براساس آیه قرآن که می‌فرماید: «و آن زنان را که از نافرمانی‌شان بیم دارید، اندرز دهید و از بسترشان دورى کنید و بزنیدشان»، آیا به مجرد بیم داشتن از نافرمانی می‌توان زن را تنبیه کرد؟!

در تعالیم اسلام، زنان از جایگاه با ارزشی برخوردارند و در روایات پیامبر اکرم(ص) و ائمه(ع) مورد توصیف و تمجید قرار گرفته‌اند. در روایات ما زنان صالح به عنوان منشأ خیر و برکت و با ارزش‌تر از گرانبهاترین و بهترین متاع دنیا معرفی شده‌اند. هم‌چنین اسلام تنبیه زنان را ممنوع دانسته و مردانی را که مرتکب این عمل شوند، بدترین موجودات می‌داند. تنها یک مورد استثنا شده و آن زنانی هستند که حقوق شوهران‌شان را نادیده گرفته و موارد دیگر در هدایت آنان کارگر نیفتد. نشوز زنان و اجازۀ زدن آنها در آیۀ 34 سورۀ نساء، اشاره به این دسته از زنان است.

در این آیه ابتدا صفات زنان شایسته و مطیع بیان شده است. سپس خداوند برای همسران زنانی که احتمال دارد ناشزه (ناسازگار) باشند، وظایفی را بیان می‌دارد. مرحلۀ اول، پند و اندرز نسبت به این‌گونه از زنان است. مرحلۀ دوم، دوری از آنها در بستر است که نسبت به مرحلۀ اول کمی شدیدتر است، و سپس در مرحلۀ سوم مسئلۀ زدن مطرح می‌شود. در این باره باید به چند نکته توجه داشت:

1. این مرحله؛ آخرین مرحله است و طبیعی است در صورتی که مراحل پیشین جواب‌گو باشد، این مرحله اجرا نخواهد شد.
2. تنبیه بدنی؛ طبق کتب فقهی، باید ملایم و خفیف بوده و باعث شکستگی و جراحت و کبودی بدن نشود.
3. تنبیه بدنی؛ خود نیز دارای مراتبی است و حتی در روایات به زدن با چوب مسواک هم اشاره شده است. پس در صورتی که مرتبۀ پایین جواب‌گو باشد، مرتبۀ بالاتر جایز نخواهد بود.
4. این مسئله مختص به زنان نبوده و در مسئلۀ ناسازگاری مردان نیز حاکم شرع موظف است مردان متخلف را از طرق مختلف و حتی تعزیر(تنبیه بدنی) به وظایف خود آشنا نماید.