روایتی وجود دارد که در پانزده تا شانزده سالگی، پسران را برای روزه ادب نمایید. آیا این روایت با توصیه‌هایی که در مورد تعلیم واجبات از دوران کودکی وجود دارد، ناهمخوان نیست؟

از آن‌جا که اسلام به تربیت دینی و اسلامی فرزندان اهمیت بسیاری داده است؛[1] لذا مشاهده می‌شود که در برخی روایات به مراحل و زمان تربیت فرزند و مراحل تربیتی او بر اساس سن و سال، اشاره شده است. در یکی از این روایات از امام صادق‌(ع) نقل است که فرمودند: «یؤَدَّبُ‏ الصَّبِی‏ عَلَی‏ الصَّوْمِ‏ مَا بَینَ‏ خَمْسَ‏ عَشْرَةَ سَنَةً إِلَی سِتَّ عَشْرَةَ سَنَةً»؛[2] پسران را برای گرفتن روزه در بین پانزده تا شانزده سالگی تأدیب شوند.

معنای این سخن امام آن نیست که از این سن و سال باید روزه را به پسران آموزش داد، بلکه معنایش آن است که اگر پسری در این سن و سال روزه‌اش را بخورد باید از طرف والدین و یا حکومت تنبیه شود.

[1]. «تعلیم و تربیت فرزندان در قرآن»، 9070؛ «روش تربیت فرزند»، 2743؛ «مراحل تربیت فرزند از نگاه روایات»، 99274؛ «تغذیه کودک از نگاه روایات»، 21530.

[2]. شیخ صدوق، خصال، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 501 – 502، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1362ش.