يكى از نشانه هاى شرك، بهانه گيرى در برابر قانون الهى است.قرآن به بعضى از آنها اشاره نموده،مى فرمايد:آيا هرگاه پيامبر قانونى آورد كه با سليقه شما هماهنگ نبود، تكبّر مى ورزيد؟ «أفكلّما جاءكم رسول بما لاتهوى انفسكم استكبرتم».همين كه فرمان جهاد مى رسيد،مى گفتند: چرا به ما دستور جنگ و جهاد داديد؟«لِمَ كتَبتَ علينا القِتال».هنگامى كه غذا براى گروهى از بنى اسرائيل رسيد، گفتند: چرا اين غذا؟ «لن نَصبِرَ على طعام واحد».هرگاه خداوند مثالى مى زد، مى گفتند: چرا اين مثال؟ «ماذا اراد اللّه بهذا مثلاً».نشانه ديگر شرك، برترى دادن فاميل، مال، مقام و… بر اجراى دستور خداست. در آيه 24 سوره توبه مى خوانيم: اگر پدران، فرزندان، برادران، همسران، فاميل، ثروت، تجارت و مسكن نزد شما از خدا و رسول و جهاد در راه او محبوبتر باشد، منتظر قهر خدا باشيد.
منبع:
تفسير نور ج9 ص246و247