چرا خداوند از منت گذاردن بر ديگران نهي كرده ولي خود بر ديگران منت مي گذارد؟

چگونه خداوند از منت گذاردن بر ديگران نهى فرموده،چنانكه مى فرمايد:[ لاتبطلوا صدقاتكم بالمن و الاذى ].(بقره : 264).صدقه هاى خود را با منت و آزار، باطل مكنيد.ولى آن رابراى خود ثابت مى كند، آنجا كه مى فرمايد: [لقد من الله على المؤ منين … ].(آل عمران : 164).به يقين ، خداوند بر مؤ منان منت نهاد…؟؟
منت يعنى به رخ كشيدن نعمت بر ديگران ، كه مانند تكبر و استعلاى بر ديگران مخصوص خداوند است و كسى حق اظهار اين معنى را ندارد.

منبع:

665 پرسش و پاسخ در محظر علامه طباطبايي/مولف محمد حسين رخشاد سوال شماره 463