيامبر را به نتيجه نهايي برساند، شخصيتي که آخرين گوهر خاندان نبوت و رسالت و امامت است، شخصيتي آسماني که مأموريت جهاني دارد تا اسلام عزيز را به حکم وعده قرآن بر تمام اديان جهان چيره و پيروز گرداند اگر چه کافران مايل نباشند. شخصيتي که همه پيامبران، به قيام او به نام مصلح جهاني مژده داده اند، شخصيتي که پيامبر اکرم درباره اش خبر داد عمرش هم چون نوح طولاني است، شخصيتي که از ديده ها غايب است و همانند فردي از مردم در زمين زندگي مي کند و مردم آن حضرت را مي بينند ولي نمي شناسند.
شخصيت ممتاز آن حضرت با ويژگي هاي فوق زمينه شبهات و سوالات عديده را فراهم آورده است، که يکي از آن سوالات پرسش فوق است.
که در پاسخ اين پرسش بايد گفت: رواياتي که در زمينه ظهور آن حضرت از طريق شيعه و اهل سنت وارد شده است تصريح دارند که آن حضرت در حالي که ظاهراً جوان و به سنّ چهل سالگي است ظهور خواهد کرد، که به برخي از آن روايات اشاره مي شود:
شيخ سليمان قندوزي از رسول خدا نقل کرده که در حديثي فرمود: مهدي از اولاد من با سنّ چهل سال است.[1]اباصلت هروي مي گويد به امام رضا ـ عليه السلام ـ عرض کردم: قائم شما هنگام خروج چه علامتي دارد؟ حضرت فرمود: علامت او اين است که او از حيث سن پير است ولي در ظاهر جوان نشان داده مي شود، به حدي که هرگاه کسي به او نظري مي افکند گمان مي کندکه او سي ساله يا کمتر است. و از جمله علامات او آن است که به مرور ايام و شب ها پير نمي شود تا آن که مرگ او فرا رسد.[2]امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: اگر قائم قيام کند مردم او را انکار خواهند کرد، زيرا در حالي که جوان رشيدي است به سوي آن ها باز مي گردد.[3]در روايات فوق الذکر اين مطلب به صراحت بيان گرديده که در اثر سپري شدن سال هاي متمادي از عمر با برکت آن حضرت و لو از حيث سن پير و سال خورده است، ولي مرور ايام و شب ها جسم او را پير و ناتوان نمي کند، بلکه در ظاهر به سن جوان سي يا چهل ساله ديده مي شود تا آن که مرگ او فرا رسد.
 
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ موعود شناسي، علي اصغر رضواني.
2ـ الغيبه، محمد بن ابراهيم نعماني.
3ـ کمال الدين، ج 2، محمد صدوق.
 
پي نوشت ها:
[1] . قندوزي سليمان، ينابيع المودة لذوي القربي، 3/384، دار الاسوة للطباعه و النشر، 1416.
[2] . شيخ صدوق، کمال الدين، 2/558 ترجمه منصور پهلوان، سازمان چاپ و نشر دار الحديث، 1382ش.
[3] . نعماني، محمد بن ابراهيم، الغيبه، انوار الهدي، قم، 1422، ص 188.