ضرورت علاقه عاشقانه به امام زمان(ع)در زندگی

صرف نظر از اینکه نمی شود به امام زمان “کم” علاقه داشت و هر کسی با آن حضرت ارتباط قلبی و عاطفی برقرار کند به مرور زمان به محبت شدید او گرفتار می شود، اساسا ما نیازمندیم که به کسی عاشقانه مهر بورزیم. . .

آینده روشن، نگاه عامیانه یعنی نگاه سطحی به مفاهیم و مسائل عمیق داشتن و به اندک آگاهی درباره هر چیزی اکتفا کردن. نگاه عامیانه یعنی پردازش اطلاعات اندک و افزایش غیر واقعی و خیال پردازانه آنها.

این عوام زدگی آثار سویی به همراه دارد. یکی از آثار سو آن فراهم شدن زمینه تحریف و انحراف است. یکی دیگر از آثار سو آن این است که حتی اگر این عوام زدگی موجب تحریف و انحراف هم نشود، لااقل موجب بی زار شدن کسانی می شود که با دقت و موشکافی برخورد کرده و ضعف های نگاه عامیانه را به سرعت درمی یابند.

“عشق واژه ای است که در ادبیات کهن اکثر به محبت شدید اطلاق می شود و معمولا چنین محبتی بیشتر جنبه معنوی و عرفانی دارد تا جنبه زمینی و مادی چراکه علائق مادی و زمینی معمولا آن چنان اوج نمی گیرند و یا اگر اوج هم بگیرند فرود آمدنشان بسیار سریع اتفاق می افتد. بنابراین خوب است ما هم این لفظ را در غیر از این معنا استفاده نکنیم حتی در روابط عاطفی عادی نیز از به کار بردن آن اجتناب کنیم.

صرف نظر از معنای لغوی لفظ عشق در زبان عربی وقتی به ترجمه عشق در ادبیات غنی و عارفانه فارسی نگاه می کنیم آن را اصطلاحی برای محبت شدید می یابیم که شاخص اصلی آن از خود گذشتگی است. اگر محبتی آن قدر زیاد شود که اصرار بر فدا شدن برای معشوق را در پی داشته باشد آن گاه عاشقی پدید آمده است. به این ترتیب یکی از بهترین کاربردهای این لفظ علاقه شدیدی است که می توان به امام زمان داشت.

صرف نظر از اینکه نمی شود به امام زمان “کم” علاقه داشت و هر کسی با آن حضرت ارتباط قلبی و عاطفی برقرار کند به مرور زمان به محبت شدید او گرفتار خواهد شد، اساسا ما نیازمندیم که به کسی عاشقانه مهر بورزیم و با عشق او زندگی و وجود خود را گرم کنیم.

این محبت خیلی شدید به کسی جز امام زمان نمی تواند تعلق بگیرد و به ایشان هم نمی تواند که تعلق نگیرد. یعنی نه می توان کسی را به اندازه او دوست داشت و نه می توان او را به این اندازه دوست نداشت. اگر محبت ما به آن حضرت تا این حد شدید نیست معلوم می شود که ما در روح خودمان مشکل داریم و الا او دوست داشتنی تر از این حرف هاست.

از آنجایی که محبت شدید جز از راه معرفت عمل صالح و ایمان قاطع به دست نمی آید پس مهمترین راه جلوگیری از آسیب های علاقه عامیانه علاقه عاشقانه داشتن به حضرت است. بنابراین تنها راه نجات از عوام زندگی عاطفی را باید در علاقه عاشقانه به امام زمان جست و جو کرد.

چون کسی که عزم عاشق شدن می کند و از خود انتظار علاقه عاشقانه به حضرت دارد محبور است به تقویت بنیان های این عشق بپردازد و علم و عمل کافی برای این منظور را به دست بیاورد.

اساسا یکی از مهمترین شاخص های علاقه عامیانه سطحی بودن و کم بودن آن است که نتیجه طبیعی بی معرفتی ها و بی تقوایی هاست. برای پرهیز از آسیب های محبت باید آن را افزایش داد که فرمود: و الذین آمنوا اشد حبا الله؛ آنان که ایمان آورده اند محبت و عشقشان به خدا بیشتر و قوی تر است.

تا اینجا به دو ضرورت و فایده برای لزوم علاقه عاشقانه به امام زمان اشاره کردیم. یکی نیاز ما به این محبت شدید برای گرما بخشی به زندگی خودمان بود و دیگری کارکرد علاقه عاشقانه به عنوان مهمترین راه برای جلوگیری از آسیب های علاقه عوامانه به حضرت و تنها راه نجاب از عوام زدگی در ارتباط با ایشان بود.”

منبع: “انتظار عامیانه، انتظار عالمانه، انتظار عارفانه” نوشته حجت الاسلام علیرضا پناهیان، انتشارات بیان معنوی