چرا خداوند متعال شستن سر و پا را مانند شستن دست و صورت واجب نكرده؟

امام رضا (عليه السلام ) در پاسخ به اين سوال فرموده اند: (اين موضوع ) علّت ‏هاى بسيار دارد از جمله آن كه: عبادت عبارتست از ركوع و سجود و اين دو با صورت و دو دست صورت مى‏ گيرد نه با سر و پاها لذا صورت و دو دست لازم است شسته شوند و بدين وسيله طهارت و نظافت بيش ترى پيدا مى‏ كنند.
ديگر آن كه: شستن سر و پاها در تمام اوقات نماز از طاقت مردم خارج بوده و تكليف به آن در همه حالات سرما و گرما، سفر و حضر، مرض و صحّت و جميع ازمان، شب و روز تكليف شاقّى است وشستن صورت و دست ها از شستن سر و پاها راحت تر است و حال آن كه عبادات واجب بر اساس طاقت ضعيف ‏ترين افراد سالم، واجب گرديده و سپس عموميت داده شده و اشخاص قوى را نيز شامل گرديده است.
و يكي ديگر از علّت هاي آن نيز اين است كه سر و پاها در تمام اوقات هم چون صورت و دست ‏ها منكشف و ظاهر نبوده بلكه با عمامه و كلاه و كفش يا چيزهاي ديگر (هم چون كلاه و جوراب ) پوشيده هستند ( كه قهرا از آلودگى مصون‏ تر و محفوظ تر مى‏ باشند لذا شستن آن ها چندان لزومى ندارد)[1].

پی نوشت:
[1] – علل الشرائع-ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏1، ص 817
 کتاب پرسش ها و پاسخ های نماز، سید حسن موسوی (مرکز تخصصی نماز)