آيا در اسلام و قانون مربوط به شرايط قضات معلوليت از موانع تصدي امر قضاوت مي­باشد؟

در روايات معصومين ـ عليهم السلام ـ در باب قضاء صرف معلوليت نمي تواند مانعي براي تصدي امر قضا شود و در قانون فعلي نيز، ماده واحده اي كه در مقام بيان شرايط قضات دادگستري است مقرر مي دارد:
قضات از ميان مردان واجد شرايط زير انتخاب مي شوند:
1. ايمان و عدالت و تعهد عملي نسبت به موازين اسلامي و وفاداري نسبت به نظام جمهوري اسلامي ايران؛
2. طهارت مولد؛
3. تابعيت (اصلي)[1] ايران و انجام خدمت وظيفه يا دارا بودن معافيت قانوني؛
4. صحّت مزاج و توانايي انجام كار و عدم اعتياد به مواد مخدر؛
5. دارا بودن اجتهاد يا اجازه قضا… .[2]بنابراين معلوليت پا يا عضو ديگري از بدن مانعي براي تصدي امر قضاء لحاظ نشده است. البته چنانچه معلوليت به گونه اي باشد كه شخصي را در انجام وظايف قانوني اش عاجز گرداند در آن صورت مي توان با استناد به بند 4 ماده واحدة قانون شرايط انتخاب قضات دادگستري آن شخص را از تصدي منصب قضاوت محروم نمود.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. قضا و قضاوت در اسلام، آيت الله محمد محمدي گيلاني، نشر سايه تهران، چ اول، 1378.
2. حقوق اساسي جمهوري اسلامي ايران، ج 2، سيدمحمد هاشمي، چ پنجم، نشردادگستر، ص 388.

پي نوشت ها:
[1] . استنباط شده از ماده 982 قانون مدني.
[2] . ماده واحده قانون شرايط انتخاب قضات دادگستري مصوب 14/2/1361.