پرسشگر گرامی، سلام گرم ما تقدیم شما دوست با ایمان باد. خوشحالیم که شما جوان مومن مخاطب ما هستید.

گاهی، اتفاق می افتد که در زندگی احساس خستگی می کنیم، همه چیز برای ما زنگ می بازد، چیزهایی که باید لذت بخش باشند دیگر برایمان جذاب نیستند، احساس می کنیم زندگی یکنواخت شده است. احساس می کنیم این آن زندگی نیست که بخاطر آن باید صبح از خواب بیدار شویم. دیگر از زندگی لذت نمی بریم. براستی چکار باید کرد؟ چه کنیم تا انرژی از دست رفته مان را بدست آوریم؟ چه کنیم تا از زندگی لذت ببریم؟ چه کنیم تا وقتی صبح از خواب بیدار می شویم با عشق و احساس تازه بودن مواجه شویم؟ ما قصد داریم در ادامه راجع به علت شناسی و درمان این احساس در خودمان نکاتی را خدمتتان تقدیم کنیم تا ان شاء الله با سعی و تلاش خودتان و به کار گیری صحیح این تکنیک ها در زندگی تان، تغییر را احساس کنید.

اولا یادآور می شویم که ما انسان ها بر طبق نظام احسن خلقت به بهترین وجه ممکن آفریده شده ایم. به گونه ای که اگر بر طبق آموزه های اسلامی و الهی تفکر و رفتار کنیم بهترین احساس و رفتار را خواهیم داشت و حس تازگی و نشاط در زندگی خواهیم داشت.

اگر گوهر ایمان به خدا را در زندگی خود پررنگ کنیم، اگر خدا بهترین یار ما باشد. اگر در زندگی خدا را ببینیم، اگر برف، باران، آفتاب، خاک، ابر و درخت همه ما را به یاد خدا بیاندازد، آن وقت خواهیم دید که همه چیز در عالم زیباست. برای هیچ کاری عجله نداریم؛ از هیچ اتفاقی آنقدرها ناراحت نمی شویم و این یعنی انسان مومن، که هر کاری در زندگی حتی کارهای تکراری برایش لذت بخش است، زیرا همه در یک جهت پیش می روند و آن منبع زیبایی ها که زیبایی را آفریده؛ اوست خدایی که همه را آفریده و همه را دوست دارد. بنابراین بهترین راه برای تقویت نشاط در زندگی تقویت ایمان و احساس کردن خداوند در زندگی است.

در ادامه به بررسی تفصیلی علل بروز این احساس در فرد و راهکارهای درمان آن می پردازیم :

1. شکست های پی در پی در زندگی : یکی از علل احساس ناامیدی در زندگی، شکست و انتظار شکست می باشد. اگر شما همیشه انتظار شکست را داشته باشید و توانمندی های خود را باور نداشته باشید، احساس خوبی در زندگی نخواهید داشت.

2. یکنواختی در زندگی : انسان فطرتا زیبایی طلب بوده و دوست دارد با تنوع زندگی کند؛ چنانچه محیط زندگی یا فرایند زندگی یکنواخت باشد، روند تغییر و تبدّل انرژی روانی با خلل مواجه می گردد. گاهی انسان به تغییرات اندکی در زندگی نیاز دارد. مثل گردش، تفریح و یا حتی تغییر چیدمان منزل.

3. عدم برآورده شدن نیازها : رفع نیازها احساس لذت در زندگی را به دنبال دارد. در واقع نیازها به عنوان یکی از انگیزه های حیاتی هستند. اگر نیازها نبودند انسان در زندگی بسیاری از دلخوشی ها را از دست می داد و خیلی از فعالیت ها را ترک می کرد. حال این نکته نیز حایز اهمیت است که اگر نیازها به درستی و به موقع و متناسب پاسخ داده نشوند می تواند منجر به احساس سستی و بی حوصلگی در فرد شود.

4. کم بودن فعالیت های زندگی : رکود و نداشتن مشغله کافی در زندگی و بیکاری و داشتن ساعات زیادی که نمی دانیم با چه فعالیت هایی آن را پر کنیم و یا پر کردن آن با فعالیت های غیر مفید و بی ارزش می تواند به احساس سستی و بی حوصلگی منجر گردد.

5. نداشتن عزت نفس و اعتماد به نفس : اگر ارزش های وجودی خودتان را نشناسید و آنها را باور نکنید راجع به خودتان و زندگی تان احساس خوبی نخواهید داشت. تنها انسان هایی احساس خوبی در زندگی دارند که احساس خوبی نسبت به خودشان دارند و خودشان را به عنوان انسانی خوب و کارآمد قبول دارند.

6. شغل نامناسب : چنانچه کاری را انجام می دهید که به آن علاقه ندارید خیلی طبیعی است که از آن احساس لذت نکنید، و هنگامی که می خواهید به کار مشغول شوید بدترین احساس را داشته باشید، و همیشه در زندگی احساس خستگی کنید. دو چیز در زندگی باعث نیک بختی و احساس لذت در زندگی است : یکی همسر دلخواه و مناسب و دیگری شغل متناسب و دلخواه.

7. مناسب نبودن رشته تحصیلی : اگر رشته تحصیلی شما مورد علاقه تان نباشد یا مطابق با استعدادهای شما نباشد، پیشرفت چندانی در آن رشته نخواهید داشت و تحصیل به مسئله بغرنج و عذاب آورتبدیل خواهد شد.



