۱۳۹۳/۰۹/۱۸
–
۱۸۳۸ بازدید
سلام.در مورد حورالعین بهشتی که خدا به مردان و زنان با ایمانش وعده داده,پس تکلیف همسرهای دنیایی مون چی میشه؟اگه دونفر که همدیگه رو دوس دارن و کنار هم زندگی میکنن و خوشبختن,تکلیف اونا چی میشه؟
علیکم السلام.
از برخی آیات و روایات استفاده می شود که اگر زن و شوهر دنیایی هر دو بهشتی باشند، در آخرت نیز زن و شوهر خواهند بود. البته این بدان معنا نیست که مجبورند چنین باشند؛ بلکه خودشان چنین می خواهند؛ یعنی وقتی باطن هستی آشکار شد، آن دو خواهند یافت که خواهان همدیگرند. امّا اگر مرد یا زنی بهشتی نباشد، می تواند با همسر مناسب ازدواج بکند.
با توجه به این که خداوند در قرآن مجید آیه 35سوره ق می فرماید: « هر چه را بخواهند در آنجا دارند و پیش ما فزون تر [هم] هست »، اگر یکی از خواسته های انسان بودن با همسر باشد و همسر او نیز از اهل بهشت، خداوند به او عطا می کند.
در آیه 21 سوره طور نیز می فرماید: «و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان آنان را در ایمان پیروی کردند، فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد و چیزی از کار [ها] شان را نمی کاهیم، هر کسی در گرو دستاورد خویش است». این آیه یکی از معجزات بلاغی قرآن است و نشان می دهد که همه بستگان در بهشت از نعمت همجواری برخور دارند و قرآن با بیان فرزندان همه خویشان از جمله همسر انسان را نیز همجوار انسان معرفی کرده است، زیرا لازمه بودن فرزند در بهشت در کنار والدین این است که زن و شوهر نیز با یکدیگر باشند و همینطور دیگر بستگان و چه بسا این که در آیه قبل که فرمود: «پیش ما فزون تر هست» یکی از مصادیق آن الحاق فرزندان به آنان می باشد.
باز خداوند در آیه 35 سوره واقعه می فرماید: « إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً؛ ما آنها را آفرینش نوینى بخشیده ایم».
این جمله ممکن است اشاره به همسران مؤمنان در این دنیا باشد که خداوند آفرینش تازه اى در قیامت به آنها مى دهد، و همگى در نهایت جوانى و طراوت و جمال و کمال ظاهر و باطن وارد بهشت مى شوند که طبیعت بهشت طبیعت تکامل و خروج از هر گونه نقص و عیب است.
و اگر منظور حوریان باشد خداوند آنها را آفرینش نوینى بخشیده به گونه اى که هرگز گرد و غبار پیرى و ناتوانى بر دامان آنها نمى نشیند. ممکن است که تعبیر به انشاء، اشاره به هر دو نیز بوده باشد.
(ر. ک: تفسیر نمونه، ج 23، ص 225)
از برخی آیات و روایات استفاده می شود که اگر زن و شوهر دنیایی هر دو بهشتی باشند، در آخرت نیز زن و شوهر خواهند بود. البته این بدان معنا نیست که مجبورند چنین باشند؛ بلکه خودشان چنین می خواهند؛ یعنی وقتی باطن هستی آشکار شد، آن دو خواهند یافت که خواهان همدیگرند. امّا اگر مرد یا زنی بهشتی نباشد، می تواند با همسر مناسب ازدواج بکند.
با توجه به این که خداوند در قرآن مجید آیه 35سوره ق می فرماید: « هر چه را بخواهند در آنجا دارند و پیش ما فزون تر [هم] هست »، اگر یکی از خواسته های انسان بودن با همسر باشد و همسر او نیز از اهل بهشت، خداوند به او عطا می کند.
در آیه 21 سوره طور نیز می فرماید: «و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان آنان را در ایمان پیروی کردند، فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد و چیزی از کار [ها] شان را نمی کاهیم، هر کسی در گرو دستاورد خویش است». این آیه یکی از معجزات بلاغی قرآن است و نشان می دهد که همه بستگان در بهشت از نعمت همجواری برخور دارند و قرآن با بیان فرزندان همه خویشان از جمله همسر انسان را نیز همجوار انسان معرفی کرده است، زیرا لازمه بودن فرزند در بهشت در کنار والدین این است که زن و شوهر نیز با یکدیگر باشند و همینطور دیگر بستگان و چه بسا این که در آیه قبل که فرمود: «پیش ما فزون تر هست» یکی از مصادیق آن الحاق فرزندان به آنان می باشد.
باز خداوند در آیه 35 سوره واقعه می فرماید: « إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً؛ ما آنها را آفرینش نوینى بخشیده ایم».
این جمله ممکن است اشاره به همسران مؤمنان در این دنیا باشد که خداوند آفرینش تازه اى در قیامت به آنها مى دهد، و همگى در نهایت جوانى و طراوت و جمال و کمال ظاهر و باطن وارد بهشت مى شوند که طبیعت بهشت طبیعت تکامل و خروج از هر گونه نقص و عیب است.
و اگر منظور حوریان باشد خداوند آنها را آفرینش نوینى بخشیده به گونه اى که هرگز گرد و غبار پیرى و ناتوانى بر دامان آنها نمى نشیند. ممکن است که تعبیر به انشاء، اشاره به هر دو نیز بوده باشد.
(ر. ک: تفسیر نمونه، ج 23، ص 225)