سیوطی در تفسیر الدرالمنثور این مطلب را از ابن جریر طبری نقل می کند :أخرج ابن جریر عن کلیب قال خطب عمر یوم الجمعة فقرأ آل عمران و کان یعجبه إذا خطب ان یقرأها فلما انتهى إلى قوله إِنَّ الَّذِینَ تَوَلَّوْا مِنْکُمْ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ قال لما کان یوم أحد هزمناهم ففررت حتى صعدت الجبل فلقد رأیتنی أنزو کأننی أروى و الناس یقولون قتل محمد فقلت لا أجد أحدا یقول قتل محمد الا قتلته حتى اجتمعنا على الجبل فنزلت إِنَّ الَّذِینَ تَوَلَّوْا مِنْکُمْ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ الآیة کلها( الدر المنثور فى تفسیر المأثور ج 2 ص 88 )
عمر، روز جمعه، سوره آل عمران را خواند وقتی به این آیه رسید، « کسانی از شما که در روز روبه رو شدن دو جمعیت با یکدیگر ( در جنگ احد )، فرار کردند، شیطان آنها را بر اثر بعضی از گناهانی که مرتکب شده بودند، به لغزش انداخت » گفت: وقتی روز احد، مشرکان را شکست دادیم، من فرار کردم تا این که از کوه بالا رفتم و همانا خود را دیدم که همانند بز کوهی، از کوه بالا می دوم!!! و مردم ندا می دادند که محمد ( صلی الله علیه وآله وسلم ) کشته شد. من گفتم: هر کس را ببینم که بگوید محمد ( صلی الله علیه وآله وسلم ) کشته شد او را می کشم!! بعد ما روی کوه جمع شدیم، پس این آیه نازل شد. « کسانی از شما که در روز روبرو شدن دو جمعیت با یکدیگر ( در جنگ احد )، فرار کردند، شیطان آنها را بر اثر بعضی از گناهانی که مرتکب شده بودند، به لغزش انداخت