راهکارهایی برای حل این مشکل

برای ایجاد هر تغییری در زندگی ابتدا انسان باید موقعیت فعلی زندگی خود را خوب بشناسد و سپس به علت شناسی آن پرداخته و با یک تصمیم صحیح و اقدامی شجاعانه به تغییر و بهبود وضعیت دست بزند. شما نیز با توجه به راهکارهای زیر با توکل به خدا و توسل به ائمه معصومین(ع) به تغییر زندگی خود اقدام کنید :

1. تقویت ایمان؛ عامل زیربنایی احساس و رفتار انسان ایمان به خداست. با ایمان به خداست که می توان سخت ترین کارها را انجام داد و از آن لذت برد. بنابراین راهکار لذت بردن از زندگی تقویت ایمان است.

2. برنامه ریزی منظم برای زندگی؛ برای زندگی خود برنامه ریزی جامعی داشته باشید، که در برگیرنده ساعاتی برای تحصیل یا اشتغال، کارهای شخصی، تفریحات سالم، عبادت، استراحت و غیره باشد. برنامه تان را بر روی برگه نوشته و آن را به دقت مورد اجرا قرار دهید و به هر گونه پیشرفت و موفقیت خود پاداش دهید. پاداش شما می تواند تحسین خود، رفتن به گردش، خوردن غذای مورد علاقه یا پرداختن به هر کار مورد علاقه ای باشد.

3. داشتن تفریحات سالم در زندگی؛ بصورت هفتگی یک وعده غذایی را در دامان طبیعت بخورید.

4. باغچه کوچکی داشته باشید و در منزل از گلدان و گل استفاده نمایید.

5. تقویت روابط صمیمی و سازنده با دیگران؛ همه ما انسان ها نیاز به محبت و پذیرش داریم و این محبت و پذیرش بیشتر از ناحیه دوستان ارضا می گردد. این ارضای نیاز است که احساس لذت و خوشی به انسان می بخشد. بنابراین ابراز وجود و پذیرشی که از یک دوست صمیمی حاصل می شود می تواند تاثیر زیادی بر احساس مثبت ما در زندگی داشته باشد. پس سعی کنید اولا دوستان خوبی انتخاب کنید؛ دوستانی که شما را به یاد خدا بیندازند و در شرایط سختی شما را رها نسازند و همیشه یار و یاور و غمخوار شما باشند، و ثانیا روابط خود را با آنها بیشتر کنید.

6. شرکت در جمع و مباحث جمعی؛ سعی کنید بیشتر در جمع باشید. البته جمعی که شما را تایید کند نه اینکه طرد یا تحقیر کند.

7. به نماز اول وقت اهمیت ویژه ای بدهید. و سعی کنید هر روز مقدار معینی قرآن بخوانید و در معنای آن تدبّر نمایید.

8. سعی کنید افکار منفی را از خود دور کنید و آنها را با افکار صحیح جایگزین کنید. بجای اینکه فکر کنید فردی ناتوان یا بد شانس هستید به این فکر کنید که کسانی هستند که شرایطشان از شما بدتر است. کسانی که از سرپناه محرومند. کسانی که با خانواده معتاد درگیرند و یا درگیر مشکلات مالی هستند.

9. بصورت مرتب روزانه نیم ساعت ورزش کنید.

10. سرگرمی های علمی و هنری داشته باشید و ساعاتی از روز را به کارهای مورد علاقه خود سپری کنید.

11. افکار تحقیر کننده را از خود دور کنید.

12. در انجام رفتارهاى اجتماعى کوچک و در محیطهایی که بیش تر احساس راحتى مى کنید، فعال باشید. این کار را از سلام کردن، احوالپرسى، جواب سلام دادن، نگاه کردن، تعارف کردن و تعارف شنیدن با اطرافیان و استادان در بیرون از کلاس آغاز کنید و با تمرین به کارهاى بزرگ تر و مهم تر گسترش دهید. البته این کارها در صورتی توصیه می شود که حمل بر غرض ورزی نشود و زمینه از بین رفتن آبروی انسان نگردد.

13. تلاش کنید که در کارهاى اجتماعى در محیط خانه، مدرسه و دانشگاه مانند اردو و بازى هاى دسته جمعى شرکت کنید و نقش فعالى را بپذیرید.

14. تلقین مثبت را فراموش نکنید. به خود تلقین کنید که من از بقیه چیزی کم ندارم. خیلی نقاط مثبت دارم که خیلی از افراد ندارند. من نباید ترسی از حضور در جمع داشته باشم. همه کسانی که به راحتی در حضور استاد صحبت می کنند در توانایی ها و استعداد ها با من همتراز می باشند و جای نگرانی نیست.

15. فهرستى از ده لغت یا عبارت – که بیانگر ویژگى هاى مثبت شخصیت شما است – تهیه کنید و روزى چند بار آنها را در قالب جمله کاملى بخوانید ؛ مثلاً بگویید: «من باهوش هستم» و… .

16. هرگز خود را سرزنش نکنید.

17. سعی کنید دوستانی خوب و مومن برای خود انتخاب کنید و ارتباطتان را با این دوستان بیشتر کنید.

موفق باشید. بی صبرانه منتظر مکاتبات بعدی شما هستیم.

نویسنده : هادی عبدلی