سوره ضحي، آيه 10: ( «وَ أَمَّا السائلَ فَلا تَنهَرْ»)
در اينكه منظور از سائل در اينجا چه كسى است؟ چند تفسير وجود دارد: نخست اينكه منظور كسانى است كه سؤالاتى در مسائل علمى و اعتقادى و دينى دارند، به قرينه اينكه اين دستورتفريعى است بر آنچه در آيات قبل آمده «و وجدك ضالا فهدى»؛ خداوند تو را گمشده يافت و هدايت كرد پس به شكرانه اين هدايت الهى تو نيز در هدايت نيازمندان كوشا باش، و هيچ تقاضا كننده هدايتى را از خود مران.
ديگر اينكه منظور كسانى است كه داراى فقر مادى هستند، و به سراغ تو مى آيند، بايد آنچه در توان دارى به كارگيرى و آنها را مأيوس نكنى و از خود نرانى.
سوم اينكه هم ناظر به فقر علمى است و هم فقر مادى، دستور مى دهد كه به تقاضاى سائلان در هر قسمت پاسخ مثبت ده، اين معنى هم تناسب با هدايت الهى نسبت به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) دارد و هم سرپرستى از او در زمانى كه يتيم بود.
عجب اينكه بعضى از مفسران براى اثبات اينكه مقصود از «سائل» در اينجا تنها سؤال كننده از مسائل علمى است گفته اند كه تعبير سائل در قرآن مجيد هرگز به معنى تقاضا كننده مالى نيامده است.
در حالى كه مكرر در قرآن در اين معنى به كار رفته است، چنانكه در آيه 19 ذاريات مى خوانيم : «و فى اموالهم حق للسائل و المحروم»؛ در اموال آنها حقى است براى سائل و محروم همين معنى در آيه 25 معارج و 177 بقره نيز آمده است.
منبع:
تفسير نمونه جلد 27 ص107و108