سوره طه، آيه 37: («ولقد مننّا عليك مرّةً أخري»)
هنگامي كه كاهنان، به فرعون خبر دادند كه فرزندى در بنى اسرائيل متولد مى شود، كه زوال ملك او به دست وى صورت مى گيرد، ناگزير فرعون فرمان داد تا هر فرزندى كه در بنى اسرائيل متولد مى شود به قتل رسانده شود، اما طبق تدبير الهي موسى (ع) به دنيا آمد و خداوند به مادرش وحى نمود كه هر وقت از عُمال فرعون احساس خطر كردى فرزندت را در صندوقچه اى بگذار و او را در رود نيل بينداز. در اينجا مستقيما به دريا امر شد كه امانت الهي را به سلامت به ساحل برساند: («أن اقذ فيه في التابوت فاقذ فيه في اليمّ فلْيلقه اليمُّ بالساحل»)[1]
اما در مرتبه دوم دامنه بركت نجات موسي از دريا، امت وي را نيز در برگرفت و آن هنگامي بود كه اصحاب موسي، دريا را روبرو و سپاه فرعون را در تعقيب خود مي ديدند و گفتند: هم اكنون به ما مي رسند. اما موساي كليم با قاطعيت و آرامش كامل، فرمود: هرگز به ما نمي رسند، زيرا كليددار نظام هستي با من است. و عصاي موسي (ع)، به اذن الهي دريا را از هم شكافت. در اينجا دستور مستقيم به انفلاق و شكاف دريا صادر نشد، اما تصريح امر به ضرب دريا با عصا، به منزله امر كردن به دريا به امتثال و انفلاق است. («فأوحينا إلي موسي أن اضرب بعصاك البحر فانفلق …»)[2]
پي نوشت:
[1] طه، 39. [2] شعراء، 63.ترجمه تفسير الميزان، ج14،ص 206. تفسير تسنيم، ج4، ص 374-375.