در جهت رفع این شبهه توجه به فرق کثیف و آلوده بودن و نجاست راهگشا خواهد بود. باید توجه داشت که نجاست یک اصطلاح فقهی و شرعی است نه اصطلاحی پزشکی و بهداشتی. مفهوم نجاست فقهی معنای مخصوص خود را دارد و الزاما به معنی کثافت و آلودگی ظاهری و تجربی نیست تابتوان آن را با علوم تجربی و زیر میکروسکوپ اثبات کرد. البته ممکن است در بعضی اشیاء مطرح شده به عنوان نجس(مانند بول و غائط ) آلودگی و کثافت ظاهری متبادر شود ولی نه مفهوم نجاست همواره به معنای آلودگی و کثافت است و نه از نظر مصادیق خارجی چنین است. اگر قرار بر این بود که نجاست یک چیز را به وسیله علوم تجربی و در آزمایشگاه ثابت کرد میکروب ها و باکتری ها نجس ترین اشیاء و الکل که ماده ای ضدعفونی کننده است و یا کافری که در حمام کار می کند باید از پاکترین مخلوقات الهی باشند!!!ولی حقیقت آن است که هر علمی برای خودش متد و روش تحقیق و استدلال دارد که اگر طبق آن متد تحقیق صورت نگیرد نتیجه ای که به دست می آید از نظر علمی پذیرفتنی نیست؛ بنابر این هر مسأله ای باید مسأله شناسی شود تا مشخص گردد مربوط به چه علمی است تا طبق آن علم، بررسی و تحقیق شود. موضوع نجاست سگ یک مسأله فقهی است، پس باید طبق متد و روش تحقیق در فقه که در علم اصول فقه مشخص شده، مورد بررسی و تحقیق قرارگیرد و نمی توان نجاست را که یک اصطلاح فقهی است با میکروسکوپ و علوم تجربی اندازه گیری و مشخص کرد.ملاک و معیار پاکی و نجسی یک شیئ همیشه دایر مدار مصالح و مفاسد مترتب برآن است ولی گستره این مصالح و مفاسد همیشه مادی نیست بلکه مصالح معنوی و علل و اسباب غیر مادی(که با علوم تجربی قابل دسترسی نیست) در بسیاری از موارد نقش اصلی را بازی می کند. اسلام برای دفع مفاسد مادی یا معنوی که بر مخلوقات عالم مترتب است همه آنان را پاک معرفی کرده و تعداد انگشت شماری از آن ها را به عنوان نجس دانسته که به واسطه حکم نجاست بعضی از محدودیت ها مانند خوردن و آشامیدن و یا نماز خواندن با آن جایز نخواهد بود..