هنگام قيامت، كعبه چه وضعيتي پيدا مي كند؟

 آيات و روايات به صورت مستقيم به اين موضوع نپرداخته اند اما اگر بخواهيم با توجه به كليات آيات و روايات پاسخ را استظهار كنيم بايد بگوييم كه در قيامت زلزله هاي مهيب و وحشتناكي رخ مي دهد كه تمام كوه ها را مانند غباري در هوا مي پراكند. پس هيچ چيز باقي نخواهد ماند. مقداري از اوصاف قيامت در قرآن اين گونه بيان شده است:
إِذَا السَّمَاءُ انفَطَرَتْ* وَ إِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثرَتْ* وَ إِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ؛[انفطار، آيات 1 الي3] آن گاه كه آسمان بشكافد،*  و آن گاه كه ستارگان پراكنده شوند،* و آن گاه كه درياها به هم بپيوندند.
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ* وَ إِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ* وَ إِذَا الجْبَالُ سُيرِّتْ؛[تكوير، آيات 1 الي3] چون خورشيد بى‏‌فروغ شود،* و چون ستارگان فرو ريزند،* و چون كوه‏ها از جاى خود بشوند.
وَ تَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ؛[قارعه/5] كوه‏ها چون پشم رنگارنگ حلاجى شده مى‌‏گردد.
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالهَا(1) وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا؛[زلزله آيات 1و2] آن گاه كه زمين لرزانده شود به سخت‏ترين لرزه‏هايش،* و زمين بارهاى سنگينش را بيرون ريزد.

اما يك احتمال ديگر نيز مي توان درباره كعبه داد. و آن اينكه از زمين بالا رود، همانگونه كه اين مطلب درباره زمين كربلا بيان شده است:
حضرت على بن الحسين عليهما السّلام فرمودند: خداوند متعال بيست و چهار هزار سال قبل از اينكه زمين كعبه را خلق كند و آن را حرم قرار دهد زمين كربلاء را آفريد و آن را حرم امن و مبارك گرداند، و هر گاه حق تعالى بخواهد كره زمين را لرزانده و حركتش دهد (كنايه از قيامت باشد) زمين كربلاء را همراه تربتش در حالى كه نورانى و شفّاف هست بالا برده و آن را در برترين باغ‏هاى بهشت قرار داده و بهترين مسكن در آنجا مى‌‏گردانش و ساكن نمى‌‏شود در آن مگر انبياء و مرسلين اين زمين بين باغ‏هاى بهشت مى‏‌درخشد همان طورى كه ستاره درخشنده بين ستارگان نورفشانى مى‏‌نمايد.[1]

اما شايد روز قيامت، پايان تاريخ كعبه باشد، همان گونه كه در بعضي از روايات، سنت هاي كعبه تا روز قيامت مستمر معرفي شده است:
خداوند عزّ و جلّ دوست داشت كه ساير بندگان و عبادت‏ كنندگان، مانند ملائكه عبادت كنند، لذا در آسمان چهارم محاذى عرش خانه‌‏اى قرار داد كه بدان ضراح مى‏‌گفتند، سپس در آسمان دنيا خانه‌‏اى بنا نهاد كه آن را بيت المعمور مى‌‏گفتند و آن محاذى ضراح بود، آنگاه خانه كعبه را وضع نمود در برابر بيت المعمور و محاذى آن، و آدم ابو البشر را دستور داد تا بگرد آن طواف كند، و خداى عزّ و جلّ بر آدم گناهش را ببخشود و اين امر در اولاد آدم تا روز قيامت جارى گشت.[2] از امام ششم عليه السّلام روايت شده است كه: خدا آفريده‌‏اى بيش از فرشته‏‌ها نيافريده، و البته هر روزى 70 هزار فرشته فرو شوند، و بگرد بيت المعمور بگردند، از آن پس فرو شوند و گرد كعبه گردند، از آن پس بزيارت قبر پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله آيند و بر او سلام دهند، سپس بيرون روند، و مانند آنها پيوسته تا روز قيامت فرو شوند.(3)

منابع:

[1]. كامل الزيارات، ص: 268.
[2]. عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏2، ص: 91.
[3]. بحار الأنوار ، ج‏56، ص: 17.