آیا مرگ پایان زندگی و تمام شدن هستی است؟

اگر فرض شود که مرگ پایان داستان خلقت انسان است، آیا دیگر انگیزه ای برای انواع فداکاری ها و تلاش های اساسی در راه خدمت به مردم، وجود خواهد داشت؟ آیا با این تفکر، نسل انسان به سمت پرتگاه پوچی و اصالت لذت در دنیا پیش نمی روند؟ برای لزوم معاد و زندگی پس از مرگ دنیوی ادله گوناگونی بیان شده است که به برخی از آنها اشاره می شود. برهان حکمت و برهان عدالت از جمله این دلائل هستند.