ده درس مهم از جزء بیست و هشتم و بیست و نهم قرآن کریم

۱. حرف های مخفی ما با دیگران باید نتیجه‌اش خیر به مردم باشد نه شر به آنان 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ (مجادله ٩) 

۲. برای دوری از خصلت زشت خیانت و دشمنی با دیگران  باید از خدا خواست و به او پناه برد.

وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ (حشر ١٠) 

۳. جامعه ای که عقل بر آن حاکم نباشد تفرقه و دشمنی در آن زیاد است، هر چند در ظاهر با یکدیگر دوست باشند.

تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّىٰ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُونَ (حشر ١٤)

۴. تعیین کننده جایگاه ما در قیامت همان اعمالی است که داریم از این دنیا می فرستیم، پس دقت کنیم که چه می فرستیم؟

وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ (حشر ١٨)

۵. واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند، چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند.

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس باز پُرس، توبه‌فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ (صف ٢)

۶. مرگی که در حال فرار از او هستیم، روزی به ما خواهد رسید.

قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (جمعه ٨)

۷. مهمترین عامل خسران و شقاوت انسان، مشغول شدن به نعمت های خدادادی، و فراموش کردن خدایی که عطا کننده این نعمت هاست.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (منافقون ٩)

۸. آنوقتی از خدا انتظار بخشش و گذشت داشته باش، که خودت اهل آن باشی.

وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (تغابن ١٤)

۹. در عدالت اسلامی فرقی نمیکند که گناهکار یک انسان عادی باشد یا زن پیامبر باشد‌.

هر که باشد توبیخ می شود و باید توبه و جبران کند.

إِن تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا( تحریم ٤)

۱۰. مرحله اولِ اصلاح جامعه ، اصلاح خود و خانواده خود است. 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا (تحریم ٦)

۱. به کار نگرفتن عقل و گوش نسپردن به حرف حق ، موجب شقاوت انسان می‌شود.

وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ (ملک ١٠) 

۲. نعمت های خدا را با تمام وجود حس می کنیم، ولی باز شکر گذار نیستیم. 

جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَة قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ (ملک ٢٣) 

۳. انسان هایی که این خصلت ها را دارند، الگو نگیر: (زیاد سوگند می خورند – فرومایه – عیب جو – سخن چین – مانع کار خیر – متجاوز – گناهکار – کینه توز) 

وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ … (قلم ۱۰,۱۱,۱۲,۱۳)

۴. یکی از گناهان اهل جهنم بی توجهی به یتیمان است.

وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (الحاقه ٣٤) 

۵. برخی از خصلت‌های نمازگزاران واقعی: ( در اموالشان حقی برای نیازمندان قرار داده اند – قیامت باور هستند – شهوت ران نیستند – امانت دار هستند – به عهد خود وفا می‌کنند) 

إِلَّا الْمُصَلِّينَ… (معارج ۲۲ تا۳۵) 

۶. تا می توانید انس با قرآن داشته باشید.

 فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ (مزمل ٢٠) 

۷. ﻫﺮ کسی ﺩﺭ ﮔﺮﻭ اعمال ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ. 

كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (مدثر ٣٨) 

۸. کسانی که از روی لجاجت دین خدا را نمی پذیرند، حق را می فهمند؛ فقط می‌خواهند دست و پایشان بسته نباشد و هر کاری که دوست داشتند را راحت انجام دهند.

بَلْ یُرِیدُ الإِنْسانُ لِیَفْجُرَ أَمامَهُ (قیامت ۵)

۹. خودمان را بهتر از هر کس دیگری می‌شناسیم هرچند بهانه بیاوریم و برای کارهای خلافمان عذر تراشی کنیم.

بَلِ الإِنْسانُ عَلى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ  وَ لَوْ أَلْقى مَعاذِیرَهُ (قیامت ۱۴,۱۵)

۱۰. راه و چاه مشخص است. این ما هستیم که با اختیار خود یکی را انتخاب می کنیم.

إِنّا هَدَیْناهُ السَّبِیلَ إِمّا شاکِراً وَ إِمّا کَفُوراً (انسان ۳)