وظيفه فردي كه توانايي انجام هيچ كدام از موارد كفاره افطار عمدي را ندارد، چيست؟ (يعنى مثلا به واسطه بيمارى نمى تواند شصت روز روزه بگيرد و از نظر مالى هم توانايى ندارد شصت فقير را اطعام كند يا تحت تكفل پدر است)
الف- وظيفه در زمان فعلي:
آيات عظام امام، سيستاني، شبيري، نوري: هر چند مُدّ كه مي تواند به فقرا طعام بدهد و اگر نتواند استغفار كند؛ اگر چه مثلا يك مرتبه بگويد: «استغفرالله».
رهبري: بايد به هر تعداد كه مي تواند عذا بدهد و احتياط آن است كه استغفار نيز بكند و اگر به هيچ وجه نمي تواند به فقرا غذا دهد، استغفار كند.
آيات عظام وحيد، صافي، تبريزي: بنابراحتياط واجب بايد به قدر امكان به هر تعداد كه مي تواند غذا بدهد و استغفار نمايد.
آيت الله بهجت: بنابر احتياط واجب هجده روز روزه بگيرد يا به هر تعداد فقير كه مي تواند مُد غذا دهد و اگر نتوانست بنابر احتياط واجب هر مقدار از روزه يا صدقه كه برايش آسان است انجام دهد و اگر بطور كل عاجز است، استغفار كند.
آيت الله فاضل: هجده روز روزه بگيرد و يا هر چند مد كه مي تواند به فقرا دهد و اگر نتوانست هر مقدار مي تواند انجام دهد و اگر نتوانست، استغفار نمايد.
ب- اگر در آينده متمكن (جسمي و مالي) شود:
آيات عظام رهبري، مكارم: تكليف از او ساقط است و لازم نيست بعدا كه قدرت پيدا كرد كفّاره بدهد.
آيت الله صافي: هر وقت بتواند، پرداخت كند.
ساير مراجع: بنابر احتياط واجب هر وقت بتواند، كفاره را بدهد.
پي نوشت:
توضيح المسائل مراجع، ج1، م1660. امام، تحريرالوسيله، احكام باطل كردن روزه، م11. رهبري، استفتائات سايت، س354، 355. آيات عظام سيستاني، نوري، مكارم، فاضل: عروة الوثقي، كفارة الصوم، م19. آيات عظام وحيد، تبريزي: منهاج الصالحين، كفارة الصوم، م1008. آيت الله صافي، هداية العباد، كتاب الصوم، م1332. آيت الله بهجت: وسيلة النجاة، الصوم، م 1128. جامع احكام، رضوي، م 549. انوار طاها، شناسه 968، 1042، 1098.