عصراسلام: در این طرح مسئله قصد ندارم کارآمدی مدیریت شهری یا روستایی را براساس جنسیت تحلیل نمایم(تحلیل کارآمدی یک سیستم براساس جنسیت را نوعی تقلیل گرایی می دانم). چون همان طور که شرح آن گذشت به برنامه و خط مشی و سیستم کارآمد در حاکمیت اعتقاد دارم.
اما آنچیزی که نظرم را در انتخابات اخیر جلب کرده است، نامزدی زنان در انتخابات شورا شهر و روستا است. بنظرم در تاریخ ایران این رویداد بی نظیر است. در گذشته زنان بیشتر به امور خانه و خانواده می پرداختند؛ با گسترش دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی در دهه ۸۰ گروه ها و اقشار مختلف به تحصیل در دانشگاه روی آورند. براین اساس بسیاری از زنان تحصیلات خودشان را ارتقا دادند. البته زنان در دهه قبل از انقلاب نیز در فعالیت های علمی – آموزشی مشارکت داشتند اما به گستردگی دو دهه اخیر نبوده است.
با اینکه زنان آگاهی اجتماعی بیشتری نسبت به دو دهه گذشته کسب کردند؛ اما این آگاهی اجتماعی بیشتر در زمینه چانی زنی در خانواده بوده است. با تغییرات اجتماعی در دهه های اخیر وضعیت زنان در خانه و خانواده بهبود یافته است. اما میزان تصمیم گیری و تصمیم سازی شان در جامعه با سرعت پایین رو به بهبودی است. بعد از اینکه وضعیت زنان در خانه و خانواده بهتر شد، زنان مترصد مشارکت در تصمیم گیری و برنامه ریزی برای شهر و روستا هستند. این یک گام به جلو برای مشارکت زنان در امور فراتر از خانه و خانواده است. با اینکه حضور کاندیدهای زن در انتخابات شورا و روستا از مردان کمتر است، به هر صورت حضور این تعداد کاندید زن در تاریخ ایران بی بدیل بوده است.
به دلیل موانع قانونی، پیشرفت زنان در جامعه با کندی اتفاق می افتد.با رفع موانع قانونی، زنان میتوانند در سطح مدیریت کلان نیز تصمیم گیر باشند، احتمالا این اتفاق در آینده دور رخ می دهد . با اینحال امیدوارم با حضور بیشتر زنان در تصمیم گیری و تصمیم سازی دیالوگ و گفتگو بین افراد (مردان و زنان) برای رسیدن به کنش ارتباطی شکل بگیرد.
نویسنده: عادل سجودی
جامعه شناسی گیلان