منظور از طلوع و غروب خورشید در قرآن چیست؟

این دو آیه قرآن در صدد بیان حقیقت محل طلوع و غروب خورشید نیست بلکه در مقام گزارش تصور ذو القرنین از طلوع و غروب خورشید است و مراد از محل غروب و طلوع  در این دو آیه این است که ذو القرنین به ساحل دریایى رسید که دیگر ما وراى آن خشکى امید نمى‏رفت، و چنین به نظرش ‏رسید که آفتاب در دریا غروب مى‏کند چون انتهاى افق بر دریا منطبق است.

اما نسبت به بخش دوم پرسش در مورد آیه “وَجَدَها تَطْلُعُ عَلى‏ قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِها سِتْراً” وجوهی را مفسران ذکر کردند: در آیه شریفه کنایه ای به کار رفته است؛ یعنی این جمعیت در مرحله‏اى بسیار پائین از زندگى انسانى بودند، تا آن جا که برهنه زندگى مى‏کردند، و یا پوشش بسیار کمى که بدن آنها را از آفتاب نمى‏پوشانید، داشتند. ولی بعضى از مفسران این احتمال را نیز بعید ندانسته‏اند که آنها خانه و مسکنى نداشتند تا آنها را از تابش آفتاب بپوشاند.

احتمال دیگرى که در تفسیر این جمله گفته‏اند این است که سرزمین آنها یک بیابان فاقد کوه و درخت و پناهگاه بود، و چیزى که آنها را از آفتاب بپوشاند و سایه دهد در آن بیابان وجود نداشت.

در عین حال تفسیرهاى فوق منافاتى با هم ندارند.