خدايى كه دائماً حاضر، ناظر و قيّوم است چه نيازى به جانشين و خليفه دارد؟

اوّلاً جانشينى انسان نه به خاطر نياز و عجز خداوند است، بلكه اين مقام به خاطر كرامت و فضيلت رتبه ‏ى انسانيّت است.

ثانياً نظام آفرينش بر اساس واسطه‏ هاست، يعنى با اينكه خداوند مستقيماً قادر بر انجام هر كارى است، ولى براى اجراى امور،واسطه‏ هايى را قرار داده كه نمونه ‏هايى را بيان مى‏ كنيم:
* با اينكه مدبّر اصلى اوست: «اللّه الّذى… يدبّر»  لكن فرشتگان را مدبّر هستى قرار داده است. «فالمدبّرات أمراً»
* با اينكه شفا بدست اوست؛ «فهو يشفين»  امّا در عسل شفا قرار داده است. «فيه شفاء»
* با اينكه علم غيب مخصوص اوست؛ «انّما الغيب للّه»  لكن بخشى از آن را براى بعضى از بندگان صالحش ظاهر مى ‏كند.«الاّ مَن ارتضى من رسول».

پس انسان مى ‏تواند جانشين خداوند شود و اطاعت او همچون اطاعت از خداوند باشد.«من يطع الرّسول فقد أطاع اللّه» و بيعت با او نيز به منزله ‏ى بيعت با خداوند باشد.«انّ الّذين يبايعونك… انّما يبايعون اللّه»و محبّت به او مثل محبّت خدا باشد. «من احبّكم فقد احبّ اللّه».

منبع:

تفسير نورج1 ص87و88